Για πολλούς, το 2016 δεν ήταν και η καλύτερη χρονιά για την ανθρωπότητα. Ομως, υπάρχουν κάποιες ιστορίες που στέλνουν ένα φως ελπίδας.
Ανθρωποι που άνοιξαν το σπίτι τους σε αγνώστους. Που δίνουν καθημερινές μάχες για τους πιο αδύναμους. Που σε μία επικίνδυνη στιγμή, προσπάθησαν να κάνουν κάτι. Είναι οι άγνωστοι ήρωες αυτής της χρονιάς που φεύγει.
Ο Guardian επέλεξε 8 τέτοιους ανθρώπους, που «αθόρυβα» έγιναν ήρωες για κάποιους άλλους μέσα στο 2016:
Αλεξάντρε Μιγκές -Κυνήγησε το «φονικό» φορτηγό στη Νίκαια
Γύριζε με το ποδήλατο στο σπίτι του, αφού παρακολούθησε τα πυροτεχνήματα στη γιορτή της Ημέρας της Βαστίλης, όταν είδε ένα μεγάλο φορτηγό να πέφτει πάνω σε ανθρώπους. Πανικοβλήθηκε, καθώς το όχημα παραλίγο να τον χτυπήσει, αλλά αμέσως μετά άρχισε να το κυνηγά, τρέχοντας.
«Πέταξα το ποδήλατο και άρχισα να το κυνηγάω χωρίς να το σκεφτώ. Ηταν μία αντανακλαστική κίνηση απέναντι σε κάποιον που φαινόταν αποφασισμένος να σκοτώσει όσους περισσότερους μπορούσε», είπε στον Guardian. Στο μακελειό στη Νίκαια, στις 14 Ιουλίου, σκοτώθηκαν 86 άνθρωποι και τραυματίστηκαν πάνω από 430.
«Οταν βλέπεις κάτι τέτοιο και μπορείς να αντιδράσεις, προσπαθείς να το σταματήσεις. Κάποιοι το λένε ηρωικό, αλλά είναι στην πραγματικότητα ενστικτώδες. Κάτι έπρεπε να γίνει», εξήγησε. Οταν το φορτηγό έκοψε τελικά ταχύτητα, ο Μιγκές το έφτασε, άρπαξε το χερούλι της πόρτας και προσπάθησε να μπει μέσα, όταν είδε ότι ο οδηγός έψαχνε κάτι. Ο δράστης άρπαξε ένα όπλο και το έστρεψε στον Μιγκές, ο οποίος άφησε το φορτηγό για να μην τον πυροβολήσει. Λίγες στιγμές αργότερα, ένας άλλος άνδρας που κυνηγούσε το φορτηγό με του σκούτερ του έκανε το ίδιο με τον Μιγκές και άρχισε να χτυπά τον οδηγό, ενώ οι αστυνομικοί άρχισαν να πυροβολούν, με έναν τρίτο άνθρωπο, που επίσης κυνηγούσε το φορτηγό, να εγκαταλείπει την προσπάθειά του.
Αργότερα η πόλη απένειμε και στους τρεις μετάλλιο για τον ηρωισμό τους. «Για πολλές ημέρες μετά από την επίθεση δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ακόμη έχω εφιάλτες. Οι πραγματικοί ήρωες είναι εκείνοι που έσωσαν τις ζωές των τραυματιών. Προσπαθώ να ξεχάσω τα υπόλοιπα», δήλωσε ο Μιγκές.
Λένα Κλίμοβα -Εχει δίκτυο υποστήριξης ομοφυλόφιλων εφήβων στη Ρωσία
Ο ρωσικός νόμος κατά των γκέι έκανε χιλιάδες εφήβους να πιστεύουν ότι είναι αφύσικα τέρατα και δεν έχουν κανέναν να απευθυνθούν, είπε στον Guardian η γυναίκα που ίδρυσε το Children 404.
Εφτιαξε την ομάδα υποστήριξης το 2013 και από τότε παίζει με τις αρχές το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Η κυβέρνηση προσπαθεί να της ασκήσει δίωξη γιατί «προωθεί μη παραδοσιακές σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ανηλίκων», κάτι που είναι παράνομο στη Ρωσία. Τον Νοέμβριο, η ιστοσελίδα της ομάδας μπλοκαρίστηκε.
Τα μέλη του δικτύου υποστήριξης έχουν φτάσει τα 73.000 και βοηθούν νεαρούς με κάθε τους πρόβλημα, από τα τυπικά που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι, μέχρι πολύ σοβαρά, όπως αυτοκτονικές τάσεις και απόπειρες να τερματίσουν τη ζωή τους. Οι εθελοντές ψυχολόγοι του δικτύου αναλαμβάνουν τις πιο σοβαρές περιπτώσεις.
Ολα αυτά σε μία χώρα στην οποία υπάρχει μίσος για όποιον είναι διαφορετικό, όπως λέει η Κλίμοβα, σημειώνοντας το γεγονός ότι εφημερίδες αντιμετωπίζουν την ομοφυλοφιλία ως ασθένεια.
Ασέμ Χάσνα -Φτιάχνει προσθετικά για τους τραυματίες Σύρους
Τον Απρίλιο του 2013, όταν ήταν 19 ετών, το αυτοκίνητο στο οποίο βρισκόταν χτυπήθηκε από βόμβα, με αποτέλεσμα να χάσει το δεξί πόδι του κάτω από το γόνατο. Μεταφέρθηκε στην Ιορδανία, μαζί με εκατομμύρια άλλους Σύρους.
Εκεί αποφάσισε να βοηθήσει άλλους που ήταν στην ίδια θέση με εκείνον. Με τη βοήθεια μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης, που παρέχει προσθετικά μέλη σε όσους ακρωτηριάστηκαν στον πόλεμο στη Συρία και εκπαιδεύτηκε στη χρήση 3D τεχνολογίας, για την κατασκευή αυτών των μελών.
Σύντομα, άρχισε να βοηθά δεκάδες άλλους τραυματίες από τη Συρία. Τελικά αναγκάστηκε να φύγει από την Ιορδανία και με βάρκες, λεωφορεία, τρένα και περπατώντας έφτασε από την Τουρκία, στην Ελλάδα και τελικά στη Γερμανία, όπου πήρε άσυλο πριν από δύο εβδομάδες. Από εκεί θέλει να συνεχίσει να βοηθά τους συμπατριώτες του που χρειάζονται προσθετικά μέλη.
Μπίντα -Εδωσε στέγη σε μία «νύφη» της Μπόκο Χαράμ
Η 15χρονη Σαμίρα πριν από δύο χρόνια απήχθη από την Μπόκο Χαράμ στο Καμερούν. Την ανάγκασαν να παντρευτεί έναν αντάρτη, με σχεδόν τα διπλάσια χρόνια της και έχει γίνει μάρτυρας σφαγής δεκάδων αμάχων. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της είχε μία αποβολή, ενώ ήταν έγκυος για δεύτερη φορά, όταν ο στρατός της Νιγηρίας σκότωσε τον σύζυγό της, το περασμένο καλοκαίρι.
Μετά από αυτό, η Σαμίρα κατάφερε να το σκάσει για το Μαϊντουγκούρι, αλλά όταν έφτασε σπίτι της, ο πατέρας της είχε εξαφανιστεί. Με τη μητέρα της νεκρή εδώ και χρόνια, την ανέλαβε ο θείος της, αλλά πέθανε και αυτός και η σύζυγός του την έδιωξε, επειδή είχε ζήσει δίπλα σε τζιχαντιστές.
Χάρη σε μη κυβερνητική οργάνωση, βρήκε μία ανάδοχη μητέρα, την Μπίντα. Η 50χρονη δεν είχε κανένα πρόβλημα με το γεγονός ότι η Σαμίρα είχε μείνει έγκυος από μέλος της Μπόκο Χαράμ. Την έβλεπε όπως ήταν, ένα παιδί που είχε ανάγκη. «Είχα τέσσερα παιδιά. Η Σαμίρα ήταν το πέμπτο μου», είπε η Μπίντα στον Guardian.
Μέρι Στιούαρτ Μίλερ -Ταΐζει χιλιάδες στη Ρώμη
Η 56χρονη από το Δυτικό Σάσεξ, μαζί με πέντε ακόμη ανθρώπους που ζουν στο σπίτι της, βοηθά τους περίπου 8.000 άστεγους της Ρώμης. Αρχισε μαγειρεύοντας μερικές δεκάδες γεύματα στην κουζίνα της, αλλά γρήγορα η αποστολή της κλιμακώθηκε και πλέον ταΐζει εκατοντάδες ανθρώπους τις νύχτες.
Οι σύντροφοί της σε αυτή την αποστολή ήταν και οι ίδιοι στους δρόμους. Οπως Στιβ Μπαρνς, ένας 38χρονος σεφ από το Μπράντφορντ, κοιμόταν για επτά χρόνια σε καταφύγια, ή κάτω από τις γέφυρες του Τίβερη. Εμεινε άστεγος όταν έχασε τη δουλειά του και δεν μπορούσε να πληρώσει το νοίκι.
Τώρα μαγειρεύουν, μοιράζουν το φαγητό, ακόμη και μέσα στο κρύο ή τη βροχή, αλλά και τα ρούχα που συγκεντρώνουν.
Μέρον Εστέφανος -Εχει γραμμή υποστήριξης προσφύγων
Από το σπίτι της στη Σουηδία κρατά μία γραμμή υποστήριξης για πρόσφυγες. Η ίδια είναι από την Ερυθραία και δίνει απευθείας τον αριθμό του κινητού της σε όποιον τον χρειάζεται. Εχει δεχθεί κλήσεις για απαγωγές, θανάτους στη θάλασσα και παράνομες απελάσεις, περισσότερες από κάθε άλλη χρονιά φέτος.
Το τηλέφωνό της χτυπά νύχτα-μέρα, ενώ έχει και ραδιοφωνική εκπομπή, που την κάνει από το τραπέζι της κουζίνας της, δίνοντας πρακτικές συμβουλές στους ανθρώπους από την Ερυθραία που θέλουν να ζητήσουν άσυλο στην Ευρώπη.
Το καλοκαίρι οι περισσότερες κλήσεις που λαμβάνει είναι από συμπατριώτες τους που βρίσκονται σε βάρκες στη Μεσόγειο και αντιμετωπίζουν πρόβλημα. «Ουρλιάζουν και κλαίνε, αλλά το πιο σημαντικό είναι να μου πουν τις συντεταγμένες, για να τις μεταφέρω στο λιμενικό», είπε στον Guardian.
Η δουλειά της δεν είναι εύκολη. Εχει δεχθεί απειλές για τη ζωή της και παραλίγο να την απαγάγουν, όταν ταξίδεψε στο Σινά για να αποτρέψει βασανισμούς συμπατριωτών της. Αλλά τίποτα από αυτά δεν την αποθαρρύνει.
Μέρι Κέτλι Καζό -Στέγασε δεκάδες σε φονικό τυφώνα
Τις πρώτες πρωινές ώρες μιας ημέρας του Οκτωβρίου, άκουσε ασταμάτητα χτυπήματα στην πόρτα του σπιτιού της στην Αϊτή. Λίγες ώρες νωρίτερα είχε ακούσει ότι έρχεται ο τυφώνας που τελικά θα σκότωνε πάνω από 1.000 ανθρώπους.
«Πολλοί δεν πήραν σοβαρά τις προειδοποιήσεις, γιατί συχνά προβλέπουν έναν τυφώνα, που τελικά αλλάζει πορεία», είπε στον Guardian. Εκείνη τη φορά όμως, ο γιος της που είναι στις ΗΠΑ της τηλεφώνησε και της ζήτησε να προσέχει περισσότερο από κάθε άλλη φορά. «Δεν είχα πει σε κανέναν να έρθει. Αλλά όταν κατέβηκα από το δωμάτιό μου και άκουσα τα ουρλιαχτά, άνοιξα την πόρτα και τους είπα να έρθουν μέσα».
Ανάμεσα στους 30 που βρήκαν τελικά καταφύγιο στο σπίτι της, ήταν άνδρες, γυναίκες και παιδιά, το μικρότερο 2 ετών. Τις επόμενες 12 ώρες ο κόσμος έμεινε αγκαλιασμένος, ενώ ο τυφώνας έξω ξερίζωνε δέντρα και ισοπέδωνε σπίτια. Ενα μήνα μετά από την καταστροφή, πέντε άνθρωποι έμεναν ακόμη στο σπίτι της.
Αμάντα Μέλετ -Τα έβαλε με το ιρλανδικό δημόσιο
Εγραψε ιστορία φέτος, όταν ανάγκασε την ιρλανδική Πολιτεία να την αποζημιώσει για το τραύμα που βίωσε επειδή αναγκάστηκε να ταξιδέψει στη Βρετανία για να κάνει άμβλωση.
Ηταν η μία από τις τρεις γυναίκες που έδωσαν μάχη ενάντια στους αυστηρούς νόμους της Ιρλανδίας για την άμβλωση, ζητώντας από τον ΟΗΕ να αποκηρύξει την απαγόρευση σε περίπτωση θανατηφόρων ανωμαλιών των εμβρύων. Η ίδια ήθελε πάρα πολύ να αποκτήσει παιδί. Ομως, δεν είχε άλλη επιλογή. Και προσέφυγε στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων γιατί αναγκάστηκε να πάει στη Βρετανία για να τερματίσει την κύηση.
Η απόφαση ήταν ότι υπέστη διάκριση και σκληρή και απάνθρωπη μεταχείριση. Ο ΟΗΕ κάλεσε την ιρλανδική Πολιτεία να αλλάξει τον νόμο για τις αμβλώσεις, αλλά και να αποζημιώσει επαρκώς την Μέλετ. Ο υπουργός Υγείας της Ιρλανδίας της προσέφερε 30.000 ευρώ ως αποζημίωση.
«Ελπίζω να έρθει σύντομα η ημέρα που οι γυναίκες στην Ιρλανδία θα έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας που χρειάζονται στη δική τους χώρα, όπου μπορούν να είναι κοντά στους αγαπημένους τους και στους γιατρούς τους και όπου θα μπορούν να πάνε στο κρεβάτι του σπιτιού τους και να κλάψουν», είπε η ίδια.
Φωτογραφία: projectrome