Χαραυγή ονομαζόταν το πρώτο καμπαρέ που εμφανίστηκε ποτέ στην Αθήνα. Άρχισε να λειτουργεί τον Οκτώβριο του 1914 και γρήγορα εξελίχθηκε και επεκτάθηκε.
Η αύρα του σοκαριστικού, διεγερτικού μουσικοχορευτικού θεάματος που ξεκίνησε από το Παρίσι στα τέλη του 19ου αιώνα, χτύπησε την Αθήνα σχεδόν στις αρχές του Α Παγκοσμίου Πολέμου και βρήκε πολλούς υποστηρικτές. Ονομαζόταν Χαραυγή, ενώ η ανακοίνωση της λειτουργίας του – σύμφωνα με τον Ελευθέριο Γ. Σκιαδά– έγραφε ότι βρίσκεται στο:«άνω διαμέρισμα του "Πανελληνίου", όπου δύναται ο καθένας να εισέρχεται, να πίνη τον καφέ του ή την μπύρα του, να ακούη την μουσικήν του, να χορεύη, να ευθυμή, να περνά μία ώρα ευχάριστη πληρώνων δι' όλα αυτά μόνον δύο δραχμάς. Η μεγάλη αίθουσα, όπου θα υπάρχη ορχήστρα, θα χρησιμεύη δια χορόν, θα είνε δε η πρώτη φορά καθ' ην οι Αθηναίοι θα χορεύσουν επάνω εις τάπητας, προκειμένου περί κέντρου τό οποίον θα είνε δια πάντας και δια πάντα τα βαλάντια.»
Ιδιαιτέρως γαργαλιστική, αλλά και επίσημη ήταν και η ανακοίνωση για τα θεάματα που θα προσέφερε: «Εις τον χορόν θα συμμετέχουν είκοσι Γαλλίδες. Εκείνο όμως που πρέπει να τονισθή ιδιαιτέρως, είνε ότι δεν πρόκειται περί καφωδείου, αλλά περί τελείου ευρωπαϊκού καμπαρέ πολυτελούς, πλέοντος εις το φως, χαρίζοντος την χαράν και την ευθυμίαν, περί κέντρου δηλαδή το οποίον εις όλα τα ευρωπαϊκά μέρη συγκεντρώνει όλην την νυκτερινήν ζωήν καί όλην την νυκτερινήν κίνησιν». Δύο μήνες αργότερα στο καμπαρέ προστέθηκε «μία μικρά σκηνή» ενώ το 1916 λειτουργεί με ιδιοκτήτρια την «Κυρία Βαλρόζ» και «τήν θαυμασίαν χορεύτριαν Ζουρνά, την Παρισινήν αοιδόν Μαγκή Λαμπραντόρ, τον γνωστόν κωμικόν Βιλλάρ και με τας ηθοποιούς ποικιλιών Δδας Λόλαν Νταλτή, Άνναν Ντελίλ, Αντρέ Βίλλιαμ, Μαγκή Γκαβρός και Γκαμπή Νεστρέ».