Για πρώτη φορά από την ίδρυση του κόμματος PODEMOS στην Ισπανία, (ο «ισπανικός ΣΥΡΙΖΑ» όπως πολλοί Ισπανοί το αποκαλούν), αμφισβητείται η ηγεμονία του Πάμπλο Ιγκλέσιας.
ΣΤΕΝΟΙ συνεργάτες του Ιγκλέσιας ξεκαθαρίζουν πως στο Συνέδριο του κόμματος, που αναμένεται να διεξαχθεί τον Φεβρουάριο, οι σύνεδροι θα αποφασίσουν αν επιθυμούν να συνεχίσει εκείνος να ηγείται των PODEMOS ή τη θέση του να πάρει ο βασικός εσωκομματικός του αντίπαλος, Ινίγο Ερεχόν, ο οποίος έχει ασκήσει σκληρή κριτική στις επιλογές του Ιγκλέσιας, χωρίς ωστόσο, μέχρι στιγμής, να έχει θέσει υποψηφιότητα για τη θέση του γενικού γραμματέα του κόμματος.
Ο ΠΟΠΟΥΛΙΣΤΗΣ (ή εθνικο-λαϊκιστής) Ισπανός ηγέτης, Πάμπλο Ιγκλέσιας, που μέχρι πριν από λίγους μήνες πίστευε ότι θα εκλεγεί πρόεδρος της Ισπανίας, σήμερα πασχίζει να σώσει τη θέση του στο κόμμα που ο ίδιος ίδρυσε, μαζί με τον Χουάν Κάρλος Μονεδέρο.
ΔΥΟ είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους οι PODEMOS «βυθίστηκαν» στις τελευταίες προεδρικές εκλογές στην Ισπανία και συνεχίζουν να διέρχονται μια βαθιά πολιτική κρίση: Οι στενές πολιτικές σχέσεις και οι οικονομικές συναλλαγές που έχουν με το καθεστώς του Νικολάς Μαδούρο στη Βενεζουέλα αλλά και η ταύτιση τους με το «αδελφό» ελληνικό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ.
ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ, παρά την οργή των πολιτών απέναντι στα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα, που σύμφωνα με πολλούς ευθύνονται για την οικονομική κρίση, η πλειονότητα των πολιτών δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια μπροστά στο γεγονός ότι το αντι-συστημικό κόμμα των PODEMOS, που εμφανίστηκε ως «σωτήρας», στηρίζει το καθεστώς της Βενεζουέλας που έχει στις φυλακές περισσότερους από 150 πολιτικούς κρατούμενους, ανάμεσα στους οποίους τον αρχηγό της αντιπολίτευσης Λεοπόλδο Λόπες, που έχει κλείσει τηλεοπτικούς, ραδιοφωνικούς σταθμούς και εφημερίδες, παραβιάζει τους δημοκρατικούς θεσμούς και που, σύμφωνα με την αντιπολίτευση, ευθύνεται για σοβαρά εγκλήματα και τεράστια διαφθορά.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ, όπως έχει αποκαλύψει ο ίδιος ο πρώην υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Τσάβες, Ραφαέλ Ισέα, (ο οποίος ζήτησε άσυλο στις ΗΠΑ), το καθεστώς της Βενεζουέλας είχε χρηματοδοτήσει τους PODEMOS με περίπου 7 εκατομμύρια δολάρια. Σχετικά ντοκουμέντα είχε δημοσιεύσει και η ισπανική εφημερίδα ABC.
ΤΟ ΔΕ ελληνικό παράδειγμα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, γκρέμισε τον μύθο περί «αντιμνημονιακών» αντισυστημικών πολιτικών δυνάμεων, ζημιώνοντας πολιτικά και τον σύμμαχο του, PODEMOS, στην Ισπανία.
ΤΗΝ ίδια στιγμή όμως, ένα μεγάλο μέρος των πολιτών στην Ισπανία, (ακόμη και ψηφοφόρων της συντηρητικής παράταξης), αποδοκιμάζει την πολιτική του προέδρου Μαριάνο Ραχόι. Όμως, παρ’ ότι πριν από τις εκλογές οι δημοσκοπήσεις έδιναν μεγάλη δυναμική στο κόμμα του Πάμπλο Ιγκλέσιας, οι ψηφοφόροι τελικά στήριξαν το Λαϊκό Κόμμα του Ραχόι, ο οποίος, συνεχίζει να κυβερνάει, με μια ωστόσο πολύ εύθραυστη ισορροπία, αφού δεν έχει την απαραίτητη πλειοψηφία.
ΠΟΛΛΟΙ φαίνεται πως δεν έλαβαν υπ’ όψη τους το πολιτικό κόστος που τελικά θα προκαλούσαν στους PODEMOS οι σχέσεις με το καθεστώς της Βενεζουέλας και η ταύτιση τους με το «ελληνικό παράδειγμα». Όπως επίσης τον φόβο που όλα αυτά θα προκαλούσαν στους Ισπανούς ψηφοφόρους.
ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ στην Ισπανία δεν ήταν PODEMOS ή Λαϊκό Κόμμα. Ούτε τα πρόσωπα Ιγκλέσιας και Ραχόι. Οι πολίτες είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε μια εθνικο-λαϊκιστική πολιτική δύναμη, σύμμαχο του Μαδούρο που προκαλούσε φόβο, και σε ένα παραδοσιακό πολιτικό κόμμα που έδειχνε πως δεν θα έβαζε τη χώρα σε ακόμη μεγαλύτερες περιπέτειες. Σε κάθε περίπτωση, οι συντηρητικοί μπορεί να προκαλούσαν θυμό αλλά σίγουρα προκαλούσαν λιγότερο φόβο από ότι οι ποπουλιστές. Για αυτό και εξελέγησαν.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, οι δημοσκοπήσεις που δίνουν ξεκάθαρο προβάδισμα στη Νέα Δημοκρατία, ουσιαστικά αποτυπώνουν κατ’ αρχήν την δυσαρέσκεια και την οργή των πολιτών απέναντι στη διετή διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στις απατηλές υποσχέσεις και στις «αυταπάτες» του Αλέξη Τσίπρα. Ωστόσο, μια μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων που δεν θέλει να ψηφίσει ξανά τον ΣΥΡΙΖΑ, την ίδια στιγμή δεν εμπιστεύεται ούτε τη Νέα Δημοκρατία. Σε αυτό ποντάρει ο ΣΥΡΙΖΑ που ευελπιστεί ότι κάποια στιγμή θα καταφέρει να αντιστρέψει το κλίμα και να αιφνιδιάσει, ενδεχομένως και μέσα στο 2017, με κάλπες.
ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ όμως, οδεύοντας προς τις κάλπες η διαφορά υπέρ της Νέας Δημοκρατίας θα αυξάνεται, χωρίς απαραίτητα αυτό να αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις. Όπως άλλωστε συνέβη και στην Ισπανία με τους PODEMOS.
ΠΟΛΛΟΙ στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως δεν έχουν διδαχθεί από την ισπανική περίπτωση και δεν λαμβάνουν υπ’ όψη ότι ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων θα δουν στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη τον «Έλληνα Ραχόι». Το δίλημμα για πολλούς δεν είναι πλέον «μνημόνιο» – «αντιμνημόνιο», Δεξιά και Αριστερά, αλλά ούτε και Τσίπρας – Μητσοτάκης. Οι πολίτες θα κληθούν να εκλέξουν εκείνη την πολιτική δύναμη που προκαλεί λιγότερο φόβο. Εκείνον τον πολιτικό αρχηγό που θα μπορούσε να εγγυηθεί καλύτερα την προστασία των δημοκρατικών θεσμών στους οποίους πιστεύουν.
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ δύο χρόνια η «μαδουροποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει πολλά «μαύρα» παραδείγματα στη χώρα μας. Η προσπάθεια της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα να ελέγξει τα ΜΜΕ, κλείνοντας τηλεοπτικούς σταθμούς, (προβλέποντας μάλιστα δαπάνη για φυλάκιση των καναλαρχών), οι συνεχείς επιθέσεις, οι ύβρεις και οι απειλές, από τον ίδιο τον πρωθυπουργό (αλλά και από υπουργούς όπως ο Παύλος Πολάκης), σε ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης και σε δημοσιογράφους που τολμούν να ασκούν κριτική, η πρόσφατη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα σε συμβασιούχους στη Θεσσαλονίκη ότι «καλά κάνουν που δεν διαβάζουν εφημερίδες», είναι μόνο ορισμένα παραδείγματα της ιδιαίτερης συμπεριφοράς που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον Τύπο και στη λειτουργία του σε μια Δημοκρατία, μια συμπεριφορά που μοιράζεται με τον Πάμπλο Ιγκλέσιας, με τον Νικολάς Μαδούρο, αλλά και με την Μαρίν Λε Πεν.
ΟΙ ΕΥΘΕΙΕΣ παρεμβάσεις της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη, η άποψη μελών της κυβέρνησης ότι η αντικυβερνητική διαδήλωση το καλοκαίρι του 2016, με το σύνθημα «Παραιτηθείτε», ήταν «επικίνδυνη» και «στρεφόταν κατά της χώρας», η προσπάθεια διχασμού του λαού, η παραπλάνηση των πολιτών για το είδος ορισμένων παροχών, όπως το πρόσφατο εφάπαξ επίδομα το οποίο «βαφτίστηκε» ως η 13η σύνταξη που είχε υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά, είναι ορισμένα ακόμη χαρακτηριστικά της «μαδουροποίησης» της πολιτικής ζωής της χώρας.
Η «ΚΑΤΑΡΑ» της Βενεζουέλας προκαλεί πλέον φόβο στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θα ήθελε να έχει την ίδια τύχη με τους PODEMOS. Τα «μυστικά» ταξίδια του Νίκου Παππά στη Βενεζουέλα μαζί με τον έμπειρο δικηγόρο σε offshore εταιρίες Αρτέμη Αρτεμίου –που είχα αποκαλύψει σε ρεπορτάζ μου- φαίνεται πως είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου για τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το καθεστώς της Βενεζουέλας. Οι στενές σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσάβες και τον Μαδούρο είναι πλέον για την κυβέρνηση μια βραδυφλεγής βόμβα.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή όμως, αν τελικά επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, το όχημα που θα χρησιμοποιήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να επιβιώσει πολιτικά δεν αρκεί να είναι ο φόβος και η οργή των ψηφοφόρων απέναντι στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Θα πρέπει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να αποδείξει ότι μπορεί να διαχειριστεί με αποτελεσματικότητα την σημερινή κρίση, σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος να έχει, και εκείνος με τη σειρά του, την τύχη του Ραχόι, δηλαδή να καταστρέψει σύντομα το πολιτικό του κεφάλαιο και να εγκλωβιστεί σε μια βραχύβια κυβέρνηση.