«Αποστολή εξετελέσθη». Η τροϊκανική «πρέσα» στα όρια υπαγωγής στο πλαίσιο για την α’ κατοικία πέταξε έξω καμιά 50.000 δανειολήπτες και έτσι οι επικεφαλής ανέβαλαν την επιστροφή τους στην Αθήνα ως τις αρχές Μαΐου, στέλνοντας, όμως, μήνυμα στη χώρα μας ότι οι υπουργικές αποφάσεις θα περάσουν από νέα κρησάρα.
Επί της ουσίας, μετά την ψυχρολουσία των προηγούμενων 24ώρων, που έδειξε ότι οι Θεσμοί εξακολουθούν όχι απλώς να έχουν λόγο αλλά και να τον επιβάλλουν, η κυβέρνηση παίρνει ανάσες μερικών ημερών, έχοντας, πλέον, βάσιμες προσδοκίες ότι η περιπέτεια των 970 εκατ. ευρώ μπορεί να τελειώσει στο Βουκουρέστι. Το πράσινο φως στην εκταμίευση έχει για την ελληνική πλευρά διπλή σημασία: 1) αποφεύγει τη ρήξη με τους Ευρωπαίους άρα και τα αρνητικά μηνύματα στις αγορές, σε μια συγκυρία όπου τα σύννεφα του Brexit άρχισαν να πυκνώνουν 2) δημιουργεί τις συνθήκες για μια έστω μερική εξόφληση των ακριβών δανείων του ΔΝΤ.
Ο συνδυασμός των δύο παραπάνω εκτιμάται ότι θα μπορούσε να ανοίξει «παράθυρο» για μια νέα έκδοση ομολόγου πριν από το Πάσχα, καθώς σε αυστηρά τεχνοκρατικό επίπεδο όλα είναι έτοιμα και «δεν απομένει παρά το πάτημα ενός κουμπιού», όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά πηγές κοντά στη διαδικασία. Ωστόσο, όπως τονίζουν οι ίδιες πηγές, απαγορεύονται οι κινήσεις που θα «εκβίαζαν» την πρόωρη ολοκλήρωση του φετινού δανειακού προγράμματος, στο βωμό προεκλογικών σκοπιμοτήτων. Οι συνθήκες θα πρέπει να είναι τέτοιες, που να προεξοφλούν ανάλογη επιτυχία με αυτή του 5ετούς και του 10ετούς ομολόγου, καθώς οι αγορές «δεν συγχωρούν τα λάθη μας».
Τα προεόρτια της 3ης αξιολόγησης, που ξεκινά αμέσως μετά από το Πάσχα και συμπίπτει με τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, δεν προδιαθέτουν, πάντως, για «ομαλή πορεία προς την κανονικότητα». Η πίεση των δικαστικών αποφάσεων που πυκνώνουν δικαιώνοντας εργαζόμενους- συνταξιούχους και οι τριβές στο εσωτερικό της κυβέρνησης μεταξύ των «σκληρών», που ζητάνε εξάντληση όλων των διαθέσιμων πόρων του Προϋπολογισμού και των «λογικών», που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου εκτροχιασμού, συνθέτουν το σκηνικό μάχης, πάνω στο οποίο θα πρέπει να στηθεί το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, δηλαδή οι δημοσιονομικές παρεμβάσεις για τα επόμενα 4 χρόνια.
Ο «καβγάς» για το «λογιστικό» περίσσευμα των 658 εκατ. ευρώ από τα αδιάθετα αναδρομικά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, καθώς οι πληροφορίες αναφέρουν ότι αναζητούνται τα «εργαλεία», που θα επιτρέψουν μια πολιτική κίνηση ευρείας κλίμακας πριν από τις εκλογές π.χ. την καταβολή μέρους των αναδρομικών συντάξεων ή Δώρων στο Δημόσιο.
Κινήσεις από το ευρωπαϊκό στρατόπεδο επί του παρόντος δεν υπάρχουν, τουλάχιστον με δημόσιες τοποθετήσεις, καθώς οι δανειστές μένουν πιστοί στη λογική του «κάθε πράγμα στον καιρό του», με δεδομένο ότι βασική προτεραιότητα- κι αυτό αποδείχθηκε περίτρανα- ήταν η διευθέτηση του προβλήματος της πρώτης κατοικίας. Τα τροχιοδεικτικά από το Βερολίνο, που διέρρευσε ενστάσεις για την αποδυνάμωση του ρόλου του ΔΝΤ στο ελληνικό ζήτημα, είναι, ωστόσο, σαφής προειδοποίηση για τα μελλούμενα, σε μια συγκυρία όπου πρόσωπα και ισορροπίες στις Βρυξέλλες θα έχουν αλλάξει.