Την ίδια ώρα που οι ήμι-πανικοβλητοι ηγέτες της Ευρώπης άρχισαν να σκέφτονται ότι τα χειρότερα της μεταναστευτικής κρίσης ίσως και να πέρασαν, ένα άλλο πρόβλημα έκανε την επανεμφάνιση του και λέγεται το «πέρασμα» από την Λιβύη στην Ιταλία».
Κατά τη διάρκεια των τριών μόλις πρώτων μηνών του 2016, 18.795 πρόσφυγες προσπάθησαν να κάνουν το ταξίδι στη Μεσόγειο, από τη Λιβύη προς την Ιταλία, αριθμός που συνιστά αύξηση 85% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του προηγούμενου έτους, σύμφωνα με την υπηρεσία προσφύγων του ΟΗΕ.
«Είναι αρκετά δύσκολο αυτή τη στιγμή να αναλύσουμε γιατί συμβαίνει αυτό», λέει ο Federico Fossi, εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας στην Ιταλία. Υποστηρίζει ότι είναι ίσως οι ασυνήθιστα ήπιες καιρικές συνθήκες που μπορεί να ενθαρρύνουν τους λαθρεμπόρους να στείλουν τις βάρκες σε αυτή την διαδρομή. Άλλοι όμως υποστηρίζουν ευθέως ότι η απόφαση της ΕΕ να επικεντρωθεί στην μετανάστευση μέσω Ελλάδας, έχει οδηγήσει τους πρόσφυγες να επιλέξουν αυτήν την διαδρομή με προορισμό την Ιταλία.
Οι αξιωματούχοι της ΕΕ έχουν αρχίσει ήδη να ανησυχούν ότι η διέλευση από την Λιβύη προς την Ιταλία έχει γίνει, για άλλη μια φορά, η προτιμώμενη διαδρομή προς την Ευρώπη για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Η κύρια αιτία ανησυχίας του είναι ότι το ταξίδι αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.
Η διαδρομή αυτή έχει στοιχίσει την ζωή σε έναν για κάθε 92 πρόσφυγες που προσπαθούν να την πραγματοποιήσουν, σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ).
Και υπάρχουν και άλλοι κίνδυνοι. Πριν οι πρόσφυγες αποπλεύσουν από την Λιβύη, πολλοί εξ αυτών κινδυνεύουν να πέσουν θύματα λαθρεμπόρων, βιασμών, βασανιστηρίων και απαγωγών. Παρά τους κινδύνους όμως, οι μετανάστες στη Λιβύη, σχεδόν όλοι από χώρες της Αφρικής, φαίνεται να είναι όλο και πιο αποφασισμένοι να φτάσουν στην Ευρώπη.
«Είμαστε ανήσυχοι για τις συνέπειες της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας», λέει ο Fiorella Rathaus, διευθυντής του Ιταλικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες. «Αν δεν είναι δυνατόν να φθάσουν στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας, είναι πολύ πιθανό να προσπαθήσουν να φτάσουν στην Ευρώπη από τη Βόρεια Αφρική. Η Λιβύη αυτή τη στιγμή είναι ένα πολύ επικίνδυνο μέρος για τους πρόσφυγες, και το κανάλι της Σικελίας αποτελεί μια θανατηφόρα διαδρομή».
Το 2014, οι περισσότεροι Σύριοι πρόσφυγες έφταναν στην Ευρώπη, διασχίζοντας το θαλάσσιο πέρασμα από την Λιβύη προς την Ιταλία. Η Λιβύη ήταν τότε πολύ πιο σταθερή πολιτικά από ότι είναι τώρα. Και παρόλο που η διαδρομή είναι μεγάλη, η Ιταλία παρέμενε ο προτιμώμενος προορισμό σε σχέση με την Ελλάδα, επειδή οι πρόσφυγες που φτάνουν στην Ελλάδα πρέπει να περάσουν μέσα από τα Βαλκάνια για να φτάσουν στη Γερμανία, που είναι συνήθως ο τελικός τους προορισμός. Το 2014 επίσης, η πρόσβαση από τη Συρία προς την Τουρκία ήταν δύσκολη, λόγω της παρουσίας των Κούρδων, που είχε οδηγήσει την Τουρκική κυβέρνηση να κλείνει σποραδικά τα σύνορα.
Το 2015 τα πράγματα άλλαξαν με σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους να επιλέγουν το πέρασμα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας για να φτάσουν στην Ευρωπαϊκή «Γη της Επαγγελίας».
Ένα χρόνο αργότερα όμως και η κατάσταση έχει αλλάξει και πάλι. Τον Μάρτιο, η ΠΓΔΜ, η Κροατία και η Σλοβενία έκλεισαν τα σύνορά τους, σφραγίζοντας την δυτική διαδρομή των Βαλκανίων. Στις 4 Απριλίου, η Ελλάδα άρχισε την απέλαση των προσφύγων των οποίων οι αιτήσεις ασύλου ήταν ανεπιτυχείς.
Αν λοιπόν η ανατολική διαδρομή είναι πια ουσιαστικά αποκλεισμένη, ποιον δρόμο θα διαλέξουν τώρα οι ομάδες προσφύγων που δεν επιθυμούν να αποκλειστούν στην Τουρκία;
(πηγή: Newsweek)