Στο σκαμνί κάθισε ο Γερμανός καθηγητής ιστορίας Χάιντς Ρίχτερ, μετά την κίνηση του εισαγγελέα Ρεθύμνου να του απαγγείλλει την κατηγορία της άρνησης εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος των Κρητικών.
Μετά τα γεγονότα που "σημάδεψαν" το Πανεπιστήμιο Κρήτης σχετικά με την αναγόρευση του κ. Ρίχτερ σε επίτιμο διδάκτορα του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος του νησιού ο εισαγγέλεας διέταξε τον περασμένο Μάρτιο την προακαταρκτική έρευνα της υπόθεσης. 'Επειτα από την ολοκλήρωση της από την ανακρίτρια κ. Πατεράκη, ο Εισαγγελέας παραπέμπει σε δίκη τον γερμανό καθηγητή, με βάση τις διατάξεις του νέου νόμου για το ρατσιμό και την ξενοφοβία που ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2014.
Ο Εισαγγελέας άσκησε δίωξη και παρέπεμψε τον καθηγητή, αποκλειστικά για συγκεκριμένες αναφορές στο βιβλίο του «Η Μάχη της Κρήτης», στο πρωτότυπο γερμανικό «Η Κατάκτηση της Κρήτης», με το σκεπτικό ότι οι αναφορές αυτές συνιστούν «Αρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού με υβριστικό περιεχόμενο».
Ο κ. Ρίχτερ διώκεται βάσει συγκεκριμένου άρθρου του νόμου 4285/2014 γθα την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου (Ι. 328)
To Ποτάμι: Ιεροεξεταστές στην Ελλάδα του 2015
Σε ανακοίνωσή του το Ποτάμι καταδικάζει το γεγονός:
«Στην Ελλάδα του 2015 ένας επιφανής ιστορικός δικάζεται για τις απόψεις του με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο. Ο Χάιντς Ρίχτερ, καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Μάνχαϊμ και γνωστός φιλέλληνας, έχει αφιερώσει όλη την επιστημονική ζωή του στη χώρα μας κι έχει γράψει σειρά βιβλίων ελληνικής ιστορίας.
Για το επιστημονικό έργο του και την προσφορά του στην Ελλάδα έχει τιμηθεί με το παράσημο του Φοίνικα από τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλο. Τώρα, λοιπόν, βρίσκεται στο στόχαστρο ακραίων κύκλων επειδή σε βιβλίο του, που εκδόθηκε το 2011, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «βάναυσες και βάρβαρες πρακτικές δεν χρησιμοποίησαν μόνο οι μονάδες εισβολής αλλά και οι άτακτοι Κρήτες που έλαβαν τα όπλα εναντίον τους». Για την άποψή του αυτή δικάζεται, λοιπόν, στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου ύστερα από ποινική δίωξη που του άσκησε αυτεπαγγέλτως ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών Ρεθύμνου θεωρώντας ότι όσα γράφει συνιστούν «άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού με εξυβριστικό περιεχόμενο» κι εμπίπτουν στις διατάξεις του αντιρατσιστικού νόμου. Ο καθηγητής κινδυνεύει με φυλάκιση τριών μηνών έως τριών ετών και με υψηλό χρηματικό πρόστιμο.
Σε μια δημοκρατική χώρα πρέπει να θεωρείται αυτονόητο ότι όσα γράφονται σε ένα ιστορικό βιβλίο αρμόδιοι να τα επιβεβαιώσουν ή να τα διαψεύσουν είναι οι ιστορικοί και η επιστημονική κοινότητα κι όχι οι δικαστές. Δυστυχώς στην Ελλάδα του 2015 καθε άλλο παρα αυτονόητο είναι. Οι σύγχρονοι ιεροεξεταστές αφθονούν. Κι όχι μόνο αυτό αλλά βρίσκονται και πολιτικοί που για να«χαϊδέψουν αυτιά» καταθέτουν ως μάρτυρες κατηγορίας. Είναι καθήκον λοιπόν όλων εκείνων που υπερασπίζονται την ελευθερία του λόγου να πάψουν να σιωπούν.»
Ο δημοσιογράφος Μιχάλης Μητσός έγραψε για τη δίκη του γερμανού καθηγητή:
Έχω τον πειρασμό να ισχυριστώ κάτι. Πως το περίεργο δεν είναι ότι στην Ελλάδα του 2015 ένας Γερμανός ιστορικός δικάζεται για τις απόψεις του με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο. Το περίεργο είναι ότι δεν έχουν ξεσηκωθεί ακόμη κι οι πέτρες γι' αυτή τη δίκη, δεν έχουν κινητοποιηθεί οι ιστορικοί, δεν έχουν βγάλει ανακοινώσεις τα κόμματα, δεν μας έχει ξεφωνίσει ο ξένος Τύπος.
Ο ισχυρισμός μου είναι λανθασμένος. Αυτά που γίνονται τις τελευταίες ημέρες στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου υπερβαίνουν και την πιο άγρια φαντασία.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Χάιντς Ρίχτερ, καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Μάνχαϊμ και επιφανής φιλέλληνας, έχει γράψει καμιά δεκαπενταριά βιβλία για τη σύγχρονη ελλαδική και κυπριακή ιστορία. Υπό την επιμέλειά του, έχουν εκδοθεί 67 τόμοι στη σειρά Πηλεύς με θέμα την ελληνική ιστορία και αρχαιολογία. Για τις «εξαίρετες πράξεις του στη δημόσια σφαίρα που αυξάνουν το διεθνές γόητρο της Ελλάδας» έχει τιμηθεί με το παράσημο του Φοίνικα από τον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο. Αλλά έκανε ένα λάθος: τόλμησε να ασχοληθεί με τη Μάχη της Κρήτης, αμφισβητώντας ορισμένες πτυχές της ηρωικής εκδοχής που μαθαίνουμε στο σχολείο.
Στη μονογραφία που εξέδωσε το 2011, και που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη, υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι βάναυσες και βάρβαρες πρακτικές δεν χρησιμοποίησαν μόνο οι μονάδες εισβολής, αλλά και οι άτακτοι Κρήτες που έλαβαν τα όπλα εναντίον τους. Για την άποψη αυτή, του άσκησε αυτεπαγγέλτως ποινική δίωξη τέσσερα χρόνια αργότερα ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών Ρεθύμνου, θεωρώντας ότι συνιστά «άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού με εξυβριστικό περιεχόμενο». Άρα εμπίπτουν στις διατάξεις του αρ. 2 Ν. 927/1979: του αντιρατσιστικού νόμου.
Με άλλα λόγια, ο πρώτος άνθρωπος που δικάζεται με βάση αυτό το επικίνδυνο άρθρο δεν είναι ένας αρνητής του Ολοκαυτώματος, αλλά ένας 76χρονος καθηγητής Ιστορίας που έχει αφιερώσει όλη του την επιστημονική πορεία στην Ελλάδα και την Κύπρο. Ο Ρίχτερ κινδυνεύει με φυλάκιση τριών μηνών έως τριών ετών και με χρηματικό πρόστιμο 5.000 ως 20.000 ευρώ. Δεν αποκλείεται μάλιστα να διαταχθεί από το δικαστήριο η βίαιη προσαγωγή του, ώστε να δώσει λογαριασμό για τις επιστημονικές του απόψεις!
Όπως γράφει στο μπλογκ του ο ένας από τους δύο συνηγόρους υπεράσπισης, ο Αθ. Αναγνωστόπουλος, το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς μπαίνοντας στο Πρωτοδικείο Ρεθύμνου είναι η αφίσα που έχει αναρτηθεί σε μια από τις εισόδους του δικαστηρίου. Η αφίσα εικονίζει τον Ρίχτερ να κρατά από το πόδι έναν αετό, που στο άλλο του πόδι κρατά το Πανεπιστήμιο Κρήτης (το οποίο τόλμησε να τον ανακηρύξει πέρυσι επίτιμο διδάκτορα). Μιλά για το «Γ΄ Ράιχ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης». Και απειλεί με εκτέλεση τους «προδότες, δωσίλογους και ταγματασφαλίτες που τίμησαν και τιμούν τον Ρίχτερ». Ο Ρεθυμνιώτης εκδότης που υπογράφει την αφίσα απολαμβάνει άραγε του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης το οποίο δεν αναγνωρίζεται στον Ρίχτερ;
Ως μάρτυρας κατηγορίας κατέθεσε ήδη ο βουλευτής ΝΔ Λευτέρης Αυγενάκης, που αξιώνει χρηματική αποζημίωση από τον «επιστήμονα με εισαγωγικά Ρίχτερ» λόγω ηθικής βλάβης. [Σε τηλεφωνική του επικοινωνία μαζί μου μετά τη δημοσίευση του άρθρου, ο κ. Αυγενάκης διευκρίνισε ότι δεν αξιώνει χρηματική αποζημίωση από τον Ρίχτερ. Πάλι καλά. Ο βουλευτής της ΝΔ είπε επίσης ότι δεν κατέθεσε ως μάρτυρας κατηγορίας, παρά ως απλός μάρτυρας, προσθέτοντας ότι σε κάθε περίπτωση επιθυμεί την καταδίκη του Ρίχτερ. Α, και τόνισε κατηγορηματικά ότι είναι «φιλελεύθερος». Ευτυχώς, γιατί τον είχα παρεξηγήσει.]
Και, πάνω στη σύγχυση, βάζει και το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων, θεωρώντας ότι ο λόγος που γράφτηκε το βιβλίο ήταν ακριβώς να μην καταβληθούν αυτές οι αποζημιώσεις. Ακολούθησε ο πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μανούσος Παραγιουδάκης, που κατηγόρησε τον Ρίχτερ ότι δεν έλαβε επαρκώς υπόψη του τις απόψεις της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού του ΓΕΣ, και αποκάλυψε ότι επί αρχηγίας του ίδρυσε στρατιωτικό μουσείο στο χωριό του. Και έπεται συνέχεια. Το κακό είναι ότι η εισαγγελία απέρριψε το αίτημα μαγνητοσκόπησης της δίκης. Και στέρησε έτσι από τις επόμενες γενιές να βλέπουν πώς ήταν κάποτε η Ελλάδα».