Ο διάσημος Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ, ο αγαπημένος εδώ και δεκαετίες «Μίσα» καταφτάνει από τη Βαρκελώνη για την αθηναϊκή του εμφάνιση στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, από 10 έως 13 Ιουλίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
H παράσταση «Letter to a Man» (Γράμμα σ' έναν άντρα) σε σκηνοθεσία Μπομπ Ουίλσον με τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ σε σόλο περφόρμανς διάρκειας 80 λεπτών, περιοδεύει σε Ευρώπη και Αμερική. Βασίζεται στα ημερολόγια ενός άλλου θρύλου του μπαλέτου, του Ρωσο-Πολωνού Βάσλαβ Νιζίνσκι (1889-1950), που καθόρισε τον μοντέρνο χορό του 20ου αιώνα, πριν η σχιζοφρένεια διακόψει την καριέρα του, πρώιμα, σε ηλικία 29 ετών και τον βυθήσει στη σιωπή.
Χορευτική περφόρμανς στα 69 του χρόνια
Ο θρυλικός Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ είναι 69 ετών. Πάντα υπερδραστήριος, πάντα στην πρώτη γραμμή.
«Είμαι ένας νευρικός περφόρμερ»
Σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, λέει: «Ξυπνάω πάντα με μεγάλη ένταση. Φοβάμαι να βαρεθώ!
Όλοι φοβόμαστε την αποτυχία, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει ο ενθουσιασμός να δώσουμε στους εαυτούς μας την ευκαιρία να κάνουμε στρέτσινγκ στο μυαλό και το σώμα μας καθώς καθώς και στο κοινό.
Όλοι μας το κάνουμε αυτό για το κοινό. Είμαι ένας νευρικός περφόρμερ.
Μου αρέσει πολύ περισσότερο η διεργασία από την ίδια την εκτέλεση. Μετά από λίγους μήνες που εκτελώ έναν χορό ή ένα έργο, γίνομαι ανήσυχος.
Θέλω να ξεκινήσω κάτι νέο. Όσο μεγαλύτερο διάστημα δίνεις παραστάσεις, τόσο περισσότερο έχεις την ευκαιρία να βελτιώσεις τον εαυτό σου. Κι όμως υπάρχει ένα ρολόι που χτυπάει και ξέρεις ότι κάπου εδώ πρέπει να απομακρυνθείς από τη σκηνή για πάντα. Όταν αποτύχεις να παράγεις έργο, επαρκώς ενδιαφέρον και οι φίλοι σου και η οικογένεια σου λένε "φτάνει".
Τότε θέλω να κάνω ένα νέο πρότζεκτ, για να μπορέσω να ενθουσιαστώ και να τρέξω στο στούντιό μου για κάτι καινούργιο.
Εργάζομαι κάθε μέρα στο στούντιο με διαφορετικές μπάλες από καουτσούκ και με φυσιοθεραπευτή, αλλά ξέρω το σώμα μου τόσο καλά, ώστε να γνωρίζω ακριβώς τι πρέπει να κάνω».
Από τις μοναδικές μαρτυρίες για τον χορό του Νιζίνσκι είναι η μαγική φιγούρα του στις φωτογραφίες από τους διάφορους ρόλους που ερμήνευσε στα Ρωσικά Μπαλέτα. Πώς φαντάζεται ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ τον Νιζίνσκι πάνω στη σκηνή και τις χορευτικές τους ομοιότητες;
«Παρόλο που επιλέχτηκα για ρόλους που είχαν σφραγιστεί από τον Νιζίνσκι, σε έργα όπως "Πετρούσκα" και "Ζιζέλ", διαπίστωσα ότι ήμασταν πολύ διαφορετικοί χορευτές και μου ήταν αδύνατο να προσπαθήσω να τον μιμηθώ.
Προφανώς, δεν υπάρχουν βίντεο με τον ίδιο να χορεύει, αλλά ακόμα και από τις φωτογραφίες, μπορείς να δεις ότι ήταν ένας χαμαιλέοντας ως χορευτής, με απίστευτη σωματική ρώμη και με μια ελαφρότητα στα άλματά του».
«Δεν κρέμασα τα παπούτσια μου. Απλά επανεφηύρα τον εαυτό μου»
«Δεν κρέμασα τα παπούτσια μου. Απλά επανεφηύρα τον εαυτό μου.
Μετά την αμφιλεγόμενη αποχώρηση μου από τη διεύθυνση του American Ballet Theatre (1989), δεν ήξερα πού πηγαίνω, και ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω εντελώς».
«Το 1990, με τον χορογράφο, φίλο μου Μάρκ Μόρις, δημιουργήσαμε το White Oak Dance Project, μια περιοδεύουσα εταιρεία υπό την καλλιτεχνική μου διεύθυνση, που ασχολήθηκε σε βάθος με την ιστορία του μοντέρνου χορού κατά τη διάρκεια της 13χρονης διαδρομής της.
Περιοδεύσαμε με ζωντανή μουσική κι εμένα επί σκηνής, στις ΗΠΑ και το εξωτερικό. Ήταν η πρώτη μου επαγγελματική εμπειρία στην παραγωγή, πριν ιδρύσω το Baryshnikov Arts Centre στη Νέα Υόρκη, το 2005. Για κάποια χρόνια, εστιάσαμε στο έργο του Μαρκ αλλά στη συνέχεια δώσαμε χώρο και σε άλλους χορογράφους».
Προτιμώ αυτή τη διεργασία περισσότερο από το να ταξιδεύω. Αποφεύγω τις παραστάσεις με μεγάλα χρονοδιαγράμματα. Είμαι πάντα πολύ πεινασμένος για τη διεργασία της παραγωγής, την πρόβα και τη συνεργασία με ανθρώπους για να δημιουργήσουμε κάτι νέο».
«Θα δουλεύω στη σκηνή, θα ερμηνεύω όσο ακόμη, κατά την άποψή μου, κάνω κάτι σημαντικό στη σκηνή, κι ας είναι να περπατώ ή να λέω κάτι ή να μετακινώ κάτι, οτιδήποτε.
Δεν ξέρω σήμερα τι θα κάνω τα επόμενα δέκα χρόνια. Προς το παρόν κάνω πρόβες για μια χορευτική παράσταση.
Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι στην ηλικία μου θα επέστρεφα στον χορό! Χορεύω ελάχιστα, το καινούργιο πρότζεκτ έχει να κάνει περισσότερο με τη γλώσσα του σώματος, όμως είμαι μία ώρα πάνω στη σκηνή» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.