Guardian: Γιατί δεν μπορούν να συλλάβουν τους εξτρεμιστές, πριν επιτεθούν; [εικόνες]

Το αιματοκύλισμα στο Παρίσι, έκανε όλο τον κόσμο να κινητοποιηθεί κατά του Ισλαμικού Κράτους, με την αστυνομία και τον στρατό να πιάνει τα όπλα και να ξεχύνεται στους δρόμους.

Οι αρχές σε Γαλλία και Βέλγιο βρίσκονται κάτω από πίεση φοβισμένων και αγανακτισμένων πολιτών, οι οποίοι θέλουν να μάθουν πώς οι υπηρεσίες ασφαλείας, αν και γνώριζαν, άφησαν τους επικίνδυνους τζιχαντιστές να δράσουν ανενόχλητοι και να πραγματοποιήσουν τις επιθέσεις στο Παρίσι την Παρασκευή.

Τουλάχιστον, οι τρεις από τους εννέα δράστες, που εμπλέκονται στις πολύνεκρες επιθέσεις, βρίσκονταν στις λίστες των υπηρεσιών ως πιθανές απειλές.

O Ismail Omar Mostefai, που συμμετείχε στην επίθεση του Bataclan, βρισκόταν σε λίστα το 2010 για ριζοσπαστικοποίηση. Κατάφερε να βρεθεί στην Τουρκία και πιθανότατα στη Συρία το 2013. Ο Samy Amimour ήταν υπό έρευνα από τον Οκτώβριο του 2012 και ήταν το υποκείμενο εντάλματος σύλληψης από τα τέλη του 2013, όπου και πιστεύεται πως πέρασε στη Συρία. Ο Abdel-Hamid Abu Oud, που φέρεται να είναι ο «εγκέφαλος» των επιθέσεων, είχε καυχηθεί δημοσίως πως μπορεί να μπαινοβγαίνει από το Βέλγιο, σχεδιάζοντας τρομοκρατικές επιθέσεις. Ασχολήθηκε με μια σειρά από προγραμματισμένες επιθέσεις, οι οποίες ματαιώθηκαν χάρη στην αστυνομία τον περασμένο Ιανουάριο. Αξιωματούχοι πιστεύουν πως σκοπός του ήταν να διαφύγει για τη Συρία πριν από έξι μήνες.

Ωστόσο, αυτές οι τρεις περιπτώσεις ελλείψεων δράσης δεν ήταν οι μοναδικές.

Ο Mohammed Merah, που σκότωσε επτά άτομα το 2012, δεν ήταν μόνο στο ραντάρ τον τοπικών αρχών, αλλά είχε ανακριθεί μετά την επιστροφή του από στρατόπεδο εκπαίδευσης το Πακιστάν, λίγους μήνες πριν ανοίξει πυρ κατά πολιτών. Για την ιστορία, ειδική μονάδα της αστυνομίας περικύκλωσε την πενταώροφη πολυκατοικία, που διέμενε ο νεαρός άνδρας, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να τον αιφνιδιάσει αφού, μόλις χτύπησαν την πόρτα του, ο Μέραχ απάντησε πυροβολώντας και τραυματίζοντας τρεις αστυνομικούς. Επειτα, σκοτώθηκε πέφτοντας από το παράθυρο του μπάνιου του διαμερίσματός του.

Ποιοι, όμως, είναι οι λόγοι αποτυχίας των αρχών;

Ενας από τους λόγους αποτυχίας είναι η φύση του στρατευμένου Ισλάμ, ιδίως αν λάβει κανείς υπόψιν του πόρους που απαιτούνται για την παρακολούθηση μεμονωμένων ατόμων. Χρειάζονται δεκάδες αξιωματικοί να παρακολουθούν 24 ώρες το 24ώρο ένα άτομο, να ακούν τις τηλεφωνικές του επικοινωνίες και να ελέγχουν τα διαδικτυακά του ίχνη.

Οι υπηρεσίες ασφαλείας εξελίσσουν διάφορους τρόπους για να γίνει αυτό. Οι περισσότεροι κατατάσσουν την απειλή αναλόγως το άτομο, εστιάζοντας σε όλους όσοι θεωρούνται υψηλού κινδύνου. Οσοι δεν θεωρούνται άμεση απειλή ελέγχονται μετά βίας.

Ωστόσο, οι εξτρεμιστές δεν συμπεριφέρονται προβλέψιμα. Η ριζοσπαστικοποιήση δεν είναι μία γραμμή, μια ενιαία διαδικασία. Κάποιος που θεωρείται ακίνδυνος μπορεί ταχύτατα να μετατραπεί στον πιο επικίνδυνο. Παρομοίως και κάποιος που χαρακτηρίζεται ως απειλή να να σταματά τις δραστηριότητές του ή ακόμα και να παύει τη συμμετοχή του σε εξτρεμιστικές καταστάσεις γενικότερα. Πράγματι, όπως τονίζει ο Στέφεν Γκρέι, εμπειρογνώμονας κατασκοπείας, αυτοί οι πρώην μαχητές είναι και οι καλύτερες πηγές των υπηρεσιών πληροφοριών.

Οπως σημειώνει ο Guardian, αν δινόταν στις υπηρεσίες ασφαλείας μεγαλύτερες εξουσίες, ίσως να βοηθούσε να μείνουν οι πολίτες μακριά από μία σφαίρα. Οι υπηρεσίες έχουν ήδη κατακλυστεί από τεράστιες ποσότητες δεδομένων. Η ανθρώπινη νοημοσύνη παραμένει το πολυτιμότερο εργαλείο και τα ανθρώπινα λάθη η μεγαλύτερη πηγή αποτυχιών.