Ο κονιορτός από τις πυραυλικές επιθέσεις δεν έχει ακόμη κατακαθίσει στη Συρία κι ο Ντόναλντ Τραμπ παραμένει αμετάπειστος στην απόφασή του να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη χώρα.
Στα τέλη Μαρτίου ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος είχε ανακοινώσει ότι «θα πρέπει πλέον να φροντίσουν άλλοι για τη Συρία», ανακοινώνοντας την πρόθεσή του να αποχωρήσουν οι περίπου 2.000 Αμερικανοί στρατιωτικοί προκαλώντας κατάπληξη και στο Πεντάγωνο. Ακολούθησε όμως η επίθεση με χημικά όπλα στη Ντούμα και η αντίδραση του Τραμπ από κοινού με τη Γαλλία και τη Βρετανία. Και τώρα; Τι σημαίνει αυτή η εξέλιξη για την αμερικανική στρατηγική;
Ο Λευκός Οίκος έσπευσε χθες Κυριακή να επιβεβαιώσει ότι ο Τραμπ εξακολουθεί να θέλει την αποχώρηση «όσο το δυνατόν γρηγορότερα». «Η αμερικανική αποστολή δεν έχει αλλάξει – ο Πρόεδρος έχει καταστήσει σαφές ότι θέλει να επιστρέψουν το συντομότερο δυνατό οι αμερικανικές δυνάμεις», ξεκαθάρισε η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Σάρα Χάκαμπι Σάντερς.
Ο Τραμπ βρίσκεται υπό πίεση καθώς δυσκολεύεται να εξηγήσει στους συντηρητικούς ψηφοφόρους του την εμπλοκή στη Συρία. Με την πολιτική – σύνθημά του: «Πρώτα η Αμερική», πολλοί εξ’ αυτών ήλπιζαν ότι η χώρα θα αναμειγνυόταν λιγότερο σε συρράξεις στο εξωτερικό.
«Είμαστε αποφασισμένοι να καταστρέψουμε πλήρως τον ISIS και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις που θα αποτρέψουν μια επανεμφάνισή του», λέει τώρα η Σάντερς, επισημαίνοντας ότι η Ουάσιγκτον περιμένει από τους εταίρους της στην περιοχή να συμμετάσχουν περισσότερο οικονομικά και στρατιωτικά στη διασφάλιση της ευρύτερης περιοχής.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν, λέει ότι έπεισε τον Τραμπ να κρατήσει σε πρώτη φάση τα αμερικανικά στρατεύματα στη Συρία. Σε τηλεοπτική του συνέντευξη είπε ότι μίλησε με τον Αμερικανό ομόλογό του για τη σημασία της παρουσίας των δυνάμεων των ΗΠΑ στη Συρία. «Τον πείσαμε ότι είναι αναγκαίο να παραμείνουν στη Συρία», είπε ο Μακρόν. Και πρόσθεσε ότι έπεισε επίσης τον Τραμπ να περιοριστούν οι υπό τις ΗΠΑ επιθέσεις σε εγκαταστάσεις χημικών όπλων.
Κι η αλήθεια είναι ότι οι επιθέσεις δεν αποσκοπούσαν στην ανατροπή του Μπασάρ αλ Άσαντ, ούτε στο να καταφέρουν πλήγματα στους Ρώσους και Ιρανούς συμμάχους του ή να προστατέψουν τους αμάχους, αλλά σχεδιάστηκαν και εκτελέστηκαν με ακρίβεια ώστε να αποτραπεί μια αλλαγή της δυναμικής της σύγκρουσης και μια περαιτέρω αμερικανική εμπλοκή, που απογοήτευσε τους εχθρούς του Άσαντ.
Κι αυτή η απροθυμία της Δύσης χαροποιεί φυσικά Μόσχα, Τεχεράνη και Δαμασκό. Αν το κύριο μήνυμα των πληγμάτων ήταν ότι δεν θα γίνει ανεκτό να χρησιμοποιεί ο Άσαντ χημικά όπλα, το δευτερεύον μήνυμα ήταν ότι η Δύση θα ανεχθεί την παρουσία του στην εξουσία, εκτιμούν αναλυτές.
Μετά από επτά χρόνια πολέμου η χώρα παραμένει κατακερματισμένη από τις μεγάλες δυνάμεις με τις ΗΠΑ και τις κουρδικές πολιτοφυλακές να ελέγχουν περιοχές στα ανατολικά, τις τουρκικές δυνάμεις να έχουν τον έλεγχο πόλεων στα βόρεια και τη Μόσχα και την Τεχεράνη να βοηθούν τον Άσαντ να αντιμετωπίζει τους εναπομείναντες θυλάκους αντίστασης στις υπόλοιπες περιοχές.
Ρεαλιστικό σχέδιο για ειρήνευση, ώστε να επιστρέψουν τα εκατομμύρια των προσφύγων στην πατρίδα τους και για έναρξη της ανοικοδόμησης – που κατά τον Άσαντ θα στοιχίσει περί τα 400 δισ δολάρια- δεν φαίνεται να έχει εκπονήσει κάποιος – πόσο μάλλον όσο παραμένει ο Σύριος πρόεδρος στην εξουσία.
Αναλυτές εκτιμούν ότι η μόνη βιώσιμη λύση θα ήταν κάποιος συμβιβασμός Μόσχας -Ουάσιγκτον στον οποίο θα μπορούσαν με κάποιο τρόπο να μετάσχουν και οι περιφερειακές δυνάμεις – Ιράν και Τουρκία -. Μόνον που αυτό θα απαιτούσε επίπονες διπλωματικές προσπάθειες κι η αμερικανική κυβέρνηση δεν δείχνει -τουλάχιστον μέχρι τώρα – διατεθειμένη για κάτι τέτοιο...