«Εθεάθην μισός»: Μία παράσταση βασισμένη στην ποίηση -Με ελεύθερη είσοδο [εικόνες]

Στο θέατρο Zp87 παρουσιάζεται για μόνο 4 παραστάσεις, 20, 27 Ιανουαρίου και 3, 10 Φεβρουαρίου η μουσικοθεατρική performance «Εθεάθην μισός», βασισμένη στην ομώνυμη ποιητική συλλογή του Γιάννη Κωσταρή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ.

Γιατί εθεάθην μισός; Και πώς γίνεται να κυκλοφορείς άμα είσαι μισός; Και ποιος είναι ολόκληρος για να δει αυτόν που είναι μισός; Και αν κάποιος είναι μισός, πώς γίνεται να δει αυτόν που δεν είναι ολόκληρος;

Με άξονα ποιήματα της συλλογής τα οποία συνδιαλέγονται με σκηνικές δράσεις και μελωδίες, ο ποιητικός λόγος μετατρέπεται σε θεατρική πράξη.

«Η συλλογή ΕΘΕΑΘΗΝ ΜΙΣΟΣ περιλαμβάνει ποιήματα που έγραψα από το 2006 μέχρι το 2012 περίπου» αναφέρει μιλώντας στο iefimerida o Γιάννης Κωσταρής.

«Από κει και πέρα συνεχίζω να γράφω ποιήματα που θα συμπεριληφθούν σε επόμενη έκδοση. Όταν εκδόθηκε το βιβλίο από τον ΚΕΔΡΟ και έπιασα το βιβλίο στα χέρια μου, καθώς το ξεφύλλιζα μου γεννήθηκε η ιδέα ότι θα μπορούσε να παρασταθεί, να ζωντανέψει ο λόγος στη σκηνή. Να γίνει δηλαδή μια παρουσίαση διαφορετική, σαν παράσταση μιας και είμαι ο ίδιος performer και ήθελα να αξιοποιήσω αυτή μου την ιδιότητα ώστε να αποφύγω την κλασσική λογοτεχνική παρουσίαση όπου τα ποιήματα διαβάζονται. Το συζητήσαμε με τη συνεργάτιδα μου, την σκηνοθέτιδα, Βαλεντίνη Σιόβα και συμφωνήσαμε ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε μια τέτοια προσπάθεια. Καθίσαμε και βάλαμε κάτω διάφορες ιδέες για το πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε, γιατί η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα».

Μια διαφορετική performance

«Δεν είναι ένας μονόλογος όπως ας πούμε η Ελένη του Ρίτσου ή η Μαρία Νεφέλη του Ελύτη, που έχουν καθαρά θεατρική μορφή και μπορούν πιο εύκολα να παρασταθούν. Εδώ πρόκειται για σκόρπια ποιήματα που γράφτηκαν μέσα στο διάστημα 6 χρόνων και με ετερόκλητη θεματολογία, οπότε μας απασχόλησε πολύ το πώς θα μπορούσαμε να τα ενοποιήσουμε και να φτιάξουμε έναν κεντρικό νοηματικό άξονα ώστε η παράσταση να έχει συνοχή και ροή. Είναι η δεύτερη φορά που παρουσιάζω δικό μου λόγο στη σκηνή, το 2013 έγραψα το Passport project, μια παράσταση με θέμα τη μετανάστευση όπου κι εκεί είχαμε ενοποιήσει λόγο και τραγούδια, όμως η ποίηση είναι πιο απαιτητική.

Έτσι λοιπόν μετά από διάφορες προσπάθειες καταλήξαμε ότι το καλύτερο θα ήταν να χρησιμοποιήσουμε τα πιο θεατρικά ποιήματα, μιας κι έχω πολλά τέτοια, που είναι γραμμένα στο β΄ ενικό πρόσωπο, και να κάνουμε μια δραματουργική σύνθεση που θα εναλλάσσεται με σκηνικές δράσεις καθώς και κάποια τραγούδια που έχει μελοποιήσει ένας νέος ενδιαφέρων τραγουδοποιός ο Μιχάλης Καλογεράκης».

Ο ποιητικός λόγος μετατρέπεται σε θέατρο

«Έτσι στη σκηνή παρακολουθούμε τον ποιητικό λόγο να μετατρέπεται σε θεατρικό και μια εικονογραφία πιστεύουμε οργανικά δεμένη με τον λόγο μιας και προκύπτει μέσα από αυτόν και λειτουργεί για να εξυπηρετεί αυτόν. Το ίδιο συμβαίνει και με τα τραγούδια. Είναι μελοποιημένα ποιήματα και εξυπηρετούν την λειτουργία του λόγου. Το πιο σπουδαίο για μένα είναι ότι, μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία μελέτησα και ανακάλυψα εκ νέου τα ποιήματα μου, τα είδα με ένα καινούργιο μάτι, τα ένιωσα μέσα από μια άλλη διαδικασία. Σαν perfomer από την άλλη, έχω μπροστά μου την πρόκληση να ερμηνεύσω τον ίδιο μου το λόγο, κάτι που δεν είναι πάντα εύκολο και θέλω να πιστεύω ότι το πείραμα αυτό έχει ενδιαφέρον όχι μόνο για μας άλλα και για το κοινό».

«Μέσα από τις συζητήσεις και την μελέτη των ίδιων των ποιημάτων διαπίστωσα ότι υπάρχουν νοήματα που θα με ενδιέφερε πολύ να επικοινωνηθούν κι η έντονη θεατρικότητα που έχουν αρκετά ποιήματα στάθηκε πηγή έμπνευσης» αναφέρει μιλώντας στο iefimerida η σκηνοθέτις της παράστασης Βαλεντίνη Σιόβα.

«Σαν σκηνοθέτις είμαι υπέρ του παντρέματος και της ζύμωσης διαφορετικών τεχνών επί σκηνής. Είναι πολύ ενδιαφέρον να αλληλοεπιδρούν διαφορετικές μορφές τέχνες και αυτό το έχουμε κάνει και σε προηγούμενες δουλειές μας με το Γιάννη Κωσταρή. Το συγκεκριμένο εγχείρημα δεν μας φάνηκε καθόλου εύκολο, όμως αυτό που με προκαλούσε και συνεχίζει να με προκαλεί, είναι ότι εξαιτίας της αφαιρετικότητας και της πυκνότητας που έχει από τη φύση του ο ποιητικός λόγος, σου αφήνει μια μεγάλη ελευθερία επιλογών».

Σκηνοθεσία ποιητικού λόγου
«Αν καταφέρεις να δώσεις λειτουργικό σκηνοθετικό πλαίσιο, τότε θεωρώ ότι αυτή η ελευθερία που σου παρέχει ο ποιητικός λόγος είναι ασύγκριτη. Μπορείς να πας σε πολλές περιοχές ταυτόχρονα: ιδεολογικές, ψυχαναλυτικές, πολιτικές, ιστορικές κ.ο.κ Επίσης σε αυτή τη δουλειά να πω ότι συμμετέχω και ως performer και διαπιστώνω τις ιδιαίτερες ποιότητες νοηματικής και υποκριτικής προσέγγισης που σου δίνει ο ποιητικός λόγος. Όσον αφορά το θεατή, πιστεύω ότι και σε αυτόν δίνεται μια μεγαλύτερη ελευθερία ερμηνείας, που μέσα σε να έργο με καθαρή πλοκή κι εξέλιξη, μπορεί να λειτουργήσει περιοριστικά. Αν είναι ζητούμενο στο θέατρο η συγκίνηση, τότε η ποίηση ως όχημα, νομίζω ότι εκπληρώνει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο λόγο αυτή την προσδοκία».

Ποίηση, κείμενα: Γιάννης Κωσταρής
Μελοποίηση ποιημάτων: Μιχάλης Καλογεράκης
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέξανδρος Πολιτάκης
Δραματουργική σύνθεση, σκηνοθεσία, ερμηνεία: Βαλεντίνη Σιόβα, Γιάννης Κωσταρής
Φωτογραφίες, αφίσα, teaser: Πάτροκλος Σκαφίδας
Φωτογραφίες παράστασης: Πάνος Καραδήμας
Παραγωγή: Zp87

Παραστάσεις: Σάββατο 20 & 27 Ιανουαρίου, 3 & 10 Φεβρουαρίου στις 21:00
Είσοδος Ελεύθερη, Διάρκεια: 60 λεπτά