Ξέρω, ξέρω: είναι πάλι οι... προθεσμίες που πρέπει να τις προλάβουμε. Για να ικανοποιήσουμε την τρόικα, να πει την ύστατη στιγμή μισή καλούτσικη κουβέντα, να εξασφαλίσουμε στην εκπνοή της προθεσμίας την περιβόητη δόση! Νέος υπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πριν καλά- καλά μάθει που είναι η... τουαλέτα στο γραφείο του, έπρεπε να ικανοποιήσει τις... εκ μεταφοράς διαιωνιζόμενες και μηδέποτε ικανοποιούμενες απαιτήσεις της τρόικας για την «κινητικότητα», τις απολύσεις στο δημόσιο, το κλείσιμο άχρηστων οργανισμών και υπηρεσιών. Ζήτησε, «λογικά» κάποιο περιθώριο «προσαρμογής». Που δεν του δόθηκε, βεβαίως. Γιατί, το κακό είναι πώς μας έμαθαν πια οι δανειστές- ελεγκτές μας. Δεσμευόμαστε για πράγματα, συμφωνούμε σε χρονοδιαγράμματα που ποτέ δεν τηρούμε. Και δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να παίξουν το παιγνίδι με τους δικούς μας όρους. Του «δεσμεύσου τώρα, κι' όταν έρθει η ώρα, βλέποντας και κάνοντας...». Και τώρα, ανασχηματισμός ξεανασχηματισμός, στύλωσαν τα πόδια...
Για να προλάβουμε, λοιπόν, τις προθεσμίες (εκ μεταφοράς... δύο χρόνων κι' αυτές, λήγουν πλέον) και για να δείξουμε πώς προχωράμε στην «κινητικότητα», καταργούμε την Δημοτική Αστυνομία και εντάσσουμε 4.000 άτομα στην ΕΛΑΣ, υποσχόμαστε πως θα «μετακινήσουμε» πλεονάζοντες καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης για να καλύψουν κενές θέσεις δασκάλων, θα γίνουν μετατάξεις ειδικευμένου (πλην... εν ουσιαστική υποαπασχόληση) προσωπικού υπουργείων σε θέσεις-κλειδιά που δεν έχουν επανδρωθεί. Καταφέραμε να... μαζέψουμε περίπου 12.500 άτομα, τα... ανακατεύουμε και τα πάμε πέρα-δώθε, να δείξουμε στην τρόικα πως... κάνουμε τώρα ότι δεν κατορθώσαμε να κάνουμε δύο ολόκληρα χρόνια, τα «μπαλώνουμε» για να πάρουμε την έρμη την δόση και... βλέπουμε πάλι!
Τους κοροϊδεύουμε. Το ξέρουν κι' αυτοί (που επιζητούν κάποιο πρόσχημα για ν' αποφευχθεί το αδιέξοδο), φυσικά το ξέρουμε κι' εμείς. Με δυο λόγια: κουτσοπορευόμαστε, μέχρι την επόμενη στιγμή της κρίσης. Και βλέπουμε πάλι... Σωστά το είπε σε μια του συνέντευξη ο κ. Μητσοτάκης, πως το ζητούμενο επί της ουσίας, δεν είναι απλώς να μειώσουμε με οριζόντιες απολύσεις (γιατί στο τέλος, όποτε έρθει, αυτό θα γίνει...) προσωπικού από το δημόσιο, αλλά το πώς θα αποκτήσουμε επιτέλους ένα λειτουργικό και αποτελεσματικό δημόσιο που θα εξυπηρετεί τους πολίτες, θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της χώρας. Με τις οριζόντιες, απλώς ένα επί δεκαετίες υδροκεφαλικό-πελατειακό δημόσιο, το κάνουμε πιο προβληματικό και ανενεργό. Πρώτα θα σχεδιάσουμε τι δημόσιο θέλουμε, πόσοι άνθρωποι πρέπει να εργάζονται (όχι μόνο να διορίζονται και να... πληρώνονται!) σ' αυτό, και μετά θα προχωρήσουμε στην αναδιοργάνωση, τον εκσυγχρονισμό και την στελέχωσή του. Τα τελευταία δυό χρόνια, δεν κάναμε το παραμικρό προς την κατεύθυνση αυτή. Οι υπουργοί των κομμάτων που διαχρονικά ευθύνονται γι' αυτό το πελατειακό κράτος-Λεβιάθαν, δεν τόλμησαν γιατί δεν θέλησαν να τα βάλουν με τους «πελάτες» τους (γιατί δεν έφταιγε μόνο ο Μανιτάκης, όπως βολικά προβάλλεται...) και φθάσαμε στο τωρινό αδιέξοδο. Που προσπαθούμε να ξεπεράσουμε με... μπαλώματα και «λύσεις» άρπα- κόλλα. «Μετακινούμε» 12.500 υπαλλήλους, χωρίς να τους αξιολογήσουμε προηγουμένως, να διώξουμε τους αποδεδειγμένα άχρηστους και να εντάξουμε σε θέσεις που υπάρχουν ανάγκες τους ικανούς και αποδοτικούς. Μπαλώνουμε τώρα, και... μετά βλέποντας και κάνοντας! Είναι αυτό αναδιοργάνωση, εκσυγχρονισμός, θεμελίωση στέρεου λειτουργικού κράτους;
Αυτό θα ήταν πραγματικό success story! Όχι επικοινωνιακό, εντυπωσιοθηρικό, ψευδεπίγραφο, αλλά ουσιαστικό, παραγωγικό με προοπτική και μέλλον. Κάποιοι είχαμε ελπίσει πως η κρίση θ' αποδεικνυόταν ευκαιρία για ριζική αλλαγή νοοτροπίας και πρακτικών εκ μέρους της πολιτικής μας τάξης, που έτσι θα παραδειγμάτιζε και την κοινωνία. Θα επικρατούσε, επιτέλους, σοβαρότητα, υπευθυνότητα, σχεδιασμός και μακρόπνοος προγραμματισμός! Δεν βαριέστε. Οι τύποι που μας κυβερνάνε, διακομματικά, είναι παντελώς ανίκανοι να κάνουν στοιχειωδώς την δουλειά τους με συνέπεια , επαγγελματισμό, επίγνωση των ευθυνών τους-και μάλιστα σε τέτοιες κρίσιμες συγκυρίες. Γκρεμοτσακιζόμαστε και μυαλό δεν λέμε να βάλλουμε .Η ιστορία της χώρας μας, είναι ένα απέραντο... άρπα- κόλλα story!
Κι' αν υποτεθεί ότι ο στόχος της... «επανίδρυσης του κράτους» είναι πολυσχιδής, απαιτητικός και δύσκολος, τι έχουν να μας πουν για το απέραντο καραγκιοζιλίκι του «νέου φορολογικού» που Τρίτη το εξήγγειλαν μετά παιάνων και... Τετάρτη πήραν άρπα –κόλλα πίσω τις βασικότερες διατάξεις του; Τέτοια σοβαρότητα! Και μετά κλαίγονται γιατί οι τροικανοί δεν τους εμπιστεύονται και τους πιέζουν...