Το νεανικό του όνειρο ήταν να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Τώρα, όμως, καλείται να δώσει μάχη για να πάρει στα χέρια του τα ηνία της Γερμανίας ως καγκελάριος, αλλά και ως μελλοντικός ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών.
Μπορεί όμως ο Μάρτιν Σουλτς να εκτοπίσει την «σιδηρά καγκελάριο» Άνγκελα Μέρκελ;
Το σίγουρο είναι ότι διαθέτει πολλά φόντα: μακρά εμπειρία από τη θητεία του στην ευρωβουλή ως επικεφαλής των σοσιαλιστών και στη συνέχεια ως πρόεδρος, μιλάει πέντε ξένες γλώσεις -αν και δεν έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του- και είναι ένας πολιτικός που του αρέσει να μιλά σταράτα, προικισμένος με ρητορική δεινότητα ικανή να συναρπάσει το ακροατήριο. Ο ηλικίας 61 ετών Σουλτς απ’ το Βιούρσελεν, μια μικρή πόλη στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία, λέγεται ότι διαθέτει αυτοπειθαρχία και πολύ ισχυρή θέληση: έχει σταματήσει το αλκοόλ εδώ και 36 χρόνια κι από μανιώδης καπνιστής έκοψε το κάπνισμα απ’ τη μια μέρα στην άλλη.
Ο Σοσιαλδημοκράτης υποψήφιος καγκελάριος δήλωσε «βαθιά συγκινημένος» με την απόφαση του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ να του παραδώσει τη σκυτάλη. Κι αμέσως μπήκε σε προεκλογική τροχιά διακηρύσσοντας: «σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές η χώρα χρειάζεται μια νέα ηγεσία». Κεντρικό θέμα της προεκλογικής του καμπάνιας θα είναι η κοινωνική δικαιοσύνη. «Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα έχει την πρωτοπορία στα θέματα αυτά», δήλωσε περήφανος.
Έχει όμως και αδυναμίες: τόσα χρόνια μακριά απ’ το Βερολίνο δεν διαθέτει τις επαφές που έχουν άλλοι υψηλόβαθμοι σύντροφοι. Κι ακόμη και μέσα στο κόμμα του πολλοί δεν ξέρουν ποιες είναι οι θέσεις του σε θέματα όπως το φορολογικό, το συνταξιοδοτικό, η εσωτερική ασφάλεια κτλ. «Σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και Ευρώπης είναι σίγουρο χαρτί, αλλά σε πολλά άλλα ζητήματα είναι σαν μαύρο κουτί», δήλωσε υψηλόβαθμο στέλεχος των Σοσιαλδημοκρατών. Πολλοί φοβούνται μήπως έχει την τύχη του προηγούμενου υποψηφίου καγκελάριου του κόμματος, του Πέερ Στάινμπρουκ, ο οποίος ως βουλευτής τα πήγαινε εξαιρετικά στις δημοσκοπήσεις μέχρι που πήρε το χρίσμα.
Στην παράταξη της Μέρκελ λένε ότι δεν ανησυχούν...
Στα κόμματα της Χριστιανικής Ένωσης, δηλαδή τους Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ και τους Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας, δεν δείχνουν -τουλάχιστον μπροστά στις κάμερες- να ανησυχούν ιδιαίτερα με την υποψηφιότητα Σουλτς.
«Ο Γκάμπριελ αφήνει πίσω του ένα σωρό ερειπίων και η υποψηφιότητα Σουλτς είναι η τελευταία προσπάθεια συσπείρωσης (ενν. του SPD)» λέει ο γενικός γραμματέας του Χριστιανοκοινωνικού Κόμματος της Βαυαρίας Αντρέας Σόιερ.
Ο επίσης γενικός γραμματέας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Πέτερ Τάουμπερ είπε πως παραμένει ήρεμος, διότι η Χριστιανική Ενωση (CDU/CSU)διαθέτει τα καλύτερα επιχειρήματα, την καλύτερη πολιτική και τους καλύτερους υποψήφιους». Χαίρεται δε για τον «έντιμο προεκλογικό αγώνα», ο οποίος θα διεξαχθεί.
«Τα ευφυολογήματα δεν βγάζουν αποτελέσματα» είπε ο Αντρέας Σόιερ (CSU), απαντώντας στο ερώτημα εάν ο Σουλτς είναι ένας πιο επικίνδυνος αντίπαλος για την Αγκελα Μέρκελ από τον αντικαγκελάριο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ.
Η Χριστιανική Ενωση (CDU/CSU) θα διεξάγει έναν προεκλογικό αγώνα «εναντίον μιας αριστερής ομοσπονδιακής Γερμανίας» και κατά ενός κοκκινο-κοκκινο-πράσινου συνασπισμού. «Ο υποψήφιος Σουλτς ως ένας Ευρωπαίος -τρόπον τινα- νεοεισερχόμενος στην πολιτική της Γερμανίας δεν θα έχει επιτυχία» πρόσθεσε. Οι συζητήσεις που γίνονται αυτόν το καιρό στο SPD δείχνουν μάλλον αμηχανία κατά τον Βαυαρό πολιτικό.
Σε δημοσκόπηση που έκανε το Ινστιτούτο Forsa στα τέλη του περασμένου χρόνου, αν η εκλογή του καγκελάριου γινόταν απευθείας από το λαό, το 49% θα ψήφιζε Μέρκελ, το 27% Σουλτς και μόλις 16% τον Γκάμπριελ.
Το ερώτημα τώρα είναι κατά πόσον το διάστημα μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου είναι αρκετό για τον Σουλτς ώστε να πείσει τους γερμανούς ψηφοφόρους και να κονταροχτυπηθεί στα ίσα με την Άνγκελα Μέρκελ.
Τι λέει ο γερμανικός Τύπος για τον Σουλτς
Ακόμη και η συντηρητική Die Welt δεν θεωρεί απίθανο αυτό το ενδεχόμενο. Όπως επισημαίνει σε σχόλιό της «αυτό που σήμερα φαντάζει εξωπραγματικό, με δεδομένα τα ποσοστά του SPD που δεν ξεπερνούν το 20%, θα μπορούσε, στην πορεία του χρόνου, να προβάλει ως αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Αυτό ακριβώς είναι το στοίχημα του SPD, που δεν θα μπορούσε να το κερδίσει ο (μέχρι σήμερα πρόεδρος του κόμματος) Ζίγκμαρ Γκάμπριελ θέτοντας υποψηφιότητα για την καγκελαρία».
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Rheinische Post του Ντίσελντορφ σημειώνει: «Ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ αποχωρεί από την ηγεσία του κόμματος και δεν θέτει υποψηφιότητα για την καγκελαρία. Αυτή η είδηση αποτελεί έκπληξη για πολλούς. Αλλά έχει μία λογική και προσφέρει μία ευκαιρία στο SPD».
Το SPIEGEL, στην ηλεκτρονική του έκδοση, επισημαίνει ότι με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Σουλτς, οι σοσιαλδημοκράτες έπιασαν εξαπίνης την καγκελάριο Μέρκελ. «Είναι σαφές ότι το SPD ωφελείται από τον αιφνιδιασμό. Η απελευθερωτική κίνηση του Γκάμπριελ, μπορεί να δώσει κίνητρο στους σοσιαλδημοκράτες. Αν αυτό αρχίσει να αντανακλάται και στις δημοσκοπήσεις, οι οποίες μέχρι σήμερα είναι απογοητευτικές (για τους σοσιαλδημοκράτες), ίσως αρχίσει να επικρατεί νευρικότητα στο στρατόπεδο της χριστιανοδημοκρατίας. Και αυτό σε μία ευαίσθητη συγκυρία: από τότε που προέκυψε η προσφυγική κρίση, η Μέρκελ δεν μπορεί να αισθάνεται 100% σίγουρη για τη στήριξη της κοινοβουλευτικής της ομάδας».
«Φρέσκια αύρα» για τους σοσιαλδημοκράτες; Μπορεί ο Μάρτιν Σουλτς να οδηγήσει τους σοσιαλδημοκράτες στη νίκη; Στις αδυναμίες του μελλοντικού υποψηφίου των σοσιαλδημοκρατών εστιάζει η Frankfurter Allgemeine: «Ο Σουλτς δεν έχει να επιδείξει εμπειρία στην ηγεσία του κόμματος, ούτε στην εσωτερική πολιτική. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως μειονέκτημα. Στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, κανείς δεν θα μπορεί να τον κατηγορήσει ότι ασκεί κριτική σε πολιτικές αποφάσεις, για τις οποίες ήταν συνυπεύθυνος ως υπουργός. Μπορεί λοιπόν ο Σουλτς να φέρει μία φρέσκια αύρα, την οποία χρειάζεται επειγόντως το SPD».
Με ένα παρόμοιο σκεπτικό η Freie Presse από το Κέμνιτς της ανατολικής Γερμανίας σημειώνει: «Ο Σουλτς ποτέ δεν συμμετείχε σε κυβέρνηση Μέρκελ. Συνεπώς δεν φέρει καμία ευθύνη για τον «μεγάλο συνασπισμό». Αυτή η απόσταση είναι και το μεγάλο πλεονέκτημα του Σουλτς απέναντι στον Γκάμπριελ για τον επικείμενο προεκλογικό αγώνα. Επιπλέον, ο Σουλτς αποτελεί και τη μοναδική ρεαλιστική ελπίδα του SPD. Αυτό το αντιλαμβάνεται πλέον και ο Γκάμπριελ. Η αποχώρησή του προσέφερε μία υπηρεσία στο κόμμα του. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εγγύηση επιτυχίας».
Σκεπτικισμό για τον Σουλτς, αλλά και για γενικότερα για τις διεργασίες στο στρατόπεδο των σοσιαλδημοκρατών, εκφράζει η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt: «Από την εποχή που οι σοσιαλδημοκράτες επέβαλαν τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις υπό την ηγεσία του Γκέρχαρντ Σρέντερ το κόμμα παραμένει διχασμένο, αναζητώντας ένα καινούριο DNA. Το ότι ο Γκάμπριελ σε αυτή τη φάση, κατάφερε να παραμείνει πάνω από έξι χρόνια στην ηγεσία του κόμματος, αποτελεί ήδη ένα μικρό θαύμα. Ο Μάρτιν Σουλτς καλείται τώρα να επιτύχει ένα ακόμη μεγαλύτερο θαύμα, δηλαδή μία νίκη στις βουλευτικές εκλογές».