Για ένα λαό που του φταίνε πάντα... “οι άλλοι”, αναμενόμενο είναι να ζητάει πάντα τις λύσεις των προβλημάτων του από “τους άλλους”....
Κάτω από το περίεργο αυτό εθνικό μας πρίσμα, θα πρέπει να δει κανείς και ν' αξιολογήσει τα συμπεράσματα και τ' αποτελέσματα της επίσκεψης του Μπαράκ Ομπάμα. Επί τη βάσει, δηλαδή, των εμμονών και των ιδεοληψιών μας, των απατηλών βεβαιοτήτων μας, της ευκολίας με την οποία έχουμε μάθει να μεταφέρουμε τις δικές μας ευθύνες στις πλάτες άλλων. Τους οποίους, μάλιστα, συνήθως... καθυβρίζουμε και λοιδορούμε!
Είναι βέβαιο ότι ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος, θα πει καλά λόγια για την Ελλάδα. Την διαχρονική, αλλά και την σύγχρονη με τις τόσες δυσκολίες και αβελτηρίες της. Αλλά, δεν θα πει (τις τόσο γνώριμες και αρεστές στο εγχώριο πολιτικό προσωπικό...) μπαρούφες, δεν πρόκειται να τάξει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Και δεν θα το έκανε, ακόμη κι' αν είχε εξασφαλίσει και τα επόμενα τέσσερα χρόνια στον Λευκό Οίκο... Κι' όσοι βαυκαλίζονται ότι αν δεν έβγαινε ο Ρεπουμπλικάνος Τράμπ, αλλά συνέχιζαν οι Δημοκρατικοί στον Λευκό Οίκο με την Κλίντον , “κάτι καλό θα γινόταν” με την ρύθμιση του χρέους, μόνο ευήθεις μπορούν να χαρακτηρισθούν. Και πάσχοντες από... οξεία αυταπατήτιδα!
Φυσικά και έχει δίκιο ο Ομπάμα που επιμένει ότι “μόνο με την λιτότητα δεν γίνεται τίποτε, θα πρέπει να υπάρξει και μείωση του χρέους”. Το λένε όμως οι Αμερικανοί τα τελευταία έξη χρόνια, που ο Ομπάμα βρισκόταν στον Λευκό Οίκο. Το λέει και το ΔΝΤ (το συνδέει, βέβαια, με νέο μνημόνιο...), αλλά το χρέος μας είναι κατά κύριο λόγο έναντι των Ευρωπαίων εταίρων μας, που δεν θέλουν ν' ακούνε περί αυτού κουβέντα, τουλάχιστον για τους επόμενους 12 μήνες.
Και ο Ομπάμα όμως εδώ στην Αθήνα, αλλά και τα τελευταία χρόνια οι δανειστές μας, τονίζουν και επιμένουν ότι για να υπάρξει βιώσιμη λύση και κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, απαιτούνται πρωτίστως μεταρρυθμίσεις και μέσω αυτών ανάπτυξη, δηλαδή παραγωγή πλούτου για να ζήσουμε καλύτερα και να είμαστε σε θέση να ξοφλήσουμε όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τα χρέη μας. Μόνο που εμείς αρνούμαστε εμμονικά να κάνουμε μεταρρυθμίσεις, ακόμη και αυτές τις οποίες συνομολογήσαμε...) γιατί έχουν πολιτικό και πελατειακό κόστος, τα οφέλη που θα προέκυπταν από αυτές τα αντισταθμίζουμε με πρόσθετα μέτρα και επαχθέστερη φορολογία, δηλαδή δολοφονούμε την ανάπτυξη πριν ακόμη αρχίσει η κυοφορία της, και επιμένουμε, εν είδει φετίχ, μόνο στην παραμετρική και συμπληρωματική προϋπόθεση της ελάφρυνσης του χρέους. Το ότι με το PSI, το χρέος μας μειώθηκε κατά 180 δισ, αλλά σε μόλις τέσσερα χρόνια ξανανέβηκε πάνω από το αρχικό των 290 δισ, δεν μας λέει τίποτε, δεν μας προβληματίζει! Επιμένουμε στην “ρύθμιση” και μόνο, ως μη έχουσα πολιτικό κόστος, αυτή, και την κάνουμε... λάβαρο για να έχουμε (η κυβέρνηση μας, δηλαδή...) να πανηγυρίζει για μια “λαϊκή νίκη” της! Ένα ακόμη σύνθημα, μια υπό εξέλιξη “αυταπάτη”...
Αναντίρρητα η επίσκεψη Ομπάμα κάνει καλό στην χώρα μας, έστω και σ' επίπεδο συμβολισμών και θετικής προβολής-που τόσο την έχουμε ανάγκη. Το αντελήφθη, με χρονοκαθυστέρηση, ακόμη και ο αντιαμερικανός Τσίπρας, που την θεώρησε ευκαιρία (ετερόφωτης...) αναγνώρισης και βήμα επικοινωνιακής εκμετάλλευσης στο εσωτερικό (ως “στροφής στον ρεαλισμό”) αλλά και στο εξωτερικό. Δεν το κατάλαβαν ο... δήμαρχος Καισαριανής, η ομοσπονδία των δασκάλων, το ΚΚΕ (φυσικά!) αλλά και... ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ, το γραφείο τύπου του οποίου έβγαλε ανακοίνωση με την οποία καταδικάζει την... κυβέρνηση για την αντιδημοκρατική απαγόρευση διαδηλώσεων, για λόγους ασφαλείας! Το ότι ο Πρόεδρός του και πρωθυπουργός έχει μετατρέψει καθημερινά σε... μπούνκερ την Ηρώδου Αττικού, δεν τους ενοχλεί και δεν τους προβληματίζει...
ΥΓ: Ελπίζουμε (όχι και με πολύ φανατισμό...) ο κ. Τσίπρας κάτι να διδάχθηκε από την κοινή συνέντευξη με τον πρόεδρο Ομπάμα. Δεν χρησιμοποιείς την ευκαιρία της συνάντησης σου με ένα ξένο ηγέτη, για... λογοδιάρροια εσωτερικής και κομματικής κατανάλωσης, και ευκαιριακό απολογισμό πεπραγμένων. Ιδίως όταν ο απολογισμός είναι μηδενικός....