«Πολεμοχαρή» και «ιδιαίτερα βίαιο» χαρακτηρίζει ο Βρετανός ερευνητής δρ Μπάρι Μολόι του Τμήματος Αρχαιολογίας του βρετανικού πανεπιστημίου Σέφιλντ τον Μινωικό πολιτισμό, υποστηρίζοντας ότι ο πόλεμος αποτελούσε καθοριστικό γνώρισμα της Μινωικής κοινωνίας και βασικό συστατικό της ταυτότητας των Μινωιτών ανδρών.
Ο Βρετανός αρχαιολόγος, που εδώ και χρόνια έχει συμμετάσχει σε ανασκαφές και μελετά τους ανθρώπους της Εποχής του Χαλκού στην Κρήτη, πιστεύει ότι έχει εντοπίσει ένα εντυπωσιακό αριθμό ενδείξεων βίας στα σύμβολα και στα ευρήματα της προϊστορικής Κρήτης. Όπως αναφέρει, τα όπλα και η πολεμική κουλτούρα έβρισκαν την έκφρασή τους ποικιλοτρόπως στα ιερά των Μινωιτών, στους τάφους τους, στους οικισμούς και στις αποθηκευτικές κρύπτες τους, καθώς επίσης στα διάφορα είδη που φορούσαν στο σώμα τους κατά την εκτέλεση των διοικητικών καθηκόντων τους, στις γιορτές τους και για την προσωπική διακόσμησή τους.
Η μελέτη του Μινωικού πολιτισμού (περίπου 2700 έως 1420 π.Χ.), έφερε στο φώς τον τρόπο λειτουργίας αυτού του μυστηριώδους πολιτισμού, με τους επιστήμονες ωστόσο να θεωρούν αναμενόμενη αυτή την πολεμική νοοτροπία, λόγω της κυρίαρχης θέσης αυτού του πολιτισμού στην εποχή του και τις σχέσεις που ανέπτυξε με την Αίγυπτο.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με έρευνες, οι αρχαίοι Μινωίτες επιδίδονταν σε αθλήματα όπως η πυγμαχία και η πάλη, με όπλα βρίσκονται πολύ συχνά σε χώρους όπως ιερά, τάφοι και σπίτια, ενώ και η μινωική γραφή η οποία δεν έχει αποκωδικοποιηθεί, βρίθει τέτοιων συμβόλων.
Ο Μολόι, αναφέρει ότι οι Μυκηναίοι υιοθέτησαν τον Μινωικό τρόπο πολέμου, όσον αφορά τον οπλισμό, τις τεχνικές της μάχης και τις σχετικές νοοτροπίες - ιδεολογίες. «Στην πραγματικότητα, στην Κρήτη είναι που πρέπει να αναζητήσουμε την καταγωγή εκείνων των όπλων, τα οποία επρόκειτο να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη έως τον Μεσαίωνα, όπως των σπαθιών, των μεταλλικών τσεκουριών, των ασπίδων, των δοράτων και πιθανώς ακόμα και των πανοπλιών».