Τελικά ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών μπορεί ακόμα και να… τετραγωνίσει τον κύκλο, καθώς κατάφερε αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο ως το απόγευμα της Τρίτης.
Πώς το πέτυχε αυτό; Κρατώντας από τη μια μεριά το ΔΝΤ στο πρόγραμμα με το ένα πόδι και δίνοντας, από την άλλη, το ελάχιστο για το ελληνικό χρέος, αφού οι όποιες αποφάσεις θα ληφθούν μετά τις γερμανικές εκλογές.
Η απάντηση που έδωσε γελώντας ο επικεφαλής του Eurogroup σε σχετική ερώτηση ήταν στην πραγματικότητα όλα τα λεφτά της συνέντευξης. «Το πακέτο ελάφρυνσης είναι φιλόδοξο. Πριν από ένα μήνα δεν θα συμφωνούσαν οι υπουργοί», σημείωσε ο Γ. Ντάισελμπλουμ, επιβεβαιώνοντας έτσι τις πληροφορίες που ανέφεραν ότι η συζήτηση για το ελληνικό Χρέος δεν θα γινόταν ξεκινώντας από τα αναγκαία μέτρα ελάφρυνσης- όπως δηλαδή ζητούσε το ΔΝΤ και προσδοκούσε η Αθήνα- αλλά από τις πολιτικές αντοχές στα Κοινοβούλια των υπόλοιπων κρατών- μελών.
Το αρχικό ζητούμενο κυρίως για το Βερολίνο ήταν να μην μείνει εκτός προγράμματος το ΔΝΤ, αφού κάτι τέτοιο θα καθιστούσε απαγορευτική την έγκριση της δόσης από το γερμανικό και άλλα Κοινοβούλια. Τι πέτυχε ο Β. Σόιμπλε; Να συνυπογράψει την τεχνική συμφωνία της αξιολόγησης το Ταμείο, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να ξεκαθαρίζει τη στάση του. Κι εδώ είναι το δεύτερο «μπίνγκο» του Γερμανού υπουργού Οικονομικών.
Το ΔΝΤ ζητούσε πολύ συγκεκριμένα και απαιτητικά μέτρα ελάφρυνσης και μάλιστα εμπροσθοβαρώς. Στην πραγματικότητα αυτό που έδωσε το Eurogroup είναι μια υποσχετική, καθώς τα σοβαρά μέτρα που ενδεχομένως να εφαρμοστούν μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, περιγράφονται μεν για πρώτη φορά τόσο αναλυτικά, αλλά η ποσοτικοποίηση θα γίνει σε δεύτερο στάδιο, οπότε τότε θα αποφασίσει το Ταμείο αν θα συνεχίσει ή όχι. Στις επίμονες και εύλογες ερωτήσεις των δημοσιογράφων για το πώς το Ταμείο δέχθηκε τις ευρωπαϊκές προτάσεις τη στιγμή που είναι προφανές ότι απέχουν πολύ από τις θέσεις του ΔΝΤ, ο Π. Τόμσεν απλώς και μόνο παρέπεμψε στην ποσοτικοποίηση του πλαισίου, που σε γενικές γραμμές «ακουμπά» τις προτάσεις του ΔΝΤ. Σημειωτέον ότι ανάμεσα στις προτάσεις των Ευρωπαίων είναι η άμεση επαναγορά των «ακριβών» δανείων του ΔΝΤ, κάτι που προφανώς δεν άφησε… ασυγκίνητη την Κ. Λαγκάρντ.
Ένα ακόμα σημείο που ενισχύει την εκτίμηση ότι το ανακοινωθέν ήταν προϊόν συμβιβασμού με φόντο τις γερμανικές εκλογές το 2017, είναι ότι το Eurogroup δεν «ακούμπησε» καν το επίμαχο θέμα των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά από το 2018, παραπέμποντας για τότε τις όποιες αποφάσεις, την ώρα που βοά το σύμπαν ότι ο πήχης θα κατέβει περίπου στα επίπεδα που υπολογίζει το ΔΝΤ, δηλαδή κοντά στο 1,5%.
Και η Ελλάδα τι πήρε; Αναμφίβολα το κλείσιμο της αξιολόγησης έφερε ανακούφιση, η οποία δεν θα διαρκέσει πολύ, καθώς αμέσως μετά από την επιστροφή στην Αθήνα, ο Ε. Τσακαλώτος θα πρέπει να διορθώσει το φρεσκοψηφισμένο πολυνομοσχέδιο, προκειμένου να πάρουμε τα πρώτα 7,5 δις ευρώ! Σε πείσμα των κυβερνητικών πηγών που επέμειναν ότι δεν υπάρχει ζήτημα, ο επικεφαλής του ESM απαρίθμησε τα «αγκάθια», χωρίς να κρύψει την ενόχληση του:
- Αγορά «κόκκινων» δανείων
- Συντάξεις (μάλλον εννοούσε το ΕΚΑΣ)
- Αποκρατικοποιήσεις
Η εκταμίευση αναμένεται στο δεύτερο μισό του Ιουνίου, ενώ και από την ανακοίνωση του Eurogroup δεν είναι σαφές εάν τα υπόλοιπα 2,8 δις ευρώ θα δοθούν με μιας ή σε περισσότερες υποδόσεις, με στόχο να ελέγχεται η εξόφληση των οφειλών του Δημοσίου.
Όσον αφορά στο Χρέος, ο πήχης είχε χαμηλώσει προ πολλού και αναμφίβολα η ενεργοποίηση του πρώτου πακέτου μέτρων για την ελάφρυνση μέσω της διαχείρισης, δεν προσφέρει έδαφος για πανηγυρισμούς, καθώς όπως παραδέχθηκαν Ντάισελμπλουμ- Ρέγκλινγκ δεν είναι εύκολο να γίνουν υπολογισμοί για τον άμεσο οικονομικό αντίκτυπο. Από την άλλη, μόνο και μόνο η απαρίθμηση συγκεκριμένων «εργαλείων» για την ελάφρυνση σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα δίνει στις αγορές ένα κλίμα διαφορετικό, αλλά με δύο αστερίσκους:
α) ότι τα μέτρα αυτά δεν «κλειδώνουν» τώρα αλλά το 2018 και μόνο εάν κριθεί αναγκαίο
β) ότι είναι άγνωστο αν το Ταμείο, που έδωσε πολύ συγκεκριμένες και «μαύρες» προβολές για το Χρέος, θα αλλάξει αυτές τις προβλέψεις στο τέλος του έτους, όταν θα αποφασίσει για το αν θα συμμετάσχει ή όχι στο ελληνικό πρόγραμμα.