Το άγνωστο πάθος του Τσόρτσιλ για τη ζωγραφική -Ηταν το φάρμακό του [εικόνες]

Ακόμη και οι σημαντικότεροι άνδρες έχουν αδυναμίες. Ο Γουίνστον Τσόρτσιλ, ο οποίος διηύθυνε με σιδερένιο και αποφασιστικό χέρι το Ηνωμένο Βασίλειο ως πρωθυπουργός (1940-45), με 60χρονη πορεία στην πολιτική, υπέφερε από χρόνια κατάθλιψη.

Για να καταπολεμήσει τους εσωτερικούς του δαίμονες -αυτό που ο ίδιος αποκαλούσε το «black dog» του, ο πρωθυπουργός βρήκε το καλύτερο του φάρμακο: ήταν η ζωγραφική.
Συνολικά, ο Τσόρτσιλ ζωγράφισε 530 πίνακες, οι περισσότεροι των οποίων πουλήθηκαν μετά τον θάνατό του για πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

Ο Τσόρτσιλ βρήκε την σωτήρια τέχνη σε ηλικία 40 ετών, το 1915 και μπόρεσε να εκφράσει την απέραντη αγάπη του για τη φύση. Το 1921, στο βιβλίο του « Painting as a Pastime» (Ζωγραφίζοντας για να περνάει η ώρα), γράφει: «Είναι ευτυχισμένοι οι ζωγράφοι, γιατί δεν είναι ποτέ μόνοι. Φως και χρώμα, ειρήνη και ελπίδα τους κρατούν συντροφιά ως το τέλος, ή περίπου ως το τέλος της ζωής τους».

Πολλοί καλλιτέχνες και ζωγράφοι από το περιβάλλον του του έδωσαν συμβουλές και το 1921, ο Τσόρτσιλ έκανε την πρώτη του έκθεση στο Παρίσι, στην γκαλερί Druet, όπου πούλησε 6 πίνακες. Ηταν όλοι ζωγραφισμένοι με το ψευδώνυμο Charles Morin.
Δεν μπορεί να πει κανείς ότι ο Τσόρτσιλ ήταν ιδιοφυία στην ζωγραφική, αλλά η τέχνη του είναι δυνατή, κάτι πολύ πέρα από το μέτριο ή συνηθισμένο.

Αυτός είναι ο πύργος του Chartwell, το σπίτι του Τσόρτσιλ στο kent, το οποίο και ζωγράφισε:

Ο πιο διάσημος πίνακας του Τσόρτσιλ, ο οποίος πουλήθηκε περίπου 1 εκατ. ευρώ, χρονολογείται από το 1932 και έχει τίτλο «Η λιμνούλη με τα κοκκινόψαρα του Chartwell». Ηταν μια σπουδή για τα πράσινα χρώματα, και το είχε ζωγραφίσει στην κατοικία του στο Κent.

Τους περισσότερους πίνακες του διάσημου βρετανού πρωθυπουργού πούλησε πρόσφατα η εγγονή του Emma Soames. Μεγάλωσε στο Chartwell Farm, κοντά στην κατοικία των παπούδων της, στο Κent. Παιδί ανέβαινε στα γόνατά του και έπινε τσάι με την οικογένεια, κάτω απο το βαρύ καπνό του πούρου που ο Τσόρτσιλ κάπνιζε συνέχεια. Οπως αναφέρει η εγγονή του, ο Τσόρτσιλ υπέφερε πολύ συχνά από βαριά κατάθλιψη, η οποία επιδεινωνόταν μετά από κάποια αποτυχία ή μια περίοδο απραξίας.

Η κατάθλιψη ξεκίνησε ενώ ήταν ακόμη νέος, από το 1915 και κορυφώθηκε με τον θάνατο της κόρης του Marigold που πέθανε σε ηλικία 3 ετών, το 1921. Η οικογένειά του πιστεύει ότι έπεσε σε κατάθλιψη μετά την αποτυχία της ναυμαχίας των Δαρδανελίων και αναγκάστηκε να παραιτηθεί. «Μια από τις σκοτεινότερες περίοδοι στη ζωή μου», έγραψε ο ίδιος. «Και τότε η μούσα της ζωγραφικής ήρθε να με βοηθήσει», πρόσθεσε.

Ζωγράφιζε χαλαρά, όπως κάποιοι άλλοι φτιάχνουν τον κήπο τους. Του άρεσε όμως να συζητάει με άλλους καλλιτέχνες, και να παίρνει συμβουλές. Είχε το ατελιέ του στον κήπο του στο ­Chart­well και όταν ταξίδευε έπαιρνε πάντα μαζί του τα σύνεργα ζωγραφικής.

Είχε απόλυτη αίσθηση των δυνατοτήτων του στη ζωγραφική και έλεγε: «Οταν θα φτάσω στον παράδεισο, θα περάσω το πρώτο εκατομμύριο χρόνια ζωγραφίζοντας για να γίνω καλύτερος». Υποπτευόταν ότι τα καλά λόγια που του έλεγαν ήταν γιατί λεγόταν Τσόρτσιλ.