Κινέζοι τουρίστες: Το πιο αστείο και περίεργο είδος επισκεπτών [εικόνες]

Στα τέλη του Απριλίου 2015, ο φωτογράφος Jeremy Suyker, αποφάσισε να ακουλουθήσει ένα γκρουπ Κινέζων τουριστών στο ταξίδι τους στην Ευρώπη. Περιγράφει τις απίστευτες στιγμές που έζησε, με απολαυστικό τρόπο.

«Η ιδέα αυτού του ρεπορτάζ δεν ήταν να μείνω προσκολλημένος στα κλισέ που έχουμε για τους Κινέζους αλλά να καταλάβω γιατί ταξιδεύουν με αυτό τον τρόπο, γιατί παίρνουν εκατομμύρια φωτογραφίες και γιατί πάντα βιάζονται».
Συνάντησε, λοιπόν, μια φίλη του Κινέζα δημοσιογράφο, την Lan Wei, η οποία ζει στη Γαλλία και ζήτησε να του «προξενέψει» ένα γκρουπ και να πάει μαζί του ως μεταφράστια. Ετσι κι έγινε. Ταξίδεψαν μαζί επί δέκα ημέρες και πήγαν σε έξι χώρες: Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ελβετία, Αυστρία και Ιταλία.
«Πηγαίναμε πολύ γρήγορα και δεν μπορούσα ούτε φωτογραφίες να τραβήξω. Φωτογράφιζα σαν Κινέζος τουρίστας. Στην αρχή είχα απογοητευθεί επειδή δεν είχα χρόνο να κάνω καλές εικόνες, αλλά εκ των υστέρων αντιλαμβάνομαι ότι έζησαν αυτό το ταξίδι όπως οι Κινέζοι τουρίστες».

Λονδίνο

Στο Λονδίνο, το γκρουπ είχε μόνο μια ημέρα στη διάθεσή του για να φωτογραφήσει το Μπάκιγχμα, το Γουεστμίνστερ και το Βρετανικό Μουσείο. Ηταν πραγματικά χαοτικό, με τρελές ταχύτητες. Δεν σταματούσαν ποτέ και φωτογράφιζαν περπατώντας. Τότε κατάλαβα οι τα τουριστικά πρακτορεία προτείνουν πέντε ή έξι χώρες σε μερικές ημέρες για να δικαιολογήσουν την τιμή ανάλογα με το πόσες χώρες επισκέπτονται. Αλλά στο Λιχτενστάιν, για παράδειγμα, μείναμε τριάντα λεπτά σε ένα πάρκινγκ! Στο πρόγραμμα έγραφε «επίσκεψη του πύργου Βαντούκ μέσα από το λεωφορείο».

Παρίσι

Πολλοί ταξίδευαν για πρώτη φορά στο εξωτερικό και συχνά ήταν και η τελευταία στην Ευρώπη. Είχα την αίσθηση ότι δεν γυρνούσαν πίσω με αναμνήσεις αλλά μόνο με εικόνες που είχαν αποτυπώσει σε μια κάρτα SD. Σε όλο αυτό το ταξίδι επισκεφθήκαμε πολύ λίγα μνημεία. Στην πραγματικότητα, το πρακτορείο έχει κανονίσει να τους πηγαίνει μπροστά από ένα μνημείο, να τραβούν φωτογραφίες και να ξαναφεύγουν.

Βερσαλλίες

«Τα γκρούπ των Κινέζων έχουν 1 ώρα για να επισκεφθούν τις Βερσαλλίες. Ορισμένα γκρουπ δεν έχουν παρά 15 λεπτά σε περίοδο μεγάλης επισκεψιμότητας. Στο πρόγραμμά τους δεν γράφει επίσκεψη στον πύργο των Βερσαλλιών. Ορισμένοι περίμεναν στο λεωφορείο ώσπου να γυρίσουν οι υπόλοιποι. Ολα πάνε πολύ γρήγορα, μέναμε δύο με τρεις ώρες σε κάθε πόλη».

Ορος Titlis (Ελβετία)

«Διερωτήθηκα γιατί η Ελβετία ήταν ανάρπαστος προορισμός στα πακέτα ταξιδίων των Κινέζων. Στην πραγματικότητα, η Ελβετία εκπροσωπεί για τους Κινέζους αυτό που δεν έχουν στις πόλεις τους: τον πλούτο, το πράσινο και τα σαλέ. Εχουν την εντύπωση ότι οι Ελβετοί δεν εργάζονται αλλά κατέχουν τα πάντα: τα λουλούδια, τα βουνά κλπ. Επίσης είναι η χώρα για ρολόγια και ψώνια, δηλαδή το σημαντικότερο κομμάτι του ταξιδιού».

Παρίσι

«Υπάρχουν περισσότερα ψώνια παρά επίσκεψη μνημείων. Περάσαμε στις Galeries Lafayette την ίδια ώρα που κάναμε για να επισκεφθούμε τον Πύργο του Αϊφελ, το Λούβρο και τις Βερσαλλίες μαζί! Σε αυτό το μεγάλο κατάστημα, οι Κινέζοι τουρίστες είναι στον δικό τους χώρο. Συνάντησα μια κοπέλα που έβγαζε τα έξοδα του ταξιδιού της πουλώντας στην Κίνα τα πράγματα που έφερνε από τις Galeries Lafayette».

Innsbruck (Αυστρία)

«Το ταξίδι μας στοίχιζε 2.000 ευρώ ανά άτομα, για όλα τα έξοδα, ακόμη και για το αεροπορικό εισιτήριο. Υπάρχουν ακόμη φθηνότερα πακέτα 1.200 ευρώ για 12 ημέρες σε 10 χώρες! Κατά συνέπεια, τα ξενοδοχεία είναι πάντα μακριά από την πόλη. Το αστείο είναι πως τα τουριστικά πρακτορεία δικαιολογούν την επιλογή τους λέγοντας ότι το κέντρο της πόλης είναι επικίνδυνο και ότι μένοντας μακριά φτάνεις γρηγορότερα στην εθνική για να πας σε άλλες πόλεις. Το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού το περάσαμε μέσα στο λεωφορείο».

Sauvigny-le-Bois (Γαλλία)

«Κάνουν οικονομία σε όλα. Επί δέκα ημέρες, για παράδειγμα, τρώγαμε κινέζικο μεσημέρι και βράδυ. Πριν νόμιζα ότι όλοι αυτοί οι τουρίστες τρώνε κινέζικο γιατί δεν ήταν περίεργοι για την τοπική κουζίνα. Στην πραγματικότητα, τους επιβάλλουν φτηνά πακέτα, στις πίσω αίθουσες των εστιατορίων, όπου το γεύμα δεν τρώγεται και στοιχίζει 5 ευρώ το άτομο. Τρώγαμε σε 10 λεπτά, εγώ ήμουν πάντα ο τελευταίος. Μετά το Παρίσι, ήταν προγραμματισμένο να κοιμηθούμε στην πόλη Ντιζόν. Στην πραγματικότητα, το ξενοδοχείο βρισκόταν στον αυτοκινητόδρομο. Το βράδυ, με την φίλη μου Lan Wei αποφασίσαμε να πάμε με δύο άλλα άτομα να φάμε σε ένα καλό εστιατόριο για να ανακαλύψουν την γαλλική γαστρονομία. Οταν γυρίσαμε πίσω, ο οδηγός δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος. Την άλλη ημέρα, έλαβα ένα μέηλ από το πρακτορείο που μου έλεγε ότι αν ξαναγινόταν θα έφευγα από το γκρουπ».

Βενετία (Ιταλία)

«Γενικά ήμουν εντελώς αποσβολωμένος από την παθητικότητα των ανθρώπων. Ο οδηγός θεωρείται ένας άνθρωπος στον οποίο πρέπει να υπακούμε και δεν πρέπει ποτέ να αντιμιλάμε. Ο δικός μας οδηγός ήταν 34 ετών και έκανε αυτή τη δουλειά για να κερδίσει χρήματα. Αλλά δεν γνώριζε τίποτα για την Ευρώπη και περνούσε την ώρα του να διηγείται χαζά ανέκδοτα και κλισέ. Εκανε λάθος ακόμη και για τα ονόματα των μνημείων! Ο μοναδικός του σκοπός ήταν να πουλήσει επιπλέον υπηρεσίες, όπως μια βόλτα με γόνδολα, για να βάλει λεφτά στην τσέπη».

Ρώμη, Ιταλία

«Φτάνοντας στην Ευρώπη, οι τουρίστες δίνουν τα διαβατήριά τους στον οδηγό γιατί τους λένε ότι είναι πιο ασφαλή. Τα ξαναπαίρνουν τη στιγμή της αναχώρησης αλλά πρέπει να τα αφήσουν στο πρακτορείο στην Κίνα για να επιβεβαιωθεί ότι επέστρεψαν όλοι. Στην Κίνα υπάρχει επίσης και οδηγός καλής συμπεριφοράς και κάποιος μπορεί να καταδώσει τους τουρίστες που συμπεριφέρονται άσχημα στην Ευρώπη».