Ο Τάσος Θεοδωρόπουλος (http://www.facebook.com/tazthebuzz) , αναρωτιέται τι γιορτάζει φέτος η 25η Μαρτίου. Τον εκρηκτικό κρίνο του Ευαγγελισμού.
Θα ξεπεράσω γρήγορα τον σκόπελο του τι ακριβώς αντιπροσωπεύει μια εθνική παρέλαση αρμάτων μάχης, στρατιωτών και μαθητών σε μεταξικό φασιστικό οίστρο. Γιατί από τη φύση της, μία παρέλαση επίδειξης στρατιωτικής δύναμης και πρόθυμων να θυσιαστούν στο βωμό του πολέμου νέων, δεν είναι χαιρετισμός και εορτασμός της ελευθερίας, αλλά στρατόκαυλη οπισθοδρόμηση χειραγώγησης και εντυπωσιασμού ανόητων μαζών.
Αφού το ξεπέρασα αυτό, ας δεχτούμε λοιπόν ότι ναι, όντως η παρέλαση πραγματοποιείται για να γιορτάσουμε την ελευθερία, την επανάσταση του 21 (που έγινε τελείως αλλιώς από ότι μαθαίνουμε ότι έγινε και όχι τη μέρα που τη γιορτάζουμε). Πώς ακριβώς νοείται μια γιορτή της ελευθερίας με την Αθήνα να έχει μετατραπεί από τις αστυνομικές δυνάμεις περιφρούρησης σε χώρα έτοιμη για δικτατορία; Τι ακριβώς «σημαία» ελευθερίας θα κουβαλήσουνε τα τανκς που θα παρελάσουν και μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της αστυνομικής παρουσίας, δε θα διαφέρουν και τόσο από την προέλαση των τανκ της χούντας; Ποια εθνοσωτήριος γιορτή έχει μέσα της τόσο έντονο το κωμικό στοιχείο ώστε τρεις μέρες πριν υπάλληλοι του δήμου να αποψιλώνουν τις νεραντζιές από τα νεράντζια ούτως ώστε να μην εκτοξευθούν στα κεφάλια των επισήμων; (Πάλι καλά που δεν στείρωσαν προκαταβολικά και όλες τις κότες για να μην υπάρχουν πρόχειρα αυγά). Οι γιορτές δεν γίνονται από υποχρέωση. Γίνονται από χαρά. Κι όταν χαρά δεν υπάρχει (και δεν θα υπάρχει για πολλά χρόνια σε αυτόν τον τόπο) καλύτερα να μη γίνουν καθόλου. Πόσο διαφορετική θα είναι αυτή η εορταστική παρέλαση στην ουσία της από τις υποχρεωτικές θρηνωδίες μπροστά στην κάμερα των Κορεατών για το θάνατο του Κιμ Ιλ Γιουνγκ; Καθ' όλου. Το δημοκρατικό περιτύλιγμα μόνο αλλάζει για να έχουμε να κρύβουμε τη μούρη μας πίσω από έναν (τούρκικο εφ' όσον είναι και η μέρα τέτοια) φερεντζέ.
Μια παρέλαση για την ελευθερία, προϋποθέτει το δικαίωμα της ελευθερίας, και της ανυπακοής και της δυσφορίας, του οποίου η πιο ευγενής και αναίμακτη έκφραση είναι το μούντζωμα στην εξέδρα των επισήμων. Ένα ελεύθερο έθνος, προϋποθέτει την ύπαρξη MME που την επόμενη μέρα, δε θα αναμασήσουν την κυβερνητική προπαγάνδα – δελτίο τύπου «συγκλονισμένο το πανελλήνιο από τη συμπεριφορά των μαθητών. Θα υπάρξει μηδενική ανοχή και κυρώσεις». Για ένα πολύ απλό και δημοκρατικό λόγο: Το πανελλήνιο, εφ' όσον το επικαλείστε φίλτατοι είναι συγκλονισμένο από την δική σας εσχάτη προδοσία.
Και η μηδενική ανοχή και οι κυρώσεις, είναι η μούντζα που σας αξίζει. Σόρι κουκλίτσες αλλά αυτό είναι δημοκρατία. Όλα τα άλλα είναι φασισμός σαλονάτος με φόντο από το παράθυρο το στρατόπεδο συγκέντρωσης που μας βάλατε να ζούμε την ώρα που εσείς επεκτείνετε τις κοσμικές σας δονήσεις καθισμένοι πάνω σε ένα συλλογικό (από μας δώρο) δονητή – έκπληξη, πηγή χαράς. Σαν τον κρίνο του Ευαγγελισμού ένα πράγμα, αλλά πιο εκρηκτικό.