Οι Συμμαχικές Δυνάμεις γνώριζαν την έκταση του Ολοκαυτώματος 2,5 χρόνια νωρίτερα από ότι πιστεύονταν και είχαν ετοιμάσει διώξεις κατά του Αδόλφου Χίτλερ και κορυφαίων Ναζί, για εγκλήματα πολέμου.
Φάκελοι του ΟΗΕ, στους οποίους δεν υπήρχε πρόσβαση για περίπου επτά δεκαετίες, δείχνουν ότι από τον Δεκέμβριο του 1942 η αμερικανική, η βρετανική και η σοβιετική κυβέρνηση γνώριζαν ότι τουλάχιστον 2 εκατ. Εβραίοι είχαν δολοφονηθεί και άλλα 5 εκατ. κινδύνευαν να σκοτωθούν και ετοίμαζαν τις κατηγορίες. Παρόλα αυτά όμως, γράφει ο Independent, οι Συμμαχικές Δυνάμεις έκαναν ελάχιστα για να προσπαθήσουν να διασώσουν ή να παράσχουν καταφύγιο σε εκείνους που διέτρεχαν θανάσιμο κίνδυνο.
Μάλιστα, τον Μάρτιο του 1943, υπουργός του Ουίνστον Τσόρτσιλ είχε πει ότι οι Εβραίοι δεν πρέπει να θεωρούνται ιδιαίτερη περίπτωση και ότι η Βρετανική Αυτοκρατορία ήταν ήδη γεμάτη πρόσφυγες για να μπορέσει να προσφέρει καταφύγιο σε άλλους.
«Οι μεγάλες δυνάμεις σχολίασαν (για τη μαζική δολοφονία Εβραίων) 2,5 χρόνια νωρίτερα από ότι θεωρείται γενικά», σχολίασε στον Independent ο Νταν Πλες, συγγραφέας του βιβλίου «Human Rights After Hitler». «Θεωρούνταν ότι έμαθαν για αυτό όταν ανακάλυψαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά είχαν κάνει αυτό το δημόσιο σχόλιο τον Δεκέμβριο του 1942», πρόσθεσε.
Ο Πλες, καθηγητής στο Κέντρο Διεθνών Σπουδών και Διπλωματίας του SOAS University στο Λονδίνο πρόσθεσε ότι οι μεγάλες δυνάμεις άρχισαν να σχηματίζουν κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου, με βάση μαρτυρίες από στρατόπεδα και από τα κινήματα αντίστασης σε διάφορες χώρες που ήταν υπό ναζιστική κατοχή. Ανάμεσα στις ανακαλύψεις του ήταν έγγραφα στα ασκούνταν ποινική δίωξη στον Χίτλερ για εγκλήματα πολέμου, που χρονολογούνται από το 1944.
Στα τέλη Δεκεμβρίου του 1942, αφότου οι ΗΠΑ, η Βρετανία και άλλες χώρες έκαναν δημόσια δήλωση για τη σφαγή των Εβραίων, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Αντονι Εντεν είχε πει στο βρετανικό κοινοβούλιο: «Οι γερμανικές αρχές δεν αρκούνται στην άρνηση των πιο στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα άτομα εβραϊκής φυλής σε όλα τα εδάφη που εκτείνεται η βαρβαρική κυριαρχία τους. Τώρα εφαρμόζουν τη συχνά διατυπωμένη πρόθεση του Χίτλερ να εξολοθρεύσουν τον εβραϊκό λαό».
Ο Πλες τονίζει ότι παρά τη συλλογή αποδείξεων και τη δίωξη εκατοντάδων Ναζί, οι Συμμαχικές Δυνάμεις έκαναν ελάχιστα για να προσπαθήσουν να βοηθήσουν εκείνους που ήταν σε κίνδυνο. Σημειώνει ότι οι προσπάθειες του απεσταλμένου του Φραγκλίνου Ρούσβελτ στην Επιτροπή Εγκλημάτων Πολέμου του ΟΗΕ, Χέρμπερτ Πελ, αποτράπηκαν από αντισημίτες στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Αργότερα, ο Πελ ισχυρίστηκε ότι άτομα εντός του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανησυχούσαν ότι η οικονομική σχέση των ΗΠΑ με τη Γερμανία μετά τον πόλεμο θα βλάπτονταν αν προχωρούσαν τέτοιες διώξεις. Οταν ο Πελ μίλησε δημόσια για αυτό, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ συμφώνησε στη δίωξη της ηγεσίας των Ναζί στη Νυρεμβέργη, κάτι που επιταχύνθηκε μετά τη μεγάλη δημοσιότητα που είχε πάρει η απελευθέρωση όσων ήταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, το καλοκαίρι του 1945.
«Ανάμεσα στους λόγους που έδωσαν Αμερικανοί και Βρετανοί που χάρασσαν την πολιτική, για τον περιορισμό των διώξεων των Ναζί ήταν η αντίληψη ότι τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς θα χρειάζονταν για την ανοικοδόμηση της Γερμανίας και την αντιμετώπιση του κομμουνισμού, που εκείνη την εποχή θεωρούνταν ο μεγαλύτερος κίνδυνος», ανέφερε ο Πλες, σύμφωνα με τον Independent.
Πηγή των ερευνών του, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν αρχεία που παρέμεναν κλειστά για τους ερευνητές για 70 χρόνια. Για να έχει κάποιος πρόσβαση σε αυτά, έως τώρα, ήταν απαραίτητη η έγκριση όχι μόνο από την κυβέρνηση της χώρας του, αλλά και από τον γ.γ. του ΟΗΕ, ενώ ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, δεν επιτρεπόταν στους ερευνητές να κρατούν σημειώσεις.