Από το πρώτο τους ραντεβού, η Νόρα ΜακΙνερνι και ο Ααρον Περμόντ ξεκαθάρισαν μερικά πράγματα. Θα παντρεύονταν. Θα αποκτούσαν τρία παιδιά, με τους δύο να συμβιβάζονται γιατί εκείνος ήθελε δύο και εκείνη τέσσερα.
Η ζωή όμως τους άλλαξε τα σχέδια. Μέσα σε μερικούς μήνες, ήδη συζούσαν. «Τα πάντα ήταν καλύτερα όταν ο Ααρον ήταν εκεί. Ηταν τόσο διασκεδαστικά. Το πρώτο βράδυ που έμεινα στο σπίτι του τον κοίταξα και σκέφτηκα ότι αυτό το πρόσωπο θα το βλέπω όταν θα φτάσει στα 80 του. Εκανα λάθος», θυμάται η ΜακΙνερνι μιλώντας στον Guardian.
Τον Οκτώβριο του 2011, λιγότερο από ένα χρόνο από το πρώτο τους ραντεβού, ο Ααρον έπαθε κρίση και κατέρρευσε. Οι εξετάσεις αποκάλυψαν όγκο στον εγκέφαλο. Ακολούθησε επέμβαση και η διάγνωση για γλοιοβλάστωμα στο τέταρτο στάδιο. Ο πιο επιθετικός καρκίνος εγκεφάλου.
Ο Ααρον πέθανε τον Νοέμβριο του 2014. Στο βιβλίο της, η Νόρα περιγράφει το πώς οι δυο τους κατάφεραν να «χωρέσουν» τις εμπειρίες μιας ζωής στα τέσσερα χρόνια που είχαν στη διάθεσή τους.
Το βράδυ που έμαθαν τη διάγνωση, αγκαλιάστηκαν στο κρεβάτι του στο νοσοκομείο και σκέφτηκαν το μέλλον. Εκείνος προσπάθησε να την πείσει να μην τον παντρευτεί εξαιτίας της κατάστασής του. Μάταια. «Αυτός ήταν ο αρραβώνας μας. Δεν ήμουν ποτέ το κορίτσι που ήθελε πρόταση γάμου σε παραλία και μεγάλη γαμήλια τελετή. Απλά ήθελα να παντρευτούμε. Δεν θέλαμε να δώσουμε στον καρκίνο να μας κάνει να περιμένουμε. Θέλαμε να έχουμε κάτι καλό», λέει η Νόρα.
Το γεγονός ότι γνώριζαν πως δεν θα γεράσουν μαζί ήταν καταλύτης προκειμένου η σχέση τους, που ήδη είχε εξελιχθεί γρήγορα, να συνεχίσει σε ακόμη ταχύτερο ρυθμό. «Ευτυχώς, δεν χαραμίσαμε τον χρόνο», θυμάται.
Ενα μήνα μετά από την επέμβαση, το ζευγάρι παντρεύτηκε στην γκαλερί που είχε γνωριστεί. Ο Ααρον ήταν 32 ετών και η Νόρα 28. Ανάμεσα στις χημειοθεραπείες, έψαχναν σπίτι, έκαναν σχέδια για τα Χριστούγεννα, διάλεγαν έπιπλα, περιποιούνταν τον σκύλο τους, έβλεπαν σειρές στην τηλεόραση.
Το μόνο που είχαν ζητήσει από τους γιατρούς ήταν να μην του πουν ποτέ πόσος χρόνος του απομένει. «Δεν θέλαμε να ξέρουμε όλες τις λεπτομέρειες, τις δόσεις από τα φάρμακα, να ψάχνουμε στο ίντερνετ για όλα αυτά. Ηταν καταθλιπτικό. Ειλικρινά, δεν ήθελα να ξέρω τίποτα για τον καρκίνο», εξηγεί η Νόρα.
Δεν έκαναν καν λίστα με πράγματα που ήθελαν να προλάβουν να κάνουν. Απλά φρόντιζαν να ζουν την κάθε ημέρα στο έπακρο. «Με ενοχλεί η συζήτηση περί του να ζεις σαν να πρόκειται να πεθάνεις. Το θέμα δεν είναι να πηδάς από αεροπλάνα ή να κάνεις επικά ταξίδια. Οι μικρολεπτομέρειες των σχέσεων μπορεί να γίνουν βαρετές, αλλά για εμάς ήταν συναρπαστικές γιατί ποιος ήξερε πόσο χρόνο είχαμε;».
Προσπάθησαν να διασκεδάζουν ακόμη και τις στιγμές που ο Ααρον νοσηλευόταν. Παράγγελναν φαγητό, αστειεύονταν, διάβαζαν ο ένας στον άλλον αστείες ιστορίες από το ίντερνετ. Η θεραπεία του ήταν επιθετική και οι δύο γνώριζαν ότι μπορεί να του προκαλούσε στειρότητα. Φρόντισαν να το αντιμετωπίσουν πριν από τη χημειοθεραπεία, καταψύχοντας το σπέρμα του. Σε ένα ταξίδι, αποφάσισαν να δοκιμάσουν να κάνουν παιδί.
«Ο Ααρον ήθελε οικογένεια. Ηταν φτιαγμένος για αυτό. Το άξιζε», λέει η Νόρα στον Guardian. Εκείνος ανησυχούσε. «Μπορεί να πεθάνω», της έλεγε. «Το ξέρω, δεν θα το έκανα αν δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω μόνη μου», ήταν η δική της απάντηση.
Στην πρώτη τους απόπειρα, εκείνη έμεινε έγκυος. Δεν θα ξεχάσει ποτέ τη στιγμή που του το είπε. «Είχε ενθουσιαστεί τόσο πολύ. Αρχίσαμε να συζητάμε το όνομα που θα δίναμε στο μωρό», θυμάται. Οταν γεννήθηκε ο Ραλφ, στις 22 Ιανουαρίου του 2013, ο Ααρον ανάρρωνε από τη δεύτερη επέμβαση στον εγκέφαλο.
Αν και ήταν εξαντλημένος από τη θεραπεία, ζούσε την πατρότητα στο έπακρο. «Επλενε μπουκάλια, άλλαζε πάνες», θυμάται η Νόρα. «Νομίζω ότι ο Ραλφ τον κράτησε ζωντανό. Συζητούσαμε για την αποφοίτηση του παιδιού μας και τον γάμο του. Ξέραμε ότι δεν θα ήμασταν μαζί σε αυτό, αλλά αφήναμε ο ένας τον άλλον να υποκριθεί».
Κύρια μέριμνά της, να ζήσει ο γιος της όσο καλύτερα γινόταν τον λιγοστό χρόνο που θα είχε με τον πατέρα του, μία φιγούρα που θα έλειπε από τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Οταν ο Ραλφ έγινε ενός ετών, η Νόρα άρχισε να συζητά για δεύτερο μωρό. «Ηθελα να έχει αδελφάκι και ήξερα ότι ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος. Ο Ααρον χειροτέρευε».
Μετά από τρεις απόπειρες, η Νόρα έμεινε ξανά έγκυος. «Ο Ααρον ήλπιζε να είναι ακόμη μαζί μας για τη γέννα. Αλλά χαιρόμουν που θα αποκτούσα ένα μωρό την έλευση του οποίου γνώριζε εκείνος. Αυτή είναι μία ιστορία που μπορείς να πεις στο παιδί σου».
Ομως, μερικές εβδομάδες αργότερα, σε υπέρηχο που έκανε δεν ακουγόταν η καρδιά του μωρού. Εχασε το παιδί της και μία εβδομάδα αργότερα, τον πατέρα της, επίσης από καρκίνο. «Ηξερα πλέον ότι δεν θα αποκτήσω άλλο παιδί μαζί του. Δεν είχαμε καν χρόνο να το σκεφτούμε».
Οχτώ εβδομάδες αργότερα, ο Ααρον άφησε την τελευταία του πνοή, στο σπίτι, με την Νόρα και τον Ραλφ. Ακόμη τον βλέπει στα όνειρά της. Συχνά του μιλά δυνατά. Καμιά φορά, αν δει έναν ψηλό φαλακρό άνδρα, νομίζει ότι είναι εκείνος.
Δεν υπάρχει ούτε ένα κομμάτι της ύπαρξής της που δεν θα ήθελε να τον φέρει πίσω. Δηλώνει όμως πως νιώθει τυχερή. «Είχαμε τρία χρόνια ενός πραγματικά καλού γάμου. Δώσαμε ο ένας στον άλλον τόσα πολλά. Δεν το έχουν όλοι αυτό. Δεν θα ήθελα να το χάσω, παρά τις άσχημες στιγμές», λέει. «Νιώθω ότι μπορώ να πω ότι ήμασταν παντρεμένοι 30 χρόνια και αυτό να μοιάζει αληθινό», καταλήγει.
Φωτογραφία: Facebook/ Nora McInerny Purmort