Με πατέρα, παππούδες, προπάππου πολιτικούς και πρωθυπουργούς, η Λένα Παπαληγούρα ακολούθησε τον δικό της δρόμο. Από την καταγωγή της κράτησε τα πιο σημαντικά: Αγωγή, ευγένεια, παιδεία. Κι έγινε ηθοποιός.
«Εχω στο σπίτι μου μια ζωγραφιά κρεμασμένη στην κουζίνα, που λέει “όταν μεγαλώσω θα γίνω ηθοποιός, Λένα Παπαληγούρα, Α1 Δημοτικού”. Απίστευτο; Οπως απίστευτο είναι που το κράτησε η μητέρα μου.
Δεν ξέρω γιατί σκέφτηκα το θέατρο. Ισως επειδή είμαι μοναχοπαίδι, και ήμουν κάπως μόνη μου, και έπαιζα ρόλους για να περνά η ώρα. Θυμάμαι πολύ έντονα που έπαιζα με τις κούκλες, κι έκανα όλες τις Μπάρμπι με διαφορετική φωνή. Εβλεπα όμως και πολύ θέατρο, Ξένια Καλογεροπούλου, Θίασο ΄81 -με πήγαινε η μαμά μου.
Στο σχολείο, στου Μωραΐτη, ασχολήθηκα με το θέατρο στο Γυμνάσιο, και μετά στο Λύκειο. Νομίζω ότι μου έσωσε την εφηβεία. Σ΄αυτά τα σχολεία αυτό είναι το πρώτιστο -ότι σου επιτρέπουν να ανακαλύψεις κάποια πράγματα, εκτός μαθημάτων -τέχνη, αθλητισμός.
Πέρασα ωραία παιδικά χρόνια, θυμάμαι ανέμελες στιγμές με τα ξαδέλφια μου. Αλλά θα ήθελα να έχω αδέλφια. Εχω την αίσθηση ότι ήμουν μόνη. Γι΄αυτό και δεν θέλω ένα παιδί, θα ήθελα παραπάνω. Μέναμε στο Ψυχικό. Οταν χώρισαν οι γονείς μου, μετακομίσαμε με τη μαμά μου εκεί κοντά στο σπίτι του πατέρα μου, ήμουν δεκατεσσάρων».
Οι γονείς μου προσπαθούσαν πολύ καιρό να κάνουν παιδί, οπότε όταν γεννήθηκα με ήθελαν για τον εαυτό τους -τους πήρε δεκατέσσερα χρόνια....
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη της Λένας Παπληγούρα στη Μυρτώ Λοβέρδου, στο Bovary.gr