Freeze είναι ο τίτλος της έκθεσης που εγκαινιάζεται στις 24 Φεβρουαρίου στην γκαλερί «Καπλανών 5», εστιάζοντας σε παγωμένα στιγμιότυπα με ήρωες ανθρώπους της καθημερινότητας. Στόχος της καλλιτέχνιδας Κάλλης Καστόρη είναι να παραμερίσει οτιδήποτε πλαστό, προσποιητό, προσχηματικό και εστιάζει στην ουσία της ανθρώπινης επικοινωνίας –ή στην έλλειψη αυτής.
Η ίδια η ζωγράφος λέει χαρακτηριστικά: «Η αποξένωση της αστικής κοινωνίας, η απεικόνισή της, τα ερωτήματα που προκαλεί, αλλά και η αμφισβήτησή της αποτελούν κεντρικούς άξονες του έργου μου. Η έννοια της αποξένωσης είναι πολύσημη: αποξένωση από τον εαυτό, από τους άλλους, από το περιβάλλον. Την ίδια στιγμή, είναι ταυτόσημη και με την ωριμότητα: ενηλικίωση σημαίνει να ζει κανείς στο μέλλον ή στο παρελθόν, σχεδόν ποτέ στο παρόν˙ χαμένος σε φόβους, όνειρα, προσδοκίες και αυταπάτες, σχεδόν πάντα των άλλων. Έτσι και η προβολή της ομορφιάς, μιας συγκεκριμένης ομορφιάς -της ομορφιάς των άλλων- οδηγεί στην αποξένωση, γιατί αρνείται να μας συμπεριλάβει. Διαγράφεται ήδη ο φαύλος κύκλος: αναζητώντας την κατά Μαρκούζε «ευφορία στην ευτυχία», μιμούμενοι ό,τι οι άλλοι κάνουν και αγαπώντας ή μισώντας ό,τι οι άλλοι αγαπούν και μισούν, αποξενωμένοι από τον ίδιο μας τον εαυτό, προσπαθούμε να τον αναδημιουργήσουμε. Η ουσία της επικοινωνίας έχει εκλείψει, η συνύπαρξη είναι απλώς τυχαία.»
Η Κάλλη Καστόρη, στέκεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις γυναικείες φιγούρες, εκκινώντας από την φράση του Keats «η ομορφιά είναι αλήθεια, και η αλήθεια ομορφιά». Η ζωγράφος παρατηρεί: «Οι άνθρωποι της πόλης και τα δεσμά τους αποτελούν ταυτοχρονα την αφορμή μιας σειράς παραστατικών πινάκων, όπου έρχονται στο προσκήνιο και ειδικότερα τοποθετούνται σε ένα πλαίσιο «αστικής νωχέλειας»-μια άλλη πλευρά της σύγχρονης ζωής. Οι πίνακες εστιάζουν σε ρεαλιστικές εικόνες αδράνειας και χαλαρότητας των κατοίκων της πόλης, κατά κύριο λόγο σε δημόσιους χώρους, στους οποίους το άτομο παρευρίσκεται, αλλά τους οποίους δεν οικειοποιείται. Εκεί το άτομο έρχεται σε αντίστιξη με το πλήθος˙ μέσα στην πολυκοσμία αναδεικνύεται η μοναξιά, μέσα στη βουή, η σιωπή.»