Θα τελειώσει, άραγε, η περίοδος που κράτησε εννέα μήνες και έφερε την Ελλάδα σε όλα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων του κόσμου; Το αμερικανικό «The Globalist» λέει «ναι»: το όνειρο του ΣΥΡΙΖΑ έλαβε τέλος.
«Για άλλη μια φορά η χώρα δυσκολεύεται να βρει τον πολιτικό ηγέτη που θα την κρατήσει στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Την ίδια στιγμή, προσπαθεί να αποφύγει τη δραστική μείωση του βιοτικού επιπέδου της, κάτι που φαίνεται να είναι αναπόδραστο μετά τις απαιτήσεις των Βρυξελλών και των διεθνών πιστωτών της. Τα γκάλοπ δείχνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία μοιράζονται την πρώτη θέση, αλλά η ανησυχία για το πρώην κυβερνών κόμμα είναι ότι η δημοτικότητα της ΝΔ ανεβαίνει σταδιακά, σε αντίθεση με τη δικό τη που πέφτει. Η δε δημοφιλία του Τσίπρα βρίσκεται κι αυτή σε πτώση, ενώ η αποχώρηση μελών της Νεολαίας είναι το τελευταίο αρνητικό δείγμα γραφής», αναφέρει το άρθρο.
Επίσης, σημειώνει πως αυτή τη φορά ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει να αντιμετωπίσει τον Αντώνη Σαμαρά που τα δικά του λάθη και παραλείψεις τον οδήγησαν εκτός ηγεσίας, αλλά έναν πιο μετριοπαθή αντίπαλο, τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Ο νυν πρόεδρος της ΝΔ επιθυμεί συνεργασίες και δεν θέλει να κρατήσει την πρωθυπουργική καρέκλα για τον εαυτό του. Αντίθετα, έχει στο μυαλό του μια κυβέρνηση στα πρότυπα του Ιταλού Μάριο Μόντι – δηλαδή, μια κυβέρνηση τεχνοκρατών. Παράλληλα, δεν απορρίπτει καθόλου το ενδεχόμενο να συγκυβερνήσει μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στην αντίπερα όχθη, ο Τσίπρας φαίνεται να έχει χάσει τη μαγική επαφή με τους ψηφοφόρους – αυτή που τον έφερε στην εξουσία τον προηγούμενο Ιανουάριο και του έδωσε τη νίκη στο δημοψήφισμα. Το άρθρο κάνει λόγο και για την αποτυχημένη περίοδο που στο ΥΠΟΙΚ της Ελλάδας βρισκόταν ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος πλέον έχει αποστασιοποιηθεί και αναζητεί έναν διεθνή ρόλο. Ως άλλος ιερέας, κηρύττει το δικό του οικονομικό ύμνο και υποστηρίζεται από τον Κρούγκμαν και τον Στίγκλιτς. «Ο Βαρουφάκης παίρνει την εκδίκησή του από τον Τσίπρα που δεν τον υποστήριξε», αναφέρει συγκεκριμένα.
«Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, το ετερογενές μείγμα του ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελούνταν από πρώην κομμουνιστές, πρώτην τροτσκιστές και πρώην καθηγητές πανεπιστημίων, ενώθηκε κατά της λιτότητας και τώρα διαλύεται. Μόνο που ούτε ο Βαρουφάκης, ούτε και οι μέντορές του από το Χάρβαρντ και τον Πρίνστον ή άλλες αριστερές ελίτ στο Παρίσι και το Λονδίνο έχουν την απάντηση για τη χρεοκοπία της Ελλάδας μετά από πολλά χρόνια διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων», γράφει το «The Globalist».
Όλοι αυτοί απέτυχαν να συνειδητοποιήσουν ότι ο καρκίνος της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας ενισχύθηκε από τις τράπεζες και τις μεγάλες εταιρείες της Γερμανίας και της Γαλλίας, που έβγαλαν πολλά χρήματα μέσω των δανείων που πρόσφεραν στη χώρα και επικερδών συμβάσεων που συνήψαν μαζί της.
Το άρθρο επιτίθεται εκ νέου στον πρώην ΥΠΟΙΚ, λέγοντας πως ο Βαρουφάκης ήταν που επέβαλε τα capital controls με αποτέλεσμα να μειωθεί κατά 2-3% η οικονομική ανάπτυξη της χώρας μέσα στο 2015. Τον κατηγορεί ότι αυτός μαζί με τον Τζέφρι Σακς και τα «παιδιά του Χάρβαρντ» προκάλεσαν σημαντική ζημιά στην οικονομία της χώρας μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Από την άλλη, ο Τσίπρας, που μέχρι πρότινος προέβαλε ως ο εχθρός της λιτότητας, απέτυχε να προσφέρει λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μοιάζει με την Αλβανία προ του 1989.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών, αναφέρει το άρθρο, είναι η έκδηλη απογοήτευση των ψηφοφόρων έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Αίσθημα που επιτείνεται από την απόφαση του Τσίπρα να μη συνεργαστεί με τα παλαιά κόμματα. «Αυτό τον μετατρέπει σε δογματικό και αδιάφορο για τα εθνικά συμφέροντα. Η προεκλογική του καμπάνια έχει αναφορά στο παρελθόν και όχι στο μέλλον. Εάν η ΝΔ καταφέρει να κερδίσει κι άλλους ψηφοφόρους που μέχρι πρότινος είχαν ενθουσιαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ -και όλα δείχνουν πως θα το κάνει- τότε το πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ θα λάβει τέλος», γράφει το άρθρο.
Και συνεχίζει: «Ο Τσίπρας, ως άλλος Αχιλλέας, χτυπήθηκε στην αχίλλειο πτέρνα του. Ξέμεινε από λόγια για να πείσει τους Έλληνες να τον ακολουθήσουν όπου πηγαίνει. Η νίκη της ΝΔ θα είναι μια επιτυχία για τους κεντροδεξιούς της ΕΕ που θα δείξουν ότι κυριαρχούν στην ήπειρο. Παράλληλα, περιμένουν κάτι αντίστοιχο να συμβεί τον Οκτώβριο και στην Ισπανία με τον Ραχόι. Στο μεταξύ, οι Κρούγκμαν και Στίγκλιτς θα πρέπει να βρουν άλλους πολιτικούς πρωταθλητές για να τους πείσουν να ακολουθήσουν πολιτικές οικονομικής αυτοκαταστροφής».