Η Νατάσα Εξηνταβελώνη είναι νέα ηθοποιός και ανερχόμενο αστέρι του θεάτρου που κέρδισε την προσοχή μας, μέσα από το ρόλο της στην παράσταση του Μικρού Εθνικού «Μόμο».
Έτσι, βρήκαμε στην ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί της για την πορεία της στο χώρο της υποκριτικής και τις βλέψεις της για το μέλλον.
- Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το θέατρο; Ποια είναι η πορεία σου στο χώρο από όταν ξεκίνησες μέχρι σημερα;
Μου άρεσε από μικρή να ασχολούμαι με πράγματα που δεν τελειώνουν, που δεν υπάρχει ένας σκοπός, που αν τον κατακτήσεις, ξεμπέρδεψες. Η Τέχνη έχει αυτή την ιδιότητα και με γοητεύει να το βλέπω έτσι. Είπα πρώτη φορά «μακάρι να είμαι κάποτε πάνω στη σκηνή» όταν είδα τη Μήδεια του Παπαϊωάννου. Έκτοτε, τελείωσα τη δραματική σχολή στο Εθνικό, και μετά έπαιξα στο θέατρο και την τηλεόραση.
- Ποια δουλειά σου έχεις ξεχωρίσει-αγαπήσει περισσότερο και γιατί;
«Η Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια» που ανεβάσαμε με την ομάδα ΤempusVerum σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λάλου, ήταν μεγάλο σχολείο. Τόσο για την αγάπη με την οποία δουλέψαμε σαν ομάδα, όσο και για την αξέχαστη καθοδήγηση του Δημήτρη.
Φωτογραφία από την παράσταση «Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια»
- Μίλησέ μας για τη σταδιοδρομία σου στο χώρο της μόδας και πώς έγινε το ξεκίνημα στο χώρο αυτό.
Με τη μόδα μου αρέσει να ασχολούμαι με την έννοια ότι, όπως κάθε νέο κορίτσι, απολαμβάνω να ντύνομαι και να στολίζομαι και να "κάνω την όμορφη". Έχω αγαπημένα ρούχα, αγαπημένα brands, φίλους στο χώρο της μόδας και τουλάχιστον δύο φίλες τρελές με το ντύσιμο τους. Από εκεί και έπειτα, η όλη μου ενασχόληση έχει σαν αφορμή την μεγάλη μου αγάπη στη φωτογραφία. Τρελαίνομαι να τραβάω φωτογραφίες και έχω αγαπημένους φίλους φωτογράφους που κατά καιρούς με παροτρύνουν να τους ποζάρω. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν είμαι μοντέλο, ούτε φιλοδοξώ να γίνω. Όποιες φωτογραφίσεις έχω κάνει σχετικές με τη μόδα, είναι επιλεκτικές και έχουν προκύψει πολύ φυσικά. Για αυτό και, αν παρατηρήσεις, πάντα φωτογραφίζομαι από φίλους, οι οποίοι δείχνουν και την απαιτούμενη υπομονή μαζί μου (και τους ευχαριστώ, χαχαχα).
- Ένας λόγος που δεν θα άλλαζες με τίποτα τη δουλειά σου;
Οι πρόβες στο θέατρο, η έρευνα και η δουλειά, όταν ακόμη δεν υποπτεύεσαι πώς μπορεί να βγει η παράσταση.
Από την τηλεοπτική σειρά «ΤΑΜΑΜ», οι φίλες Κατερίνα και Έλλη (Νατάσα Εξηνταβελώνη και Λίλα Μπακλέση)
Θα συμβούλευα όποιον θέλει να μπει στον χώρο του θεάτρου, να έχει υπομονή, να καλλιεργεί την όρεξή του κάθε μέρα, γιατί δεν είναι δεδομένη, και να έχει πίστη πως με δουλειά και αγάπη γίνονται πολλά. Θα του πουν πολλές φορές πως δεν είναι ο εύκολος δρόμος αυτός που πάει να πάρει, και θα έχουν δίκιο. Θα τον συμβούλευα να ακούσει εκείνη τη φωνή μέσα του, που ξέρει πού θέλει να τον πάει.
- Δουλεύεις στο θέατρο μια εποχή που ο χώρος περνά κρίση. Πώς το αντιμετωπίζεις αυτό και πώς διαχειρίζεσαι θέματα δημοσιότητας;
Αυτή την περίοδο είμαι στην ευχάριστη θέση να εργάζομαι και μάλιστα να συνεργάζομαι με σπουδαία παιδιά στο Μικρό Εθνικό, στη «Μόμο». Η κρίση στον χώρο μας είναι κάτι που δεν ξεχνώ, και η προοπτική του να μείνω άνεργη είναι πάντα στο μυαλό μου. Για την ώρα είμαι αισιόδοξη. Περνάω περιόδους σκληρής δουλειάς, οπότε το να μένω κατά διαστήματα εκτός, μέχρι στιγμής με ανανεώνει. Για καλό ή για κακό, στο επάγγελμά μας το να εξελίσσεσαι είναι πολύ προσωπική δουλειά, που μπορείς να την κάνεις ακόμη και όντας άνεργος. Είναι όπως με τους αθλητές- δε γίνεται να σταματήσεις την προπόνηση.
Φωτογράφος: Panos Astor Koffas
- Τι να περιμένουμε από εσένα στο προσεχές μέλλον;
Θα είμαι για αρκετούς μήνες ακόμη στην παιδική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, στη «Μόμο». Παράλληλα, έχουν ξεκινήσει τα σχέδια και οι εργασίες για το «Περιμένοντας τον Γκοντό» που θα ανέβει στο θέατρο «Χώρος» την επόμενη χρονιά, σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου.
Πρόγραμμα παράστασης «Μόμο»:
Εως 1/4/2018 κάθε Σάββατο στις 11πμ και κάθε Κυριακή στις 11πμ και στις 3μμ, στο Μικρό Εθνικό, Κτήριο Τσίλλερ, Κεντρική Σκηνή