Η απόφαση του απερχόμενου πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου να ορίσει ως αντικαταστάτη έναν άνθρωπο που στην πολιτική αργκό του ΠΑΣΟΚ αποκαλείται «κηπουρός» είναι κατώτερη των περιστώσεων και των αναγκών μιας χώρας που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.
Η συμπαράσταση σε αυτή του την απόφαση την οποία βρήκε στο πρόσωπο του άλλοτε συμφοιτητή του στη Βοστώνη Αντώνη Σαμαρά δείχνει ότι οι δύο κορυφαίοι θεσμικοί παράγοντες του τόπου έχουν αποφασίσει να χορέψουν ένα ταγκό που όμως θα οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή. Μια ολέθρια επιλογή με την οποία διακυβεύεται η τύχη της χώρας στη ζώνη του ευρώ και η εκταμίευση της 6ης δόσης.
Ο σημερινός πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος έχει όντως μακρά παρουσία στο Κοινοβούλιο, αλλά η ουσιαστική του προσφορά στη χώρα είναι από μηδενική έως ελάχιστη. Η τύχη του πάντοτε ήταν άμεσα συναρτημένη με τον κ. Παπανδρέου. Αρχικά τον διαδέχηκε στη θέση του υφυπουργού Πολιτισμού αρμόδιου για τη Νέα Γενιά και τον Απόδημο που προσωπαγώς είχε δημιουργηθεί για τον κ. Παπανδρέου από τον πατέρα του. Στη συνέχεια τον ακολούθησε στο υπουργείο Παιδείας. Από εκεί και πέρα κατέλαβε και άλλες κυβερνητικές θέσεις αλλά ποτέ θέση αυξημένης ευθύνης σε παραγωγικό υπουργείο.
Η παρουσία του στην προεδρία της Βουλής τον καθιστά ισχυρό θεσμικό παράγοντα στη χώρα αλλά δεν του δίνει τα εφόδια να μπορεί να σώσει την Ελλάδα που κατακρημνίζεται. Η εμπειρία του δεν του επιτρέπει να σταθεί σε μια σύνοδο κορυφής απέναντι στην Ανγκελα Μέρκελ και τον Νικολά Σαρκοζί. Δεν τον βοηθά να συνδιαλλαγεί με τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και τον Ολι Ρεν.
Ηδη, τα πρώτα μηνύματα από την ελληνική κοινωνία, είναι εξαιρετικά αρνητικά. Πολίτες μέσω του facebook και του twitter καθώς και οι κοινωνικοί φορείς εκφράζουν την πλήρη τους απογοήτευση και οργή.
Ολοι επισημαίνουν ότι δεν είναι δυνατόν μετά από διαπραγματεύσεις 3 ημερών να προκρίνεται ο κ. Πετσάλνικος ως καταλληλότερος πρωθυπουργός στην Ελλάδα που βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή της νεότερης ιστορίας της.
Η άποψη που ήδη εδραιώνεται είναι πως η απόφαση αυτή αποτελεί την ταφόπλακα του πολιτικού μας συστήματος που δεν μπορεί ούτε την ύστατη ώρα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αντιμετωπίσει την κατάσταση και τις τρομακτικές του ευθύνες.
Οι κύριοι Παπανδρέου και Σαμαράς προτίμησαν αντί να συνεργαστούν στα αλήεθεια για το κοινό καλό επέλεξαν να στήσουν ένα μικροκομματικό παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα προκειμένου να κρατήσουν ο καθένας υπό έλεγχο το δικό του «μαγαζί».
Παίζουν όμως με τη φωτιά. Ο λαός έχει δείξει ιδιαίτερη αντοχή και ανοχή. Η απόφαση της Κυριακής δημιούργησε κάποιες -λίγες έστω- ελπίδες ότι κάτι θα πάει καλύτερα.
Οι ηγέτες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της χώρας τις διέψευσαν οικτρά.Οι συνέπειες των ενεργειών τους θα φανεί σύντομα.