Από... υπερπλεόνασμα χριστιανικής αγάπης, αισθήματα κατανόησης και αλληλεγγύης, ευχολόγια, αλλά χωρίς κανένα ρεαλιστικό πρακτικό μέτρο για την αντιμετώπιση της βίας και της ανομίας στα πανεπιστήμια, χαρακτηρίζεται το πόρισμα της «Επιτροπής Παρασκευόπουλου»”, που είδε χθες το φως της δημοσιότητας.
Η επιτροπή, υπό την προεδρία του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης (και συντάκτη του περιώνυμου νόμου με τον οποίον αποφυλακίζονται ακόμη και μεγαλοεγκληματίες...) κ. Παρασκευόπουλου, συστήθηκε με απόφαση του υπουργού Παιδείας κ. Γαβρόγλου, όταν ο τελευταίος διαπίστωσε, προφανώς, ότι δεν αρκούσε η αρχική του «συνταγή», πως δηλαδή η βία στα πανεπιστήμια μπορεί να αντιμετωπισθεί με την δημιουργία ενός...«ρωμαλέου φοιτητικού Κινήματος»!
Ενδεικτικά, στο πόρισμα (το οποίο, σημειωτέον, ο κ. Γαβρόγλου χαρακτήρισε «εξαιρετικό»...) ως μέτρο αντιμετώπισης των καταλήψεων προτείνεται ο... εποικοδομητικός διάλογος με τους καταληψίες (σσ: και τους καθηγητές... «χτισμένους» στον τοίχο;) καθώς και η δημιουργία... ειδικών χώρων «αναψυχής» στα πανεπιστήμια για να πραγματοποιούνται αυτές οι «εκδηλώσεις»!
Σε ό,τι αφορά το πρόβλημα της διακίνησης ναρκωτικών, η επιτροπή Παρασκευόπουλου προτείνει ανάπτυξη street work για τον περιορισμό της βλάβης, δημιουργία μονάδων ψυχοκοινωνικής στήριξης φοιτητών σε όλα τα ΑΕΙ και κατάλληλη στελέχωσή τους, αλλά και οργάνωση σχετικών μεταπτυχιακών προγραμμάτων. Πιο... συγκεκριμένα μέτρα για την σύλληψη των εντός των πανεπιστημιακών χώρων ναρκεμπόρων, δεν προβλέπει.
Για τις ληστείες και τις εκρήξεις ΑΤΜ, η λύση που προτείνεται είναι η... απομάκρυνση όλων των σχετικών μηχανημάτων από χώρους των ΑΕΙ ή -εναλλακτικά- εγκατάσταση των μηχανημάτων αυτών σε ειδικούς χώρους, που να μπορούν να επιτηρούνται ειδικά και ηλεκτρονικά.
Για τις κλοπές, τις καταστροφές υλικού που παρατηρούνται στα πανεπιστήμια από διαμαρτυρόμενους «φοιτητές» ή μέλη άλλων «συλλογικοτήτων», η πρόταση του «εξαιρετικού» πορίσματος Παρασκευόπουλου, είναι ο φωτισμός σε προαύλιους χώρους με τρόπο που να μην μπορεί να καταστραφεί, καθώς επίσης και η «ευαισθητοποίηση» των φοιτητών και των εκπροσώπων τους ώστε να γίνει σαφές ότι όταν το θύμα είναι συνάδελφος ή καθηγητής δεν πλήττεται η «άρχουσα τάξη» (!) και όταν «θύμα» είναι το πανεπιστήμιο τα καταστρεφόμενα δεν μπορούν εύκολα και χωρίς τελική επιβάρυνση των φορολογουμένων να αντικατασταθούν.
Εκτός από μια γενική και αόριστη αναφορά ότι αν τελούνται κακουργηματικές πράξεις και όχι «απλά» πλημμελήματα (μπογιές στους τοίχους, προπηλακισμοί, κλειδώματα καθηγητών στα γραφεία τους, βίαιες διακοπές των παραδόσεων, βανδαλισμοί...) «θα πρέπει να εφαρμόζεται ότι προβλέπει ο νόμος», το πόρισμα ούτε που σπατάλησε καν... χρόνο για να σκεφθεί την δημιουργία μηχανισμών ασφαλείας των πανεπιστημίων (σεκιούριτυ κ.λ.π., έλεγχος εισόδου με διαπίστωση της φοιτητικής ταυτότητος κ.ο.κ.) προφανώς επειδή παρόμοια μέτρα που ισχύουν σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου, θυμίζουν«αστυνομοκρατία», κάτι που δεν διανοείται ο κ. Γαβρόγλου αλλά και η επιτροπή Παρασκευόπουλου...
Ως απολύτως χαρακτηριστική της όλης «φιλοσοφίας» του πορίσματος, αλλά και την παντελή έλλειψη αναγνώρισης της απαράδεκτης πραγματικότητας που επικρατεί στα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια, αρκεί ν’αναφερθεί μία και μόνο παράγραφος του «εξαιρετικού» πορίσματος:
« Έστω και αν τα τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια “δεν κινείται φύλλο” στα πανεπιστήμια, έστω και αν η μακρόχρονη καταργηση του ασύλου απο το νόμο Διαμαντοπούλου μέχρι πέρυσι δεν άλλαξε τίποτε, έστω και αν τα δεδομενα των ίδιων των - εχθρικών προς το άσυλο - διοικήσεων των ΑΕΙ αποδεινύουν ότι η παραβατικότητα και εγκληματικότητα στα ΑΕΙ είναι σαφώς μικρότερη σε σύγκριση με την κοινωνία....»