Έχουν κατά καιρούς κυκλοφορήσει διάφοροι μύθοι για την προέλευση του «ανέκδοτου» των δύο λέξεων που είναι αρκετές για να προκαλέσουν την ακαριαία κορύφωση της αγωνίας και του σασπένς σε οποιοδήποτε άνθρωπο.
Άλλοι αναφέρουν τον εν γένει «πλακατζή» Μάρκ Τουέιν ως «εφευρέτη» του ανέκδοτου, ενώ κάποιοι άλλοι το αποδίδουν στην ευφυΐα και το χιούμορ του μαιτρ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, δημιουργού του Σέρλοκ Χολμς.
Άλλοι τόσοι όμως είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι κανείς εκ των δύο δεν ευθύνεται γι' αυτό.
Ωστόσο, και οι δύο θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι οι εμπνευστές του, καθώς αμφότεροι πίστευαν ακράδαντα σε δύο απαράβατα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ανθρώπινης ύπαρξης: α) στο γεγονός ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη νιώθει ένοχος για κάτι που έχει κάνει και έχει μείνει ανομολόγητο και β) στο ότι κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις και με την κατάλληλη σκηνοθεσία, όλοι μπορούν να πέσουν θύματα αυτών των τριών απλών λέξεων, οι οποίες – ειρήσθω εν παρόδω – ενδείκνυται να αποστέλλονται στο επίδοξο «θύμα» υπό γραπτή μορφή και χωρίς στοιχεία αποστολέα.
Ποιες είναι αυτές οι τρεις στα αγγλικά και δύο στα ελληνικά λέξεις; Πολύ απλά: «You were seen». Ελληνιστί: «Σε είδαν» ή σε περισσότερο ελεύθερη μετάφραση: «Σε κατάλαβαν»...