CINETROLL: Τσακωμοί με τους κριτικούς και δικαίωση για την «Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» [trailer]

Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος επιστρέφει από το 54ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κουβαλώντας στις αποσκευές του τα συν και τα πλην της φετινής διοργάνωσης (και όχι μόνο).

ΤΑ ΣΥΝ

*«Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά». Η ελληνική ταινία έκπληξη από την Ελίνα Ψύκου που αποδεικνύει πως μπορεί να υπάρξει κι ένα διαφορετικό ελληνικό σινεμά τέχνης, το οποίο δεν αποστρέφεται με σνομπισμό τον θεατή του. Ένας απολαυστικός συνδυασμός σάτιρας, μαύρης κωμωδίας, υπαρξιακού δραματικού θρίλερ και παγωμένα «γήινου» μεν αλλά με μουσικοχορευτικές εκπλήξεις δε, σουρεαλισμού, πάνω στην τρέλα της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και την «τηλεοπτική» νεοελληνική πραγματικότητα. Με ένα εξαιρετικό τεχνικά πλανάρισμα και ευρηματική σκηνοθετικά οπτική, έναν πολύ καλό Χρήστο Στέργιογλου στον κεντρικό ρόλο και το απολαυστικό δίδυμο των Θεοδώρα Τζήμου και Σύλλα Τζουμέρκα στο background. Η Ψύκου κατορθώνει να σε κάνει τόσο να γελάσεις όσο και να σκοτεινιάσεις, ακριβώς επειδή δεν ζορίζεται να αποδείξει πόσο μεγαλειώδες είναι το όραμά της (σε αντίθεση με πολλούς άλλους Έλληνες σκηνοθέτες). Άσε που μετά από αυτή την ταινία, το σπαγγέτι μοριακής γαστρονομίας, δεν θα είναι ποτέ το ίδιο. Βραβείο Καλύτερης ταινίας της διοργάνωσης από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών, Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας από τη FIPRESCI (Διεθνής Ομοσπονδία Κριτικών Κινηματογράφου) και Αντρικής Ερμηνείας στον Χρήστο Στέργιογλου από την Κριτική Επιτροπή του Φεστιβάλ.

*Το πολύ καλό αφιέρωμα στο άγνωστο σύμπαν του γκονταρικού gay προβοκάτορα Αλέν Γκιροντί, «καυτού» μετά τον «Άγνωστο της Λίμνης» που εντυπωσίασε στις Κάννες, με την προβολή του συνόλου της φιλμογραφίας του. Όπως και γενικότερα η επιλογή μερικών από τις πιο τρυφερές και αξιοσημείωτες gay ταινίες της χρονιάς, σαν το δυνατό γαλλικό «Eastern Boys» και το τρυφερό ελβετικό «Rosie».

*Η ευγενική ροκ σταρ παρουσία του Τζιμ Τζάρμους με την ταινία του «Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί» ως ταινία έναρξης. Του Αλεξάντερ Πέιν, προέδρου της κριτικής επιτροπής και σκηνοθέτη της ταινίας της τελετής λήξης, «Nebraska». Και του Κωνσταντίνου Βήτα, επίσης μέλους της κριτικής επιτροπής, με τους μελαγχολικούς «Μετασχηματισμούς» του και τα ευρηματικά video projection στις δύο συναυλίες του στο ΚΘΒΕ.

*Η ξενάγηση από το φεστιβάλ σε ένα από τα καλύτερα μουσεία της Ευρώπης, το Πολυκεντρικό Μουσείο των Αιγών στους Βασιλικούς Τάφους της Βεργίνας. Το δέος του να βρίσκεσαι κάτω από τη Γη, μπροστά στην είσοδο του τάφου του Φιλίπου Β. Η απόλαυση του να ακούς τον ξεναγό Κώστα Σφήκα, έναν άνθρωπο τόσο παθιασμένο με τη δουλειά του που πρέπει να είσαι σε καταστολή για να μη σε ηλεκτρίσει. Στα πλην η διαπίστωση του ότι από ένα ολόκληρο φεστιβάλ, με εκατοντάδες Έλληνες διαπιστευμένους οι οποίοι με το έναν ή τον άλλο τρόπο είναι φορείς πολιτισμού, δεν υπήρχε ούτε ένας εκτός από μένα, στο πούλμαν της δωρεάν ξενάγησης.

*Η Θεσσαλονίκη πέρα από το κακοποιημένο της φολκόρ και τις παραιτημένες περιοχές. Σαν μια πόλη στην οποία ο χρόνος διαστέλλεται με τη δική του λογική και σε παρασύρει να περιπλανηθείς, ενώ το φως φλερτάρει σε συνεχείς εναλλαγές με μια καθησυχαστική χαρμολύπη. Το μουσικό «καταφύγιο» του δισκοπωλείου «Stereodisc» στην Αριστοτέλους, ένας μικρός ναός της μουσικής εκλεκτικότητας και του παιδήλικου ενθουσιασμού από τον Κοσμά, τη Μέμα και τον Παναγιώτη. Την καλύτερη take away γκουρμέ πίτσα της πόλης στο διακριτικό Poselli. To βερολινέζικο μπαρίστικο αέρα του La Dose. Τις μικρές εκπλήξεις ανανέωσης της πίστης σου στα τυπάδικα μπαράκια του «Don' Tell Mama». Tην αστείρευτη μεταχατζιδακική ενεργητικότητα, ευγένεια και πάθος του Τέλλου Φίλη στα Seven Film Gallery, το μοναδικό βίντεο κλαμπ – κινηματογραφική λέσχη της Ελλάδας με ειδικότητα στο art house σινεμά. Και φυσικά στα πάντα υπέροχα κορίτσια του γραφείου τύπου, τους εργαζόμενους αλλά και τους εθελοντές του φεστιβά, που παρ' όλο το άγχος και την κούραση τους, καταφέρνουν με ένα χαμόγελο να λειτουργήσουν αγχολυτικά σε όλους μας.

ΤΑ ΠΛΗΝ

*H γενικότερη υποτονική ατμόσφαιρα, που δεν τη βοήθησαν οι αξιόλογες μεν, συντηρητικές ως προς την σοβαροφάνεια τους δε, επιλογές του προγραμματισμού. Η απουσία στα χρόνια της διεύθυνσης του φεστιβάλ από τον κύριο Εϊπίδη, εναλλακτικών cult ανακαλύψεων και χιούμορ, έχουν δώσει ένα μάλλον στριφνά σινεφίλ προφίλ σε μια διοργάνωση η οποία στο παρελθόν, έδειξε μια απολαυστική ευλυγισία (από ιαπωνικό ερωτικό σινεμά μέχρι splatter του Ντάριο Αρτζέντο).

*Η φήμη του ότι οι Αίθουσες των Αποθηκών του Λιμανιού, νοικιάστηκαν από τον ΟΛΘ σε γνωστή εταιρεία multiplex που θα τις διαχειρίζεται όλη τη χρονιά με εξαίρεση τις μέρες του φεστιβάλ. Όχι όμως απαραίτητα και του φεστιβάλ ντοκιμαντέρ. Το θέμα των Αποθηκών είναι αγκάθι για την πόλη εδώ και πολλά χρόνια εφ' όσον κανείς φορέας, δεν μπορούσε, δεν ήθελε ή δεν ήθελε ο ΟΛΘ, να αναλάβει τη χρήση τους με αποτέλεσμα να πέφτουν σε «χειμέρια νάρκη». Η μετατροπή τους όμως σε multiplex δημιουργεί ένα μεγάλο θέμα όσον αφορά την αλλοίωση του πολιτιστικού χαρακτήρα τους, προς όφελος της μαζικής μπουζουκοκινηματογραφικής διασκέδασης.

*Η διαμάχη μεταξύ της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών και της Διεύθυνσης του Φεστιβάλ. Και η εντελώς αντιδημοκρατική και αντιεπαγγελματική άρνηση της τελευταίας να παρέχει διαπίστευση σε συγκεκριμένους δημοσιογράφους. Όπως επίσης και η άρνηση διαπίστευσης σε πρώην εργαζομένους της ΕΡΤ με τη δικαιολογία ότι δεν είναι πλέον εργαζόμενοι. Η αγάπη για την τέχνη και το σινεμά, δεν είναι τυπολατρία, αλλά σεβασμός και αλληλεγγύη.

*Το προσβλητικό τουπέ καλεσμένων συγκεκριμένων συμμετεχόντων - καλεσμένων του φεστιβάλ, σε κρίση Μαρίας Αντουανέτας, που θεωρούν πως η όποια καλλιτεχνική τους υπόσταση δικαιολογεί την απρέπεια απέναντι σε εργαζομένους και ότι το καραγιοζιλίκι είναι πιστοποιητικό ποιότητας.

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΒΡΑΒΕΙΑ

*Μεγάλος και με διαφορά νικητής της διοργάνωσης το μεξικάνικο «Κελί από Χρυσάφι / La Jaula De Oro» που κέρδισε τον Χρυσό Αλέξανδρο Καλύτερης Ταινίας, σκηνοθεσίας για τον Διέγο Κεμάδα, Βραβείο Κοινού Fischer, Bραβείο της Βουλής των Ελλήνων.

*Αργυρός Αλέξανδρος στη γαλλική «Suzanne» της Κατέλ Κιγιεβερέ αλλά και βραβείο γυναικείας ερμηνείας στην πρωταγωνίστρια Σάρα Φορεστιέ και ειδικού καλλιτεχνικού επιτεύγματος στον συμπρωταγωνιστή Φρανσουά Νταμιέν.

*Χάλκινος Αλέξανδρος στο «Χάλια Μαλλί» («Pelo Mallo») της Μαριάνα Ρονδόν από τη Βενεζουέλα. Η ταινία κέρδισε επίσης το βραβείο της καλύτερης ταινίας του Διαγωνιστικού από την FIPRESCI.

*Βραβείο σεναρίου στον Νοτιοκορεάτη Τάε Γκον Κιμ για την ταινία του «Οι Αισιόδοξοι» («Sunshine Boys»).

*Βραβείο αντρικής ερμηνείας (εξ' ημισείας με τον Χρήστο Στέργιογλου) στον Χάιμε Βαδέλ για «Το Ποτό του Διαβόλου» («La Chupilca del Diablo») του Ιγνάσιο Ροδρίγες από τη Χιλή. H ταινία κέρδισε επίσης το Βραβείο Κοινού Fisher για το Διεθνές Διαγωνιστικό.

*Ειδική Μνεία στον Μαχμούντ Λότφι για τη φωτογραφία του στην ταινία «Ένα Βήμα την Ημέρα» («Coming Forth By Day») της Χάλα Λότφι από την Αίγυπτο.

*Βραβείο Κοινού Fisher για το ελληνικό πρόγραμμα του φεστιβάλ στο «Η Τελευταία Φάρσα» του Βασίλη Ραίση.

*** ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana Κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης