Ο Νικηφόρος Διαμαντούρος, επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Ποταμιού, σε συνέντευξή του στην "Καθημερινή της Κυριακής" και τον Κωνσταντίνο Ζούλα μιλά για την είσοδό του στην πολιτική, το ιδανικό αποτέλεσμα των εκλογών αλλά και την προηγούμενη κυβέρνηση.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη όπως δημοσιεύτηκε στην «Κ»:
Στα τέλη του 2011 γράφτηκε ότι του είχε προταθεί να γίνει ο πρωθυπουργός της περιβόητης τρικομματικής κυβέρνηση πριν αναλάβει τελικώς ο κ. Λουκάς Παπαδήμος. Και είχε επίσης διαρρεύσει –και δεν διαψεύσθηκε– ότι ο λόγος που δεν βρέθηκε εκείνη την κρίσιμη στιγμή στο τιμόνι της χώρας ήταν ότι έθεσε ως όρο να επιλέξει εκείνος τους υπουργούς και τους υφυπουργούς έστω στα κρισιμότερα υπουργεία, κάτι που μάλλον αιφνιδίασε το κόμματα που θα έπρεπε να στοιχηθούν πίσω του. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που, τέσσερα χρόνια μετά, ο Νικηφόρος Διαμαντούρος αιφνιδίασε με την απόφασή του να είναι ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Ποταμιού, γεγονός για το οποίο βεβαίως έχει κάθε λόγο να επιχαίρει ο κ. Στ. Θεοδωράκης.
– Αλήθεια, γιατί το αποφασίσατε τώρα, όταν είναι γνωστό ότι σας είχαν γίνει κρούσεις στο παρελθόν;
– Στην πολιτική εν τη ευρεία εννοία ήμουν πάντα, καθώς υπήρξα, όπως ξέρετε, Συνήγορος του Πολίτη και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Δεν ήθελα, όμως, ποτέ να εμπλακώ με το δούναι και λαβείν που έχει, δυστυχώς, το πελατειακό σύστημα, δηλαδή με τη λογική «ψήφισέ με και θα διορίσω την κόρη σου». Στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, η νοσηρή αυτή συναλλαγή δεν υπάρχει. Η απόφασή μου, ωστόσο, υπαγορεύθηκε από ένα συναίσθημα ηθικής επιταγής που νιώθω τον τελευταίο καιρό. Πριν από δύο μήνες φτάσαμε στην απόλυτη καταστροφή. Και δεν έχουμε ακόμη απολύτως απομακρυνθεί. Με διακατέχει, λοιπόν, το συναίσθημα ότι ως πολίτης οφείλω να κάνω κάτι. Και έκρινα σκόπιμο να ενισχύσω ένα χώρο ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει, ωστόσο, να προωθήσει αταλάντευτα τις εθνικές επιλογές προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής πολιτικής, προτείνοντας ορθολογικές λύσεις.
– Εμφανίζεστε από τον κ. Θεοδωράκη ως ένα από τα πρόσωπα που θα προτείνει να αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες. Να υποθέσω ότι είναι κάτι που θα επιθυμούσατε και εσείς;
– Ας γίνουν πρώτα οι εκλογές να δούμε τι θα πετύχει το Ποτάμι. Κι εφόσον ο κ. Θεοδωράκης κρίνει ότι θέλει να κάνει το επόμενο βήμα, εγώ, ναι, είμαι διατεθειμένος να κοιτάξω πώς μπορώ να βοηθήσω. Είπα και στον ίδιο ότι «θέλω να αξιοποιηθώ, αν μου ζητηθεί, σε κάποιον χώρο όπου έχω ένα συγκριτικό πλεονέκτημα. Προφανώς δεν θα μπορούσα π.χ. να αναλάβω την εξυγίανση του ποδοσφαίρου, αν και είμαι φίλαθλος. Αλλά έχω εμπειρία στη δημόσια διοίκηση, νομίζω ότι θα μπορούσα να βοηθήσω στην ανασυγκρότηση του κρατικού μηχανισμού και γενικότερα στην αλλαγή του τρόπου διακυβέρνησης, ενώ, λόγω της πανεπιστημιακής μου ιδιότητας, ξέρω βεβαίως και τον χώρο της Παιδείας.
– Εχετε μακρά πείρα με θέσεις ευθύνης, κυρίως εκτός Ελλάδος και θα ήθελα να μου πείτε γιατί η χώρα μας παλεύει εδώ και πέντε χρόνια να βγει από την κρίση, όταν άλλες που μπήκαν αργότερα στα μνημόνια ήδη απηλλάγησαν από αυτά.
– Υπάρχει σοβαρό έλλειμμα στο κράτος Δικαίου, δηλαδή της αναγκαίας συλλογικής πεποίθησης ότι ο νόμος είναι υπεράνω όλων. Στη μεταπολίτευση το σύστημα μπάταρε –αρχικά ώς ένα βαθμό δικαιολογημένα λόγω της δικτατορίας– υπέρ των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Το αποτέλεσμα, όμως, ήταν να επέλθει σταδιακά απίσχνανση του κράτους δικαίου, με συνέπεια η εκάστοτε κυβερνώσα πλειοψηφία να νιώθει άτρωτη και εντέλει ανέλεγκτη. Πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα στην Ε.Ε. που η κυβέρνηση συχνότατα αγνοεί προκλητικά τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Από την άλλη, λείπουν στη χώρα μας οι σταθεροί κανόνες που εμπεδώνουν την προβλεψιμότητα. Ενα σταθερό πλαίσιο, δηλαδή, το οποίο να γνωρίζουν όλοι ότι δεν αλλάζει κάθε τρεις και λίγο. Η απουσία τέτοιων κανόνων είναι υπαίτια για την ανασφάλεια που υπάρχει στην καθημερινότητα του πολίτη και κυρίως για την αδυναμία προσέλκυσης επενδύσεων, καθώς οι επιχειρηματίες δεν μπορούν να κάνουν κανένα σχεδιασμό, ακόμη και με μικρό ρίσκο, διότι γνωρίζουν ότι το πλαίσιο μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει. Με λίγα λόγια, οι θεσμοί πάσχουν και στον σχεδιασμό των κανόνων που πρέπει να τους διέπουν.
– Ποιο θα ήταν το ιδανικό αποτέλεσμα από τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου; Κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη Ν.Δ.;
– Προσωπικά με απασχολεί να προκύψει μια κυβέρνηση ικανή να προωθήσει τις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές, όχι μόνο στον κρατικό μηχανισμό, αλλά και στην αγορά, που δεν νοείται να λειτουργεί σαν καζίνο. Εκτιμώ ότι ένα κόμμα μόνο του δεν μπορεί να διοικήσει αυτή τη στιγμή, ενώ αμφιβάλλω και για την αποτελεσματικότητα του σεναρίου της μεγάλης συγκυβέρνησης γιατί δεν έχουμε ακόμη κουλτούρα ανάλογων συνεργασιών. Θα σας έλεγα, όμως, ότι είναι πιο δύσκολο για μια συντηρητική κυβέρνηση να περάσει μέτρα τα οποία αναπόφευκτα θα θίξουν πρόσκαιρα τους πολίτες, παρά μια αριστερή. Ετσι λοιπόν θα έλεγα ότι το καλύτερο σενάριο θα ήταν μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με τη σύμπραξη ενός ή δύο ακόμη κομμάτων.
– Δεν ανησυχείτε σε μια τέτοια περίπτωση ότι το Ποτάμι θα έχει ίσως την «τύχη» της ΔΗΜΑΡ;
– Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο. Ασπάζομαι πλήρως αυτό που λέει ο κ. Θεοδωράκης ότι το Ποτάμι θα συμπράξει σε μια κυβέρνηση μόνον αν υπάρχει ένα νέο και δεσμευτικό πλαίσιο συνεργασίας και συγκεκριμένοι στόχοι προκειμένου να προσφέρουμε λύσεις στα μεγάλα προβλήματα του τόπου και όχι απλώς να συζητάμε.
Απειροι στοv ΣΥΡΙΖΑ
– Με τα δείγματα γραφής του ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύετε ότι μπορεί να εφαρμόσει ένα μνημόνιο το οποίο δεν πιστεύουν τα περισσότερα στελέχη του;
– Το θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο. Και πολύ περισσότερο όταν μέχρι τώρα δεν έχω δει έναν ικανό αριθμό προσώπων που να εμπνέουν εμπιστοσύνη ως προς τις γνώσεις τους και κυρίως τις διοικητικές ικανότητές τους.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν και την –αναγκαία πλέον– πείρα για να διαπραγματευθούν με τους Ευρωπαίους εταίρους.
Επομένως, αν κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, η πρόκληση για τον κ. Τσίπρα είναι να αποδείξει όχι μόνο ότι έχει την πολιτική βούληση, αλλά και τα κατάλληλα στελέχη για να προωθήσουν μια ήδη συμφωνημένη πολιτική.