Αυστηρό μήνυμα στην ΠΓΔΜ για την ευρωπαϊκή της προοπτική, με αναφορά στο προσφυγικό και στο ζήτημα του ονόματος, στέλνει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος ενώ παράλληλα επισημαίνει την ανάγκη αρραγούς μετώπου συνευθύνης απέναντι στις προκλήσεις των καιρών.
Στο μήνυμά του με αφορμή την 25η Μαρτίου ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος ζητά από την Ε.Ε. να «αναθυμηθεί τις αρχές της και να συμπεριφερθεί ως προς το Προσφυγικό ζήτημα σύμφωνα με τον πνευματικό, πολιτικό και νομικό της πολιτισμό, απομονώνοντας τις ακραίες εκείνες φωνές στους κόλπους της που προκρίνουν τις ακριβώς αντίθετες επιλογές και διακατέχονται από αντιανθρωπιστικά και αντιδημοκρατικά φοβικά σύνδρομα.
Το αυτό ζητούμε και από γειτονικά κράτη στην Βαλκανική, που φιλοδοξούν μάλιστα να προσχωρήσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επισημαίνοντας αυτονοήτως ότι με διεκδικήσεις ονομάτων που παραχαράσσουν βαναύσως την ιστορία και αποπνέουν αλυτρωτισμό αλλά και μ’ επιδείξεις βαρβαρότητας σε βάρος των Προσφύγων δεν έχουν ευρωπαϊκό μέλλον, αφού έτσι παραβιάζουν ευθέως τις Ευρωπαϊκές αρχές και αξίες», τονίζει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ακόμη ο κ. Παυλόπουλς υπογράμμισε ότι «το Προσφυγικό ζήτημα θα επιλυθεί αποτελεσματικώς μόνον εάν σταματήσει, ανυποκρίτως και οριστικώς, ο πόλεμος στην Συρία. Ως τότε, και μπροστά στην ανθρωπιστική ευαισθησία που επιβάλλει η ιδιοσυστασία του Προσφυγικού ζητήματος αλλά και στην χωρίς καμία «έκπτωση» αποφασιστικότητα που απαιτεί η ακύρωση των ζοφερών επιδιώξεων των εγκληματιών κατά της Ανθρωπότητας τρομοκρατών, καλούμε τους Ευρωπαίους Εταίρους μας, υπενθυμίζοντας το δίδαγμα Ελευθερίας και Ανθρωπισμού που εξέπεμψαν οι Πρόγονοί μας Αγωνιστές του 1821 και οι φωτισμένοι Ευρωπαίοι συμπολεμιστές τους και δικοί τους Πρόγονοι, να θυμηθούν ότι, εκτός από την Αρχαία Ελλάδα του πνεύματος και την Ρώμη των κρατικών θεσμών, υπάρχει ο τρίτος πυλώνας του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος, που είναι ο Χριστιανισμός και οι αρχές του.»
Καταλήγοντας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογραμμίζει ότι αποτελεί διαρκές χρέος μας, ιδίως δε όταν τιμάμε τον Ελληνισμό και τους αγώνες του, να μην ξεχνάμε την Κύπρο. «Για τη Μεγαλόνησο, η οποία εξακολουθεί να υφίσταται την τραγωδία ξένης στρατιωτικής κατοχής, πρέπει ν' αναζητηθεί αμέσως λύση βιώσιμη, προκειμένου αυτή να είναι μόνιμη. Όχι, όμως, μια οποιαδήποτε λύση αλλά λύση σύμφωνη, σ' όλες της τις διαστάσεις, με το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, πρωτογενές και παράγωγο. Λύση η οποία θα διασφαλίσει, οριστικώς και αμετακλήτως, μεταξύ άλλων ένα Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης μ' ενιαία διεθνή προσωπικότητα και πλήρη κυριαρχία, απαλλαγμένο από τις παρωχημένες και υπονομευτικές για το μέλλον του «εγγυητικές» παρεμβάσεις τρίτων» υπογραμμίζει.