Επισήμως δεν τρέχει τίποτε. Ανεπισήμως κάποια… φιδάκια άρχισαν να ζώνουν το υπουργείο Οικονομικών, μετά από τις πρώτες εκτιμήσεις για το ΑΕΠ του 2017, που βάζουν τον πήχη ακόμα πιο χαμηλά και αλείφουν βούτυρο στο ψωμί του ΔΝΤ, το οποίο επιμένει ότι ο σχεδιασμός των Ευρωπαίων για την Ελλάδα είναι υπερφιλόδοξος.
Οι μετρήσεις της ΕΛΣΤΑΤ έδειξαν ότι το τελευταίο τρίμηνο του 2017 ήταν καλύτερο από το «δυνατό» τρίτο τρίμηνο του Τουρισμού, αλλά όχι τόσο καλό ώστε να επιβεβαιώσει τις προβλέψεις της Αθήνας και της Κομισιόν για αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης έστω κατά 1,6%. Κάποιοι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι το 1,4% είναι καλύτερο από τις εκτιμήσεις για 1,2%, που είχαν διατυπωθεί τους προηγούμενους μήνες, αλλά δεν παύει να είναι κατώτερο των επίσημων προσδοκιών, ανεβάζοντας το βαθμό δυσκολίας των ούτως ή άλλως στριφνών τεχνικών διαβουλεύσεων για το Χρέος και την «επόμενη ημέρα».
Τι δείχνουν αυτές οι πρώτες μετρήσεις; Ότι η ιδιωτική κατανάλωση όχι μόνο δεν ανάκαμψε, όπως υπολόγιζαν οι Ευρωπαίοι, αλλά υποχώρησε περαιτέρω κατά 1%, δείχνοντας ότι δεν αρκεί η… ψυχολογία αλλά πρέπει να υπάρχουν και γεμάτα πορτοφόλια για να αγοράσουν οι Έλληνες κι όπως προκύπτει από το έτερο στοιχείο της ΕΛΣΤΑΤ- την αύξηση κατά 1,8% της συνεισφοράς των φόρων στο ΑΕΠ- όσο η δημοσιονομική συνταγή γέρνει προς τη μεριά της φορολόγησης επί παντός κινητού και ακινήτου, τόσο θα ζορίζονται καταναλωτές και αγορά.
Και πάμε στα τρέχοντα. Όπως παραδέχονται στο υπουργείο Οικονομικών, η τελική μάχη για τα δημοσιονομικά θα δοθεί με το ΔΝΤ επί τη βάσει των στοιχείων για το ΑΕΠ του πρώτου τριμήνου του 2018. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι αν δεν αλλάξει αυτή η χλιαρή εικόνα και η πρόβλεψη για ρυθμούς ανάπτυξης 2,5% «θολώσει» πριν καλά- καλά ξεκινήσει η χρονιά, τότε το Ταμείο- και φυσικά οι Ευρωπαίοι- θα θελήσουν να δέσουν το γάιδαρο τους, επικαλούμενοι φυσικά και τις κακές επιδόσεις των περσινών εσόδων από τη φορολογία εισοδήματος. Σημειωτέον ότι η πρόβλεψη του Προϋπολογισμού για αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά περίπου 1 δις ευρώ στηρίζεται εν πολλοίς στην επέκταση της οικονομίας, δηλαδή στην αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,4%.
Ωστόσο, πέρα από το αν θα έρθει ένα χρόνο νωρίτερα το αφορολόγητο για λόγους… ασφαλείας, εάν οι δανειστές οσμιστούν αστοχίες και αποκλίσεις στους βραχυπρόθεσμους και μεσοπρόθεσμους υπολογισμούς για το ΑΕΠ, θα προσαρμόσουν αναλόγως το σχεδιασμό τους και στο πεδίο Χρέους- «επόμενης ημέρας». Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι με πιο αδύναμη τάση αύξησης του ΑΕΠ, τα μέτρα ελάφρυνσης του Χρέους θα γίνουν πιο τολμηρά, όπως δηλαδή προβλέπει ο γαλλικός μηχανισμός. Ωστόσο αυτή η προσέγγιση δεν λαμβάνει υπόψιν της την άλλη παράμετρο του γαλλικού μηχανισμού: την πρόβλεψη και εφαρμογή μεταρρυθμίσεων, που θα διασφαλίζουν τους αναγκαίους ρυθμούς ανάπτυξης.
Σε αυτήν την περίπτωση, η πίεση για ακόμα πιο τολμηρές μεταρρυθμίσεις στις αγορές εργασίας, προϊόντων, υπηρεσιών, στο Δημόσιο, στις ιδιωτικοποιήσεις και ποιος ξέρει πού αλλού, θα γίνει ασφυκτική προς την ελληνική πλευρά, σε αντάλλαγμα μιας υποσχετικής για το Χρέος- θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι η ενεργοποίηση των όποιων μέτρων θα γίνεται υπό την προϋπόθεση εφαρμογής συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων- ενώ η μεταμνημονιακή εποπτεία θα αποκτήσει τα χαρακτηριστικά της επιτήρησης, προκειμένου να διασφαλίσουν Ευρωπαίοι και ΔΝΤ την εφαρμογή των όσων συμφωνηθούν έως τον Ιούνιο.