Κάθε επιχείρηση που είναι διαρκώς ζημιογόνα και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τα χρέη της θα πρέπει να κλείνει. Έτσι δεν είναι; Στην τελική, τι είναι αυτό που καθιστά το ΔΟΛ περισσότερο σημαντικό από άλλες εταιρείες που έκλεισαν στα χρόνια της κρίσης, ακόμα και του ίδιου κλάδου (βλ. Ελευθεροτυπία); Γιατί να αποτελέσει εξαίρεση και γιατί να προστατευθεί όταν δεν μπόρεσε να προστατέψει ο ίδιος τον εαυτό του;
Ο ΔΟΛ μέχρι σήμερα έχει μια αδιάκοπη πορεία 95 ετών. Αυτή η πορεία φαίνεται να φτάνει σε ένα λυπηρό και κυρίως άδοξο τέλος. Το πώς έφτασε ως εδώ, τι ακριβώς φταίει, ποιος έχει την ευθύνη, κτλ. είναι λίγο πολύ γνωστά. Κι αν δεν είναι, δεν έχουν και τόση σημασία την παρούσα στιγμή.
Ο ΔΟΛ είναι ένα ορόσημο. Ένας δημοσιογραφικός οργανισμός που με την παρουσία του και τις δράσεις του έχει σημαδέψει σημαντικά τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Από τις σελίδες του έχουν περάσει ονόματα θρύλοι της δημοσιογραφίας, των γραμμάτων & των τεχνών, της πολιτικής, του ακαδημαϊκού κόσμου, κ.ο.κ. Ο ίδιος ο επί δεκαετίες ηγέτης του Οργανισμού και γιος του ιδρυτή, Χρήστος Λαμπράκης, θεωρείται δικαίως ένας άνθρωπος μύθος όχι μόνο της δημοσιογραφίας, αλλά και του πολιτισμού. Ο θάνατος του πριν από περίπου επτά χρόνια άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό, τόσο στις εκδόσεις, όσο και στις τέχνες. Και ιδίως στη μουσική, στην οποία άφησε ως πολύτιμη κληρονομιά το σπουδαίο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Αν κλείσει ο ΔΟΛ δεν θα μείνουν απλά 500 άνθρωποι χωρίς δουλειά. Οι επιπτώσεις θα είναι πολύ περισσότερες, πολύ πιο πολύπλευρες και κυρίως ακόμα πιο οδυνηρές. Ο ΔΟΛ επιβίωσε πολέμους και δικτατορίες για να έρθει τώρα ένας συνδυασμός επιχειρηματικών λαθών, μιας αδυσώπητης κρίσης και μιας αδίστακτης καθεστωτικής κυβέρνησης να τον φέρουν στο χείλος της καταστροφής. «Το Βήμα» και «Τα Νέα» δεν είναι απλά δύο τίτλοι εφημερίδων αλλά ισχυρά σύμβολα. Και το ίδιο ισχύει για τα ιστορικά περιοδικά «Ταχυδρόμος» και «Οικονομικός Ταχυδρόμος» που εδώ και χρόνια δεν βρίσκονται πια σε κυκλοφορία.
Η μη συνέχιση της έκδοσής τους θα πληγώσει την πολυφωνία, την ενημέρωση και πάνω απ’ όλα την ίδια τη δημοκρατία. Όσο δραματικό κι αν ακούγεται αυτό, δεν απηχεί παρά την αλήθεια. Σε μια εποχή που ο τύπος και η δημοκρατία βρίσκονται σε σοβαρή και συνεχή κρίση (όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς) είναι εξαιρετικά σημαντικό να συνεχίσουν να υπάρχουν σοβαρές και έγκυρες πηγές ενημέρωσης. Μέσα που θα παρουσιάζουν την αλήθεια και όχι εναλλακτικές εκδοχές της. Μέσα που θα κρατούν την εξουσία υπόλογη για τις υποσχέσεις και τις πράξεις της. Μέσα που θα ασκούν αντικειμενική κριτική και θα αποτελούν βήμα ελεύθερης έκφρασης και προβολής απόψεων και ιδεών.
Τα ΜΜΕ δεν είναι απλά ο τέταρτος πόλος εξουσίας, αλλά και ένα από τα βασικότερα θεμέλια της δημοκρατίας σε μια σύγχρονη κοινωνία. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί και να παραβλέψει τα λάθη του ΔΟΛ και των ανθρώπων του. Τις λάθος επιλογές τους και την αφελή επανάπαυσή τους. Όμως κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί και την ανεκτίμητη συνεισφορά του.
Κι αν κάτι του προσδίδει ακόμα περισσότερο κύρος και αξία είναι η στάση των εργαζομένων του όλο αυτό το διάστημα. Δεν δέχθηκαν να καπελωθούν και να συμβιβαστούν ακόμα κι αν αυτό καταλήξει να σημαίνει το οριστικό κλείσιμο των μέσων που υπηρετούν και την τρομακτική αβεβαιότητα της ανεργίας. Συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους με κύρος και ποιότητα, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το γεγονός ότι παραμένουν επτά μήνες απλήρωτοι και κινδυνεύει άμεσα ο ίδιος ο βιοπορισμός τους. Το πρωτοσέλιδο της 8ης Φεβρουαρίου της εφημερίδας «Τα Νέα», με του ίδιους τους δημοσιογράφους να απεικονίζονται σε αυτό, δηλώνοντας για πρώτη φορά σε πρώτο πρόσωπο πως «Είμαστε εδώ», ανήκει ήδη στην ιστορία. Αποτελεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Ότι το λειτούργημα που ασκούν και το ήθος και η αξιοπρέπεια με την οποία το ασκούν είναι αξίες που δεν ξεπουλιούνται και δεν υποκύπτουν μπροστά σε δυσκολίες και κρίσιμα διλήμματα.
Αν λοιπόν για κάποιο λόγο δεν πρέπει να κλείσει ο ΔΟΛ, δεν είναι μόνο για χάρη της ιστορικής του αξίας και των εκατοντάδων υπαλλήλων του. Αλλά και για το ρόλο που επιτελεί ως θεματοφύλακας και προστάτης όσων θεωρούμε σημαντικά για την ευημερία και την πρόοδο μιας ελεύθερης κοινωνίας. Θα ξαναειπωθεί ακόμα κι αν κουράζει. Η δημοκρατία, η ενημέρωση, οι τέχνες, οι επιστήμες και ο πολιτισμός θα είναι πιο φτωχά χωρίς το ΔΟΛ. Και δεν μας παίρνει για άλλη κατηφόρα.