Οι πρώτες επίσημες αντιδράσεις στο ενδεχόμενο νέας βοήθειας προς την Ελλάδα άρχισαν να καταγράφονται, δείγμα του ότι η σύναψη νέου δανείου μόνο εύκολη υπόθεση δεν θα είναι για την ελληνική κυβέρνηση.
Λίγες ώρες πριν την άφιξη των υψηλόβαθμων στελεχών της Τρόικας στην Αθήνα κι ένα 24ωρο πριν την έκτακτη σύσκεψη Ρομπάι - Μπαρόζο - Μέρκελ, με βασικό αντικείμενο το ελληνικό ζήτημα, ο Αυστριακός Κεντρικός Τραπεζίτης Έβαλντ Νοβότνι επιχείρησε μεν να βάλει «φρένο» στα σενάρια περί αναδιάρθρωσης αλλά επιχείρησε παράλληλα να «φρενάρει» και τη συζήτηση περί νέου δανείου προς την Ελλάδα, σημειώνοντας ότι τα πρώτα βήματα πρέπει να τα κάνει η χώρα μας.
Επί της ουσίας, και ο Αυστριακός Κεντρικός Τραπεζίτης συντάχθηκε με όσους υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να λάβει τόσο εύκολα νέα βοήθεια, όταν οι επιδόσεις της αναφορικά με το Μνημόνιο δεν είναι ικανοποιητικές. Εξού και η παραπομπή των όποιων αποφάσεων στα αποτελέσματα της αξιολόγησης που ξεκινά αύριο από την Τρόικα και θα αποτελέσει μια από τις βάσεις των διαβουλεύσεων που θα γίνουν την ερχόμενη Δευτέρα στο EUROGROUP. Αυτό, βέβαια, σημαίνει πολύ απλά ότι για να ανάψει πράσινο φως για νέες διευκολύνσεις προς την Ελλάδα θα πρέπει αφενός να πειστούν οι δανειστές μας ότι έχουμε πραγματικά εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες εφαρμογής του υφιστάμενου Μνημονίου αλλά οι αγορές παραμένουν εχθρικές, αφετέρου να πειστούν τα Κοινοβούλια των υπολοίπων κρατών-μελών ότι η παροχή νέας βοήθειας προς την Ελλάδα είναι ορθότερη και ασφαλέστερη επιλογή από τυχόν αναδιάρθρωση του χρέους.
Αυτό ακριβώς επισημαίνει και σε Έκθεσή της για την Ελλάδα και την Πορτογαλία η GOLDMAN SACHS, σημειώνοντας ότι επί της ουσίας υπάρχουν δύο εναλλακτικές στην περίπτωση που αποφασιστεί νέα βοήθεια προς τη χώρα μας:
Η επιμήκυνση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου χρέους που λήγει στην περίοδο 2012-2015, κάτι το οποίο βέβαια δεν λύνει το πρόβλημα ούτε απαντά πειστικά στα σενάρια περί αναδιάρθρωσης, αλλά δίνει πολύτιμο χρόνο στην Ελλάδα να «τρέξει» τις διαρθρωτικές και δημοσιονομικές παρεμβάσεις.
Η παροχή νέου δανείου, μάλλον μέσω του υφιστάμενου Μηχανισμού (EFSF), η οποία λόγω των δεδομένων πολιτικών δυσκολιών (αντιδράσεις στις υπόλοιπες χώρες) θα πρέπει να συνοδευθεί από νέα μέτρα, δηλαδή από νέο Μνημόνιο. Σε μια τέτοια περίπτωση, όπως εκτιμά η G.S., δεν αποκλείεται να ζητηθεί π.χ. τιτλοποίηση εσόδων ή ακόμα και εγγυήσεων.