Τελικά αποδεικνύεται πως η κοινή αντίληψη που θέλει να μην υπάρχουν στον κόσμο «βρώμικα» πράγματα, αλλά μονάχα «βρώμικα» μυαλά που ερμηνεύουν «βρώμικα» παντού και πάντα ό,τι βλέπουν, ίσως να αποτελεί μία από τις μεγάλες πλάνες της ανθρωπότητας!
Βλέποντας τις εικόνες που ακολουθούν καταλαβαίνει κανείς μια και καλή τι είχε ο Θεός στο κεφάλι του όταν έφτιαχνε τον κόσμο: μία οργιώδη πλάση μορφών στραμμένη, αφιερωμένη, προσηλωμένη στον έρωτα, το σεξ, τη συνουσία, εν ολίγοις στην ανάμειξη και τη δημιουργία.
Οι εντυπωσιακές αιδοιόμορφες και φαλλόμορφες οργανικές οντότητες από τις οποίες ξεχειλίζει η φύση είναι εκεί για να μας υπενθυμίζουν το σκοπό της ύπαρξής μας που αποτελεί μέρος του μεγαλείου της φύσης: τη συνουσία, τη διαρκή δημιουργία και αναδημιουργία, την ανοιχτότητα, τη διείσδυση, το γλίστρημα και τη συγκόλληση των πραγμάτων το ένα μέσα στο άλλο, τη ροπή τους να πλησιαστούν, να γίνουν ένα, να γεννήσουν κάτι άλλο.
Αυτή είναι η ομορφιά ενός κόσμου φύσει ερωτικού, ενός κόσμου της αφθονίας, της πληθώρας και της αισθησιακότητας.