"Οι λέξεις αποτελούν το έσχατο εργαλείο εξουσίας" λέει, μεταξύ άλλων, ο Λευτέρης Κουσούλης στο τελευταίο του βιβλίο "Ελάχιστο Λεξικό & 16 Αφορισμοί", που μόλις κυκλφοφόρησε από τις Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις.
Ο πολιτικός αναλυτής και θεωρητικός του στρατηγικού σχεδιασμού καταθέτει μέσα από τις λίγες, είναι αλήθεια, σελίδες του βιβλίου του, ορισμούς, με λέξεις και έννοιες, της καθημερινής πολιτικής σύγκρουσης, σαν μια "προβοκάτσια υπέρ των λέξεων". Αναρχισμός, κομμουνισμός, τυραννία, αλλά και ανοιχτή ή κλειστή κοινωνία, μόδα, ψεύδος, αλήθεια, χιούμορ, θεωρία, φίλοι του λαού. Τι είναι η κρίση; Για τον Λευτέρη Κουσούλη, η "Αιφνίδια διαταραχή μιας κατάστασης. Σύγκρουση υψηλής έντασης είτε λόγω απώλειας της ιδεολογικής και πολιτικής ηγεμονίας, είτε λόγω αναποτελεσματικότητας των διαδικασιών απόφασης".
Διατυπώνοντας τους δικούς του ορισμούς για βασικές λέξεις της πολιτικής μάχης, εμμέσως μας προσκαλεί να μην αποδεχόμαστε τίποτα ως δεδομένο και να δίνουμε εμείς με τα δικά μας κριτήρια και τις αρχές της δικής μας συνείδησης, τον πυρήνα της σημασίας των λέξεων. Όπως συνηθίζει να λέει ο ίδιος, «οι ιδέες κινούν τον κόσμο και οι λέξεις τον αλλάζουν». Ανάμεσα στους 16 αφορισμούς του, ο συγγραφέας καταγράφει τις σκέψεις του για πρακτικές έννοιες, όπως είναι η δημοσιογραφία ("Η ατμόσφαιρα που διαμορφώνεται από τη δημοσιογραφική λογική του 24ωρου είναι πάντα ψευδής") και ο ψηφοφόρος αλλά και θεωρητικές, όπως ο χρόνος, το σημαντικό και το ασήμαντο. Τέλος συμπληρώνει την έκδοσή του με δύο κείμενα, για την Επανάσταση των λέξεων και το Μέτωπο των λέξεων καθώς και με το αυτοαναφορικό ερώτημα: "Και τι έγινε που γράφεις;".