Eκλεισε σε πορνείο τη Δ. Σκιάδη και την Κ. Τσάβαλου, ανατίναξε κεφάλια σε φούρνο μικροκυμάτων για χάρη του Γουές Κρέιβεν και τώρα επιστρέφει για «Plus Οne». Ο ΤΑΖ συναντάει τον Ντένη Ηλιάδη.
«Μέσα μου νοιώθω τόσο hardcore όσο και Disney».
Από το 2004 και την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, το «Hardcore», μια σκληρή και τρυφερή ιστορία πορνείας, βίας, λεσβιακού έρωτα και εκδίκησης σε παραισθησιογόνο pop φόντο, ο Ντένης Ηλιάδης έδειξε ότι δεν έχει καμία διάθεση να συμβιβαστεί με νόρμες και φόρμες. Πόσο μάλλον στα ασφυκτικά πλαίσια των ταμπελών του ελληνικού σινεμά. Το αποτέλεσμα, πέντε χρόνια μετά, ο Γουές Κρέιβεν τον εμπιστεύεται για το ριμέικ μιας από τις πιο θρυλικές, «κακόφημα» σκληρές, cult ταινίες τρόμου της δεκαετίας του 70: Το «The Last House on the Left».
Φέτος, ο Ντένης Ηλιάδης, ένας σκηνοθέτης οπτικών παιχνιδιών, εκλεκτικών συναισθηματικών διαταραχών και ευπρόσδεκτα «ύπουλων» μαγειρεμάτων κινηματογραφικών «παραπεταμένων» ειδών, επιστρέφει από την Αμερική ξανά, με το «Plus Οne» («Ένας Ακόμα»). Αποφασισμένος να προκαλέσει συγχυτικά επεισόδια στους σοβαροφανείς, ενώνοντας την καφρίλα των εφηβικών ταινιών με το εγκεφαλικό, αλληγορικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας.
Τρεις φίλοι από το κολέγιο πηγαίνουν στο μεγαλύτερο, εκτός ελέγχου πάρτι της χρονιάς, για χορό, σεξ, έρωτα, καταχρήσεις και ότι άλλο. Όταν ένας κομήτης πέσει κοντά στο πάρτι, όλοι οι παρευρισκόμενοι θα αποκτήσουν μυστηριωδώς έναν κλώνο με ανεξερεύνητες προθέσεις, που επαναλαμβάνει όσα έκαναν οι αρχικοί ήρωες, με χρονοκαθυστέρηση. Κι αυτό είναι μόνο η αρχή, σε μια νύχτα χρονικής λούπας και αγωνίας, που θα εξελιχθεί σε θρίλερ.
Σε μια ταινία για την οποία οι New York Times έγραψαν πως «αισθάνεσαι στο δέρμα σου την τόλμη της και την τρομακτική της λογική» και το Variety περιέγραψε σαν «ένα δελεαστικό οπτικό παζλ». Από τον μοναδικό Έλληνα σκηνοθέτη που αυτή τη στιγμή κάνει πραγματική mainstream καριέρα στο εξωτερικό, χωρίς φεστιβαλικές πατερίτσες.
-Γιατί στην Ελλάδα έχουμε πρόβλημα με το είδος του «φανταστικού» ειδικά στο σινεμά; Τόσο όσον αφορά στην κριτική αλλά και στην πλειοψηφία του κόσμου;
ΝΤΕΝΗΣ ΗΛΙΑΔΗΣ: Νομίζω πως έχουμε πρόβλημα γενικότερα με ότι ανήκει σε αυτό που ονομάζουμε σινεμά «είδους», «genre». Με το που κάτι θεωρείται «είδους» κατ' ευθείαν μπαίνει σε ένα «κουτάκι» απαξίωσης. Με αποτέλεσμα να μη φαίνονται και οι διαφορές εφ' όσον μέσα σε ένα είδος υπάρχουν αριστουργήματα, υπάρχουν και σκουπίδια. Κάτι που είναι τραγικό.
-Στην τελευταία σου ταινία παίζεις με διάφορα «είδη».
ΝΤ.ΗΛ.: Ναι, τη λέμε science fiction party thriller (γελάει). Κάτι σαν εφηβική κωμωδία επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Το «Plus One» μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω με πολλά είδη που αγαπώ: Aπό την καφρίλα του αμερικάνικου teen movie μέχρι το υπαρξιακό θρίλερ φαντασίας του «Invasion of the Body Snatchers». Αυτό ακριβώς ήθελα να κάνω, να πάρω μια εγκεφαλική, υπαρξιακή ιδέα επιστημονικής φαντασίας και να τη ρίξω μέσα στην καφρίλα ενός εφηβικού πάρτι.
-Όταν φτιάχνεις μια ταινία και σκέφτεσαι πράγματα για αυτήν, η ιδέα γεννάει το συμβολισμό ή ο συμβολισμός την ιδέα;
ΝΤ.ΗΛ.: Ο συμβολισμός αν έρθει, έρχεται πολύ μετά. Πολλές φορές τον καταλαβαίνεις μαζί με το κοινό. Το κοινό μπορεί να βλέπει συμβολισμούς που εσύ τους είχες μόνο υποσυνείδητα και τους ανακαλύπτεις εκείνη τη στιγμή. Ή που να μην τους είχες καθ' όλου.
-Η μετάβαση σου από την ελληνική κινηματογραφική πραγματικότητα, στην Αμερικάνικη, ήταν ένα πολιτισμικό σοκ;
ΝΤ.ΗΛ.: Όχι τόσο πολύ εξ' αιτίας της εμπειρίας μου από το χώρο της διαφήμισης. Η διαφήμιση σε βάζει σε μια πειθαρχία. Πρέπει με οικονομία χρόνου να αφηγηθείς, να επικοινωνήσεις και το τελικό σου προϊόν να λειτουργήσει για πάρα πολύ κόσμο. Η διαφήμιση είναι ένα πολύ καλό τεστ για κάθε σκηνοθέτη γιατί σε βγάζει από το «ας κάνω μια ταινία να εκφράσω το ταλέντο μου» και σε βάζει σε μια εκτελεστική πειθαρχία που είναι σημαντική
-Πιάνομαι από την αναφορά σου στη «διαφήμιση». Μπορείς να μου πεις με ποια λογική οι κριτικοί χαρακτηρίζουν μια ταινία ως «βιντεοκλιπίστικη» ή «διαφημιστικής αισθητικής»; Τι σχέση έχει ένα βιντεοκλίπ των R.E.M με μια διαφήμιση για σερβιέτες; Και σε ρωτάω γιατί είσαι ένας «οπτικός» σκηνοθέτης.
ΝΤ.ΗΛ.: Εδώ ισχύει λίγο αυτό που λέγαμε για το «είδος». Υπάρχουν κάποιες ηλίθιες σταθερές σαν κουτάκι που οι άνθρωποι βάζουν τα πράγματα, το κλείνουν και δεν μπορούν μετά να κοιτάξουν μέσα του. Τι πάει να πει βιντεοκλιπίστικο; Ο Ντέιβιντ Φίντσερ για να σου πω ένα παράδειγμα από εκατό, δεν έκανε διαφήμιση και βιντεοκλίπ; Τελείωσε το θέμα. Έλπιζα πως αυτό είχε μειωθεί σαν κατάσταση. Ακόμα το γράφουνε στις κριτικές;
-Ω ναι όμως! Θεωρείς ότι ο όρος greek weird wave υφίσταται όσον αφορά το σύγχρονο ελληνικό σινεμά ή είναι ένα δημοσιογραφικό δημιούργημα;
ΝΤ.ΗΛ.: Είναι δύσκολο να κρίνεις αν υπάρχει όντως ένα κύμα ή αν απλά ένας όρος χρησιμοποιείται αυτοαναφορικά. Στη λογική του «τι περιμένουν οι ξένοι από μας; Ας τους το δώσουμε». Σίγουρα είναι καλό το ότι γίνονται ελληνικές ταινίες που έχουν αναγνώριση στα φεστιβάλ. Από κει και πέρα όμως, δεν θα πρέπει να εγκλωβιστούμε σε αυτό. Το να μπεις στη λογική του ότι «οι ταινίες μου υπάρχουν μόνο μέσω των φεστιβάλ και εκεί καταναλώνονται». Κι αυτό που λείπει φοβερά ρε γαμώτο είναι να γίνει και καμία «εμπορική» ταινία που να έχει επιτυχία στην Ελλάδα και να καταφέρει να ταξιδέψει και έξω. Ιδανικά, σε άλλες χώρες, ένας σκηνοθέτης που θα έκανε μια weird, art house ταινία θα είχε την ευκαιρία να κάνει και μια πιο προσβάσιμη. Εδώ θεωρούμε πως το εμπορικό σινεμά είναι μόνο για να χαϊδεύει τα αυτιά και να κάνει ωδές στην πατρίδα, επομένως οι καλοί σκηνοθέτες μένουν εγκλωβισμένοι στο weird wave κι αυτά τα δύο δεν συγκοινωνούν καθ' όλου. Πρέπει όλο αυτό το ταλέντο που έχει αρχίσει να φαίνεται από το λεγόμενο weird wave, να μη μείνει weird.
-Σε ποια πράγματα στη ζωή σου θα ήθελες να έχεις plus οne;
ΝΤ.HΛ.: Θα ήθελα να κρατάει λίγο περισσότερο η νύχτα από τη μέρα. Νομίζω πως η αναλογία είναι λίγο άδικη. Και επίσης να υπάρχει μια άλλη περσόνα του εαυτού μου που να μην είναι τόσο κυκλοθυμικός.
-Το οικογενειακό σου προφίλ, τα δύο σου παιδιά, έχουν επηρεάσει δημιουργικά την έφεση σου στην ακρότητα;
ΝΤ.ΗΛ.: Αυτό που με χαρακτηρίζει είναι πως είμαι hardcore, είμαι και Disney. Mε ενδιαφέρει πολύ η ιδανική εκδοχή της ευτυχίας. Η ιδεατή οικογένεια. Γι αυτό και οι ήρωες μου πολλές φορές προσπαθούν να κατευθυνθούν προς τα εκεί ακόμα κι αν φάνε τα μούτρα τους. Οπότε κάνω ότι μπορώ η οικογένεια μου να είναι όσο πιο Disney γίνεται και τα υπόλοιπα να βγαίνουν στις ταινίες.
*Δείτε παρακάτω τα trailer των ταινιών του Ντένη Ηλιάδη
*Το "+ Οne" κυκλοφορεί στις αίθουσες την Πέμπτη 16 Ιανουαρίου από την Feelgood Entertainment που την ευχαριστούμε για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.
***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana . Kάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.