Ο Χρήστος Τερζίδης, στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, κατέβηκε από τη Θεσαλονίκη στην Αθήνα για να μοιράσει το πρώτο free press για μουσική που είχε εκδώσει. Σήμερα, ο 46χρονος παραγωγός, μάνατζερ και συγγραφέας που ζει μεταξύ Νέας Υόρκης και Ελλάδας θυμάται πως έγινε.
«Η μουσική έχει καθορίσει τη ζωή μου. Από νωρίς συνειδητοποίησα ότι είναι η ταυτότητά μου. Σύντομα άρχισα να γράφω στα πρώτα fanzin περιοδικά, όπως τα έλεγαν τότε, τα οποία τυπώναμε και εκδίδαμε. Μετά πέρασα στον «Εξώστη» ένα ιστορικό περιοδικό του Τάσου Μιχαηλιδη, που έγινε μεγάλο σχολείο για μένα. Στη συνέχεια έβγαλα το δικό μου. Ηταν το πρώτο free press έντυπο που κυκλοφόρησε σε πανελλαδικό επίπεδο. Αρχισα να έρχομαι σε σε επαφή με την ελληνική μουσική ανεξάρτητη σκηνή. Σιγά-σιγά έχτισα ένα δίκτυο συνεργατών. Ημουν είκοσι ετών. Κατεβήκαμε στην Αθήνα και το μοιράζαμε στα μουσικά μαγαζιά. Δεν το πίστευαν. Τζάμπα μας το δίνετε, μας ρωτούσαν;»
Ο Χρήστος Τερζίδης δεν άργησε να μπει και στην οργάνωση συναυλιών. Στα 22 του βρέθηκε με δική του εταιρεία παραγωγής. Ο Αλεξάνδρος Πέρρος ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που του ζήτησε να γίνει μάνατζέρ του, με το συγκρότημα Long Stars. Αργότερα συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Πουλικάκο, διαχειρίστηκε κυρίως τις συναυλίες του. «Ηταν η εποχή μετά την περιπέτεια του Πουλικάκου με τη δικαιοσύνη. Ηταν τρομερή προσωπικότητα. Αλλα ουσιαστική επίδραση μπορώ να πω ότι είχα, εκτός από τον Πέρρο, στον Νίκο Βουρλιώτη με τον οποίο δούλεψα από το 2003 ως το 2011, στον Stan που δούλεψα μια πενταετία (2010-2015) και τέλος στους My Excuse, κυρίως στην Αμερική. Ενα συγκρότημα με το οποίο έκανα τρία national tours στις ΗΠΑ και στον Καναδά».
Στις αρχές του 2000 ο Χρήστος Τερζίδης πήγε στην Αμερική, ένοιωσε ότι ανήκει εκεί και λίγο αργότερα άρχισε να γράφει. «Γράφω για να επικοινωνήσω και να αφήσω το δικό μου αποτύπωμα», λέει. Το τελευταίο του βιβλίο, το τέταρτο στη σειρά, με τον τίτλο «Fanklin, killer on the road» (από την Εμπειρία Εκδοτική) είναι μια ιστορία δρόμου: Ενα road trip δύο δημοσιογράφων στις αμερικανικές πολιτείες, ένα μυθιστόρημα με αστυνομικά και κοινωνικά στοιχεία. Παράλληλα συνεχίζει παραμένει στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας, από διάφορα πόστα _freelance project, εκδηλώσεις, παραγωγές, exhibition tours, και να μανατζάρει ροκ μπάντες της ανεξάρτητης σκηνής της Νέας Υόρκης.