Ταυτισμένος με το savoir vivre, τους καλούς τρόπους και την ευγένεια, αλλά και γιος κουμμουνιστή που μεγάλωσε στη Βέροια, ο Χρήστος Ζαμπούνης ανέτρεψε τα αναμενόμενα και πέρασε από την άλλη πλευρά.
«Οι τρόποι δεν είναι θέμα κοινωνίας είναι θέμα ηλικίας. Οι μητέρες, όπως και η δική μου, που αποτέλεσε πρότυπο για μένα, μαθαίνουν τους απλούς κανόνες -να μην μιλάμε με το στόμα γεμάτο, να μην ακουμπάμε στο τραπέζι τους αγκώνες κλπ. Στην εφηβεία, που θες να κάνεις την εξέγερσή σου, δεν τα αποδέχεσαι. Οταν όμως μεγαλώσεις και χρειαστεί, τα θυμάσαι. Οπότε είναι πολύ κεντρικό το ζήτημα για τα παιδιά -γι΄αυτό κι έγραψα το βιβλίο του savoir vivre για παιδιά.
Η διαφορά προσεγγίσεως των βασιλοφρόνων προς τους «δημοκρατικούς», είναι ότι οι βασιλόφρονες θέλουν να μοιάσουν στον ανώτερο, ενώ οι «δημοκρατικοί» λένε γιατί αυτός κι όχι εγώ. Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία. Και το δράμα της χώρας, από την εποχή του Αριστείδη του Δίκαιου, είναι ότι διώχνει, ό,τι θεωρεί ανώτερο.
Τα ναρκωτικά για μένα ήταν κάτι μέσα στις αντιφάσεις της ζωής μου. Κανένας δεν θα περίμενε ότι ένας άνθρωπος σαν κι εμένα θα είχε πέσει στα ναρκωτικά. Γιατί, ναι, έπεσα στα ναρκωτικά, στα 33 μου, κι ας είχα από μικρός αποφασίσει ότι δεν τα χρειάζομαι κι ας περνούσαν από μπροστά μου οι ασημένοι δίσκοι, στα πάρτυ»....
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Χρήστου Ζαμπούνη στo Bovary.gr