Νοσηλευόμενοι στην Ψυχιατρική του «Παπανικολάου» έφτιαξαν έναν ζηλευτό λαχανόκηπο [εικόνα]

Ο κήπος είχε τη δική του ιστορία. Μια ιστορία που ξεκίνησε από την ιδέα ενός νοσηλευόμενου στην Ψυχιατρική Κλινική Ενηλίκων του νοσοκομείου «Παπανικολάου», η οποία έγινε τελικά πραγματικότητα.

Ένας μικρός λαχανόκηπος δημιουργήθηκε και ήδη άρχισε να δίνει καρπούς χάρη στην προσωπική δουλειά εργαζομένων των νοσηλευομένων στην Ψυχιατρική Κλινική, δίνοντας χρώμα και ζωή σε ένα μικρό ακατέργαστο κομμάτι γης απέναντι από ένα από τα πιο παλιά κτίρια που υπάρχει στο Νοσοκομείο, με αρχιτεκτονικά αποτυπώματα εκλεκτικισμού.

Ο λαχανόκηπος αυτός, που δημιουργήθηκε για να αποτελέσει ένα σημείο συνάντησης για ασθενείς που χρειάζεται να περάσουν κάποιο χρόνο στην κλινική μέχρι να ξαναδέσουν το νήμα της ζωής τους, εγκαινιάστηκε σήμερα με ένα μουσικοθεατρικό που μιλούσε για την ιστορία του.

«Ο Κήπος μας μπορεί να γίνει χώρος συνάντησης και δημιουργίας. Μπορεί να γίνει χώρος έκφρασης και πολιτιστικής φιλοσοφικής αναζήτησης.
Μπορεί να γίνει χώρος γνωριμίας και κατανόησης της διαφορετικότητας, αποδοχής της δυσκολίας που έχουν οι άνθρωποι που φιλοξενούνται από εμάς. Της δυσκολίας, της προσωρινής ή της χρόνιας. Μπορεί εντέλει αυτός ο κήπος να γίνει χώρος θεραπείας για όλους. Μπορεί απλώς αυτός ο κήπος να γράψει τη δική του ιστορία» ήταν το μήνυμα που δόθηκε μέσα από το δρώμενο.

«Όλα ξεκίνησαν από τα παράπονα των νοσηλευομένων στην Ψυχιατρική Κλινική Ενηλίκων, οι οποίοι αισθάνονταν περιορισμένοι σαν να είναι σε φυλακή. Κάποια στιγμή, ένας νοσηλευόμενος είπε: ‘Γιατί δεν φτιάχνετε έναν κήπο;’. Και έτσι προέκυψε αυτή η ιδέα. Βοήθησαν όλοι για να γίνει ο κήπος --άλλος έβαλε προσωπική εργασία, άλλος έδωσε υλικά και φυτά.
Δούλεψαν νυν και πρώην εργαζόμενοι, νυν και πρώην νοσηλευόμενοι της Ψυχιατρικής Ενηλίκων και εγένετο κήπος.
Είναι ένας λαχανόκηπος περίπου 500 τετραγωνικών μέτρων, όπου φυτέψαμε λογής λογής λαχανικά. Σε αυτή την προσπάθεια μας διευκόλυνε ο διοικητής του νοσοκομείου, ο οποίος βοήθησε να ξεπεράσουμε τα γραφειοκρατικά εμπόδια», ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ψυχολόγος Συμέλα Τεμερτζίδου, η οποία συντόνισε αυτή την πρωτοβουλία.

«Στο θεατρικό δρώμενο, που παρουσιάσαμε στην τελετή των εγκαινίων, αναρωτηθήκαμε τι θα γίνει αυτός ο κήπος και είπαμε ότι αυτός ο κήπος θα μπορούσε να γίνει ό,τι εμείς θελήσουμε να γίνει. Δηλαδή σκεφτήκαμε ότι μια ιδέα θα ήταν να έρχονται να παίρνουν συνάδελφοι και όποιος θέλει ντομάτες, πιπεριές, κρεμμυδάκια και ό,τι βγάζει ο κήπος και να μας φέρνουν πράγματα που χρειαζόμαστε, πχ φυτά, υλικά που τα χρησιμοποιούμε, βιβλία για τη βιβλιοθήκη, για να έχουν να διαβάζουν οι άνθρωποι που νοσηλεύονται. Να λειτουργεί δηλαδή με τρόπο ανταλλακτικό, γιατί δεν είμαστε της λογικής να τα πουλήσουμε και να πάρουμε λεφτά.

Μας ενδιαφέρει να γίνει ο κήπος ένας τόπος συνάντησης ανθρώπων που νοσηλεύτηκαν, ανθρώπων που νοσηλεύονται και εργαζομένων. Μας ενδιαφέρει να γίνει ένας κήπος, ο οποίος θα είναι ανοιχτός στην κοινωνία.

Να καλέσουμε σχολεία από τον Σεπτέμβρη, να έρθουν να τους μιλήσουμε για την ψυχική υγεία να καταλάβουν ότι τα θέματα της ψυχικής υγείας δεν είναι διαχωριστικά για τους ανθρώπους αλλά μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο και να δυσκολευτεί και μετά να συνεχίσει τη ζωή του παίρνοντας μια στήριξη. Θέλουμε να συμβάλουμε στην αποστιγματοποίηση της ψυχικής νόσου. Αυτά τα όνειρα έχουμε. Τι θα καταφέρουμε δεν ξέρω» πρόσθεσε η κ. Τεμερτζίδου.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ