Τον Ιανουάριο του 1933 ο ποιητής Έζρα Πάουντ γνώρισε τον ιδρυτή και ηγέτη του φασιστικού κόµµατος της Ιταλίας Μπενίτο Μουσολίνι. «∆ιασκεδαστικό», αναφώνησε ο δικτάτορας, καθώς ο ποιητής του διάβαζε απόσπασµα από το περίφηµο ποιητικό του έργο «Κάντος». Η συνάντηση αυτή σηµάδεψε τη ζωή του Αµερικανού ποιητή, ο οποίος έγινε ένθερµος υποστηρικτής του Μουσολίνι. Αφιερώνοντάς του και το «Κάντο Νο 41». Και σαν να µην έφτανε ότι ένας ευαίσθητος ποιητής όπως ο Εζρα Πάουντ ήταν θαυµαστής του Μουσολίνι – εκτιµούν τώρα οι µελετητές του έργου του – άφηνε και αντισηµιτικά αισθήµατα να φανερώνονται στα γραπτά του και µέσα από την εκποµπή του στο Ράδιο Ρώµη, αλλά προκαλούσε και υποψίες ότι λειτουργούσε ως «προδότης» και κατάσκοπος.
Η απορία του ισπανού συγγραφέα και μεταφραστή Χούστο Ναβάρο γι’ αυτή τη «σκοτεινή» πλευρά του Πάουντ τον οδήγησε σε εκτεταµένη έρευνα. Στη νουβέλα του «Κατάσκοπος» ο Ναβάρο ανατρέχει σε ηµεροµηνίες που σηµάδεψαν την πορεία του ποιητή, αλλά και σε στιγµές όπου φερόταν περίεργα. Παραθέτει δε στοιχεία που συνηγορούν υπέρ μιας άλλης εκδοχής, που θέλει τον Πάουντ διπλό πράκτορα και κατάσκοπο των Αµερικανών.
Η ιδέα τού γεννήθηκε όταν ο Ναβάρο πέρασε κάποιους µήνες στην Πίζα της Ιταλίας, κοντά στο Μετάνο, όπου ο Πάουντ φυλακίστηκε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως του αµερικανικού στρατού.
«Θέλησα να εξετάσω τις καταστάσεις που τον έφεραν εδώ. Ανακάλυψα λοιπόν ότι οι ιταλικές µυστικές υπηρεσίας είχαν την υποψία ότι ο Πάουντ έστελνε κωδικοποιηµένα µηνύµατα στους συµµάχους µέσω της ραδιοφωνικής του εκποµπής», λέει στην εφηµερίδα «El Pais» o ισπανός συγγραφέας και µεταφραστής. Ανακάλυψε δε ότι ο Τζέιµς Ανγκλετον, επικεφαλής του τµήµατος αντικατασκοπίας της OSS (πρόγονος της CIA) στη Ρώµη και µετέπειτα ιδρυτικό µέλος της Αµερικανικής Υπηρεσίας Αντικατασκοπίας, ήταν στενός του φίλος. «Αυτά αποτελούν απόδειξη ότι ο ποιητής είχε πάρε δώσε µε τις µυστικές υπηρεσίες; ∆εν κατάφερα όµως τελικά να βγάλω άκρη», παραδέχεται. Αλλά θα συνεχίσει. «∆εν πρέπει να ξεχνάµε και ότι ο αντισηµιτισµός και ο θαυµασµός για τον ιταλικό φασισµό δεν ήταν και σπάνιο φαινόµενο στις ΗΠΑ».
«Ήταν ένας άνθρωπος που πολλοί θαύµαζαν. Και που βοήθησε τους Τ.Σ. Ελιοτ, Χέµινγουεϊ και Τζέιµς Τζόις ναδιακριθούν», καταλήγει ο ισπανός συγγραφέας. «Εκείνον που θαύµαζε ωστόσο πραγµατικά ήταν ο Μουσολίνι. Τον συνέκρινε µε τους “πατέρες του έθνους” των Ηνωµένων Πολιτειών. Τον χαρακτήριζε ως ροµαντικό και θεωρούσε ότι η µεγαλοµανία του τον παρέσυρε».
Πηγή: tanea.gr