Γιατί πολλοί απεχθάνονται το Παρίσι και τους Παριζιάνους [εικόνες]

Παρίσι σημαίνει Πύργος του Αϊφελ, Ηλύσια Πεδία, όχθες του Σηκουάνα.

Σημαίνει, όμως, επίσης, ένα πολύ βρώμικο μετρό, τα ποντίκια και τους ...Παριζιάνους, ένα είδος ανθρώπων που δεν παίρνουν πάντα θετικά σχόλια.

«Πήγα να ζήσω στο Λος Αντζελες, εκεί οι άνθρωποι είναι πιο χαλαροί. Οι Γάλλοι είναι τελικά πολύ επικριτικοί, οι Παριζιάνοι τουλάχιστον, για το πως είσαι και τις φοράς. Ποτέ δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις με αθλητικά στο δρόμο, ή με σανδάλια ή με σορτς ή έντονα χρώματα. Είναι θετικό ότι γύρισα σε μια πόλη που μπορεί να είσαι απλά ελεύθερος», δήλωσε πρόσφατα η Νάταλι Πόρτμαν, στην βρετανική Guardian, μετά από 2 χρόνια διαμονής στο Παρίσι (2014-2016), με τον χορευτή σύζυγό της Benjamin Millepied και τον γιό τους.

Αλλά και η Σκάρλετ Γιόχανσον που έχει γνωρίσει την γαλλική πρωτεύουσα, πιστεύει ότι οι Παριζιάνοι είναι «αγενείς και χυδαίοι», όπως είπε στο Late Show του David Letterman, το 2014. Ηταν την εποχή που ζούσε εκεί για καιρό, με τον τότε Γάλλο σύζυγό της Romain Dauriac. Και ενώ στην αρχή ήταν ενθουσιασμένη και δήλωνε στο Vanity Fair:
«Αρχίζω τη μέρα μου με μια βόλτα στον κήπο του Λουξεμβούργου. Μετά, αγοράζω ένα σάντουιτς στου Cosi, rue de Seine για μεσημεριανό και για το δείπνο τρώω ένα ψητό κοτόπουλο στο Select. Στη συνέχεια, θα βρω τους φίλους μου για ένα ποτό στο μπαρ Rosebud, και τελειώνω την ημέρα μου με μια βόλτα με σκούτερ».

Λίγους μήνες αργότερα, η διάσημη σταρ άλλαξε γνώμη και τα είπε όλα στο The Late Show, ότι δεν αντέχει ούτε τη ζωή στο Παρίσι, ούτε τους κατοίκους του.
«Ηταν μεγάλη απόφαση να πάω να ζήσω εκεί. Το Παρίσι είναι εκπληκτικό, το λατρεύω. Αλλά όσα έβρισκα γοητευτικά στην αρχή, τώρα μου δίνουν στα νεύρα», είπε γελώντας.
«Δεν θέλω να τα βάλουν οι Γάλλοι ως έθνος μαζί μου, αλλά είναι πολλά αυτά που με τρελαίνουν. Οταν έφτασα, στην αρχή, νόμιζα ότι όσα έλεγαν για την χυδαιότητα και την αγένεια των Παριζιάνων ήταν υπερβολές. Ελεγα ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι χυδαίοι, είναι υπέροχοι! Αλλά αυτό ίσχυε πριν εγκατασταθώ στο Παρίσι. Από τότε, οι Παριζιάνοι έγιναν αυτό που είναι πραγματικά, χυδαίοι!».

«Πώς να μη γίνετε σαν τους Παριζιάνους»

Τα γεγονότα ομολογεί και μια αληθινή παριζιάνα, η Caroline Rochet, στο βιβλίο της «Πως να μην γίνεται σαν τους Παριζιάνους, 8 μαθήματα»: «Ο Παριζιάνος είναι γκρινιάρης, γιατί έτσι είναι το Παρίσι, είναι σπαστικό, είναι ακριβό, είναι βρώμικο, τα σπίτια είναι γκρίζα».

Η συγγραφέας, η οποία εγκατέλειψε το Παρίσι για να ζήσει κοντά στη Νίκαια, θυμάται με τρυφερότητα αλλά και ειλικρίνια τα χρόνια στην πρωτεύουσα: «Δεν είναι μόνο οι όμορφες όχθες και τα δρομάκια. Οι περισσότερες συνοικίες είναι άσχημες, είναι γεμάτες άσχημες πλατείες με σκατά σκύλων ...Εχει πολύ θόρυβο και οι άνθρωποι ζουν σε άθλια κελιά».

Κόλαση τα μέσα μεταφοράς
Αλλά και κάτω από τη γη τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Οι Παριζιάνοι χρησιμοποιούν πολύ το μετρό και οι περισσότερες γραμμές είναι πάντα γεμάτες κόσμο. Το γαλλικό Slate ρώτησε την 26χρονη Κλοέ, η οποία ζει στο Λονδίνο, να πει τη γνώμη της:
«Βρίσκω το παρισινό μετρό δέκα φορές χειρότερο από τη στιγμή που εγκαταστάθηκα στο Λονδίνο. Ενα παράδειγμα: τα περασμένα Χριστούγεννα για να επιστρέψω στη Βρετανία, πήρα το μετρό με την τεράστια βαλίτσα μου, σε ώρα αιχμής. Επειδή ακούμπησα έναν τύπο με την βαλίτσα μου την ώρα που έμπαινα στον συρμό, κλώτσησε τη βαλίτσα μου και με έβρισε. Στο Λονδίνο οι άνθρωποι περιμένουν στωικά, δεν εκνευρίζονται, δεν φωνάζουν».

Μια μελέτη που παρουσιάστηκε το 2017 από τον Δήμο Παρισιού έδειξε ότι τα 2/3 των Παριζιάνων θεωρούν τα μέσα μεταφοράς ως πηγή κούρασης.

Καλομαθημένοι
Αλλά πολλοί δεν απεχθάνονται τους Παριζιάνους μόνο γιατί είναι πάντα γκρινιάρηδες. Αλλά γιατί είναι και αλαζόνες.
Παράδειγμα η Κοραλίν, 26 ετών. Δεν έμεινε ποτέ στο Παρίσι, μένει στο Στρασβούργο.

«Αυτό που με κάνει να γελάω με τους Παριζιάνους είναι ότι προσπαθούν να σου πουν πόσο καλύτερη είναι η πόλη τους. Οταν η ξαδέλφη μου ήρθε στο Στρασβούργο, συνέκρινε τα πάντα με το Παρίσι: «Α, ναίιι, στο Παρίσι τα μπαρ μένουν ανοιχτά πιο αργά», «Στο Παρίσι έτσι, στο Παρίσι αλλιώς». Γελούσα μαζί της».

Τι είναι αυτό που κάνει τους Παριζιάνους να είναι τόσο αλαζόνες; Ισως γιατί η πόλη τους έχει τα περισσότερα μαγαζιά και πολιτιστικά μνημεία από οπουδήποτε αλλού. Το Παρίσι ξεπερνάει μόνο του ολόκληρη τη Γαλλία. Το 1/3 των γαλλικών θεάτρων βρίσκονται στην πρωτεύουσα, κινηματογράφοι, ωδεία, σχολές χορού και δραματικές σχολές βρίσκονται σχεδόν όλες εκεί.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με την Caroline Rochet, ο Παριζιάνος να έχει αναπτύξει μια αίσθηση «ότι είναι το χαϊδεμένο παιδί. Του δίνουν όλα τα παιχνίδια που θέλει, συνεχώς. Ολα είναι ανοιχτά, ως αργά τα ξημερώματα, πράγμα που δεν ισχύει στην επαρχία. Οταν ζεις σε καλές παρέες είσαι πάντα καλεσμένος σε γκαλερί, σε πρεμιέρες, σε μοδάτα events ...Επειδή λοιπόν συνηθίζεις να τα έχεις όλα πριν τους άλλους, ε, τότε, γίνεσαι γρήγορα, αβάσταχτος», αναφέρει η συγγραφέας.

Μεγάλη συγκέντρωση της ελίτ
Τα αναρίθμητα πολιτιστικά μνημεία έχουν πίσω τους μια δοξασμένη ιστορία. «Υπάρχει ένα καλλιτεχνικό παρελθόν το οποίο σου δίνει ένα αίσθημα ανωτερότητας. Μεγάλα ονόματα της τέχνης, της μόδας και της γαστρονομίας γεννήθηκαν εδώ», προσθέτει η Caroline Rochet.

Σε μια συνέντευξη στην εφημερίδα La Croix, το 2009, η κοινωνιολόγος Monique Pinçon-Charlot λέει ακριβώς τα ίδια. Διάσημη για τις εργασίες και τα βιβλία που έχει γράψει για τους πλούσιους, η κοινωνιολόγος έγραψε το βιβλίο «Κοινωνιολογία του Παρισιού».
«Υπάρχει πλούτος στο Παρίσι. Πολλοί από τους κατοίκους του νιώθουν σημαντικοί, και μόνο από το γεγονός ότι μένουν εκεί. Ολοι οι πόλοι της οικονομικής και πολιτιστικής δραστηριότητας είναι συγκεντρωμένοι στο Παρίσι», εξηγεί.

«Η κυβέρνηση, οι θεσμοί, η Τράπεζα της Γαλλίας, τα μεγάλα πανεπιστήμια, οι μεγαλύτερες σχολές, η Όπερα ...Πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν υπάρχει τέτοια συγκέντρωση εξουσιών σε μια πρωτεύουσα», αναφέρει ο Louis-Bernard Robitaille, συγγραφέας του βιβλίου «Οι Παριζιάνοι είναι χειρότεροι από ό,τι νομίζετε».

«Στη Γερμανία, το αποκορύφωμα για έναν τραπεζίτη είναι να πάει στην Φραγκφούρτη, όχι στο Βερολίνο», προσθέτει.

«Επειδή η οικονομική, πολιτιστική, χρηματοπιστωτική και πολιτική ελίτ βρίσκεται στο Παρίσι, ο επαρχιώτης τείνει να πιστεύει ότι ο Παριζιάνος είναι πιο πλούσιος από εκείνον, είτε αυτό αληθεύει είτε όχι. Στο μυαλό του καθενός, ο Παριζιάνος είναι αυτός ο πρώην συμμαθητής που «ανέβηκε» στο Παρίσι και πέτυχε. Η κοινωνική άνοδος περνάει από το Παρίσι», αναφέρει ο γεωγράφος Laurent Chalard.

Και πράγματι, το 58% των Παριζιάνων έχουν πτυχίο ανώτατης εκπαίδευσης, έναντι 16% στην Γαλλία. Το Παρίσι φιλοξενεί επίσης το 1/4 των ανώτατων στελεχών στις επιχειρήσεις.