Το «μαύρο διαμάντι» της soul, τραγουδούσε για σεβασμό, έρωτα, σπαραγμό, προδοσία, θλίψη και απώλεια. Τα είχε ζήσει όλα. Και επιβίωσε.
Θρύλος. Ντίβα. «Βασίλισσα της Soul» -και των ρεκόρ: 44 υποψηφιότητες για Grammy, 18 βραβεία, πωλήσεις δίσκων που ξεπερνούν τα 75 εκατομμύρια αντίτυπα. Ήταν η πρώτη γυναίκα που μπήκε στο Rock and Roll Hall of Fame και η μοναδική, Αμερικανίδα τραγουδίστρια της οποίας η φωνή χαρακτηρίστηκε «εθνικό αγαθό». Τραγούδησε στην κηδεία του Martin Luther King. Σε γήπεδα, στάδια, μεγάλα concert halls, σε σκοτεινά, πνιγηρά υπόγεια. Σε εκκλησίες, Και στις ορκωμοσίες τριών Αμερικανών προέδρων. Ήταν, όπως ειπώθηκε, «μια εκπληκτική μαύρη γυναίκα σε έναν κόσμο λευκών αντρών». Έφυγε από τη ζωή, στις 16 Αυγούστου, ύστερα από μια γενναία μάχη με τον καρκίνο.
Kάποιες βιογραφίες της, παλιές ή καινούργιες -και ιδίως οι απαγορευμένες, όπως το περίφημο «Respect: The Life of Aretha Franklin» του David Ritz- φέρνουν στο φως την πικρή, μυστική ζωή της ντίβας. Σκαλίζουν τα σκάνδαλα και ανασύρουν τις «αμαρτίες» της -και φαίνεται πως είχε πολλές. «Αμαρτίες», που σχετίζονταν με τα παιδιά, τους συντρόφους της, την ενδοοικογενειακή βία, τις βουλιμικές της τάσεις, την μάχη της με το αλκοόλ....
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Κάλλιας Καστάνη, στο Bovary.gr