Οταν οι γερμανικές αρχές έκαναν έφοδο στο σπίτι του Αλι Νταβιντ Σονμπόλι, αναζητούσαν κάποια στοιχεία για το τι τον οδήγησε στο δολοφονικό αμόκ που άφησε πίσω 9 νεκρούς, σε εμπορικό κέντρο στο Μόναχο.
Αρχικά, αποκλείστηκαν οι διασυνδέσεις του με το Ισλαμικό Κράτος ή άλλες τρομοκρατικές ομάδες. Ομως, ένα βιβλίο για μαζικές δολοφονίες, που βρέθηκε στο σπίτι του, έδειξε ότι ο 18χρονος μακελάρης είχε μελετήσει πριν πάρει το όπλο στα χέρια του.
Πρόκειται για το «Why Kids Kill: Inside the Minds of School Shooters» (Γιατί τα παιδιά σκοτώνουν: Μέσα στο μυαλό των μαθητών που πυροβολούν σε σχολεία). «Είναι λίγο ενοχλητικό», σχολίασε συγγραφέας του βιβλίου, ο ψυχολόγος Πίτερ Λάνγκμαν, για το γεγονός ότι αντίτυπο βρέθηκε στο σπίτι του ανθρώπου που ήταν πίσω από το μακελειό.
Ισως ο δράστης προσπαθούσε να καταλάβει τις ίδιες τις σκέψεις που έκανε, πρόσθεσε ο Αμερικανός, μιλώντας στον Guardian. Στο βιβλίο του, προσπαθεί να εξηγήσει γιατί παιδιά μετατρέπονται σε δολοφόνους, αναλύοντας τέτοιες υποθέσεις. «Πρέπει να υπάρχει κάποια επιθυμία κατανόησης του εαυτού», πρόσθεσε ο Λάνγκμαν, ο οποίος ασχολείται επί δεκαετίες με το θέμα των παιδιών που κάνουν ένοπλες επιθέσεις σε σχολεία.
«Είναι σύνηθες οι δράστες να θέλουν να μελετήσουν άλλες δράστες», σημειώνει ο Λάνγκμαν. Για παράδειγμα, ο νεαρός που σκότωσε 20 παιδιά και 6 ενήλικες στο Σάντι Χουκ, στις ΗΠΑ, το 2012, είχε στοιχεία για 500 μαζικές δολοφονίες, με πολλές λεπτομέρειες για τις επιθέσεις.
«Σκέφτονται αυτό που θέλουν να κάνουν και θέλουν να διαβάσουν για άλλους που έχουν διαπράξει κάτι παρόμοιο. Το αν αυτό γίνεται για να αντλήσουν έμπνευση- και απεχθάνομαι αυτή τη λέξη- ή για να βρουν ένα πρότυπο, κάποιον για να τον μιμηθούν, δεν μπορούμε να το πούμε».
Παρά την πολυετή έρευνά του, ο Λάνγκμαν παραδέχεται ότι ακόμη δεν είναι σίγουρος για ποιους λόγους κάποια παιδιά μετατρέπονται σε δολοφόνους. «Ισως είναι η φαντασίωσή τους, θέλουν να γίνουν ο επόμενος μεγάλος δολοφόνος, ίσως θέλουν να συνδέσουν τον εαυτό τους με άλλους ανθρώπους που έχουν κερδίσει δόξα. Για κάποιους, αυτό φαίνεται να είναι ένας παράγοντας», προσθέτει ο ψυχολόγος.
Κάποιες πληροφορίες θέλουν τον δράστη στο Μόναχο να είναι θύμα bullying. Ο Λάνγκμαν από την πλευρά του πάντως δεν πιστεύει ότι ο εκφοβισμός είναι παράγοντας της μαζικής βίας στα σχολεία. «Είναι μικρότερος παράγοντας σε σύγκριση με αυτό που πιστεύει ο κόσμος», τονίζει, σημειώνοντας ότι σπάνια εκείνοι που διαπράττουν τον εκφοβισμό είναι θύματα επιθέσεων. Παρόλα αυτά αναγνώρισε ότι το bullying είναι τόσο σύνηθες, που είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η επιρροή του.
Κατά την άποψή του, τα ψυχολογικά προβλήματα, η σχολική πειθαρχία, μία δυσλειτουργική οικογενειακή ζωή, ακόμη και η ερωτική απογοήτευση είναι πιο ισχυροί παράγοντες.
Πάντως, αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο βιβλίο του Λάνγκμαν βρίσκεται στην κατοχή κάποιου δράστη ένοπλης επίθεσης. Αντίτυπο είχε βρεθεί και στο σπίτι του Καρλ Πίρσον, ενός 18χρονου που πυροβόλησε συμμαθητή του και μετά έστρεψε το όπλο του εναντίον του, σε γυμνάσιο στο Κολοράντο, το 2013.
Ο Λάνγκμαν απαντά πάντως ότι προσπάθησε προσεκτικά να μη δώσει καμία καθοδήγηση σε επίδοξους δράστες, σημειώνοντας ότι το βιβλίο του απευθύνεται σε γονείς, συμβούλους και ψυχολόγους. «Το θέμα είναι να αποτρέψουμε κάποιον να κάνει κάτι τέτοιο, όχι να του δώσουμε συμβουλές. Υπάρχει για παράδειγμα ένα κεφάλαιο για τα προειδοποιητικά σημάδια», προσθέτει.