Για το αυτοάνοσο νόσημα Myasthenia Gravis από το οποίο πάσχει, όπως κάποτε και ο Αριστοτέλης Ωνάσης, μίλησε ο συνθέτης Δημήτρης Παπαδημητρίου.
«Η αλήθεια είναι πως χρειάζεται πολύ χιούμορ η ζωή – μερικές φορές όμως είναι πιο καυστικό από τις δραματικές αποστροφές. Στον κάθε άνθρωπο υπάρχει μια τουλάχιστον “φαγούρα” όσο μεγαλώνει. Καρκίνοι, εγκεφαλικά, ατυχήματα και βάλε. Εμένα, αφού δεν θέλησαν πολλοί να με βλάψουν, με βλάπτει εντέλει ο εαυτός μου. Αυτό σημαίνει “αυτοάνοσο”... Πάνε δυο χρόνια που εμφανίστηκε η μυασθένεια και ποτέ δεν την απέκρυψα. Το έλεγα παντού, όποτε χρειαζόταν. Απλά δεν έδωσα και συνέντευξη Τύπου. Έδινα ωστόσο συνεντεύξεις τηλεοπτικές αρρύθμιστος, με το μάτι να κλείνει, τραυλίζοντας... Δεν με ένοιαζε ποτέ η επαγγελματική μου εικόνα», είπε μιλώντας στη Real Life.
Και συνέχισε: «Δυο χρόνια έχει κάνει δυναμική εμφάνιση και έχει φρικτά παρεπόμενα από υπερβολική χρήση κορτιζόνης. Τώρα με τις δυο νέες ιατρούς μου είμαι σε πολύ στιβαρά χέρια... Κάνουν το καλύτερο για εμένα. Πριν καταλήξω, όμως, σε αυτές, ο πρώτος χρόνος πρόσθεσε στη μυασθένεια και φαρμακευτική μυοπάθεια και οστεοπόρωση, κατάγματα, αποστήματα, ένα σωρό παρενέργειες και ταλαιπωρίες. Τώρα είμαι πολύ καλύτερα και πάω όλο και καλύτερα».
Τέλος, μιλώντας για τη στήριξη που έχει δεχτεί, εξομολογήθηκε πως έχει δίπλα του κόσμο που τον φροντίζει: «Ευτυχώς έχω την οικογένειά μου που στέκεται πάντα στύλος. Ξεχωριστή βοήθεια και με αυταπάρνηση είχα, όπως πάντα, από τη Φωτεινή Δάρρα που με κράτησε μέχρι και σπίτι της όσο χρειάστηκε τις άγριες μέρες, όταν ήμουν κυριολεκτικά ακίνητος λόγω καταγμάτων στη σπονδυλική στήλη. Τη Βίκυ και τη Ραλλού... Το ίδιος και ο Γιώργος. Φίλοι πολλοί ήρθαν και συμπαραστάθηκαν. Τέλος, το σημαντικότερο, κάθε στιγμή με στηρίζει με τεράστια αντοχή και δύναμη ό,τι απαρτίζει την προσωπική μου καθημερινή ζωή».