Αρωμάτισε όλο τον κόσμο με το Chanel No 5, έμαθε τις γυναίκες πως το κλειδί της γκαρνταρόμπας τους είναι το μικρό μαύρο φόρεμα, φόρεσε παντελόνι και άλλαξε το ρου της παγκόσμιας μόδας.
Η Coco Chanel ή όπως ήταν το πραγματικό της όνομα Gabrielle Bonheur Chanel έμελε να είναι η γυναίκα με τα «μαγικά» χέρια που θα δημιουργούσε ένα τουίντ ταγέρ, ένα ζευγάρι δίχρωμες γόβες ή μια καπιτονέ τσάντα που θα έκαναν ένα ολόκληρο σύνολο να έχει άποψη και γούστο.
Με αφορμή τη γέννηση της, σαν σήμερα 19 Αυγούστου του 1883, κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα σε έναν θρύλο της μόδας.
Από την Gabrielle στην Coco
Γεννήθηκε σε μια πάμφτωχη οικογένεια και πολυμελή οικογένεια στο Saumur. Η μητέρα της πέθανε όταν ήταν μόλις 12 ετών και ο πατέρας της την έβαλε σε ένα ορφανοτροφείο καθολικού μοναστηρίου. Εκεί, οι δυσκολίες και ο τρόπος ζωής της έμαθαν να μην συμβιβάζεται και να μην ακολουθεί τα καταπιεστικά πρότυπα της εποχής. Μέσα στον κόσμο του μοναστηριού, πήρε δύο βασικά εφόδια που καθόρισαν το μέλλον και την εξέλιξη της: έμαθε να ράβει και εμπνεύστηκε το μικρό μαύρο φόρεμα και πολλά σχέδια της από το ίσιο, μαύρο ρούχο των καλογριών.
Μετά το μοναστήρι σειρά είχε το κλαμπ του Βισί, όπου και απέκτησε το ψευδώνυμο Coco μετά από μια μουσική παράσταση στο La Rortande, όταν και τραγούδησε το αγαπημένο της «Qui qu'a vu Coco, dans le Trocadero».
Η ζωή, όμως, το επαρχιακό καμπαρέ δεν αρκούσε να καλύψει τις φιλοδοξίες και τα όνειρα της νεαρής Coco. Τότε στη ζωή της μπήκε ο Etienne Balsan, ο οποίος την έφερε πιο κοντά στην υψηλή κοινωνία, παίρνοντας την μαζί στον πύργο του σαν μαθητευόμενη.
«Φριχτή εποχή!», θυμάται για εκείνα τα χρόνια η Coco Chanel.
Ο πύργος του Balsan έγινε γκαρσονιέρα, ωστόσο, αυτός αρνιόταν να της ανοίξει ένα κατάστημα. Το όνειρο της Coco το έκανε πραγματικότητα, ένας πλούσιος φίλος του ο Arthur «Βoy» Capel. Ανοιξε το πρώτο της μαγαζί το 1910.
Μπορεί να μην πέτυχε αλλά η Coco, δεν πτοήθηκε. Τρία χρόνια αργότερα άνοιξε ένα μαγαζί με καπέλα στο Παρίσι, σχεδιάζοντας, παράλληλα, τα πρώτα της ρούχα.
Με βασικό υλικό το ζέρσεϊ δημιούργησε άνετα και πρακτικά σπορ κομμάτια. Απο εκείνη την στιγμή, η Coco Chanel άρχισε να γράφει την ιστορία της μόδας με χρυσά γράμματα και να ορίζει «τι είναι σικ, έχει στυλ και θα φορεθεί αύριο».
Εκανε στην άκρη τους κορσέδες, έφερε στο προσκήνιο τα παντελόνια-καμπάνα, τις πλισέ φούστες, τις μυτερές μπεζ γόβες με τη μαύρη μύτη, τις καπιτονέ τσάντες με την αλυσίδα. Λανσαρε τα πουκάμισα, τα πουλόβερ, τις καμπαρντίνες και τα ταγέρ. Στόλισε την ζωή των γυναικών με το αγαπημένο της λουλούδι, την υφασμάτινη καμέλια.
Chanel No 5: Μια γυναίκα, ένα πεπρωμένο, ένα άρωμα
Συνώνυμο της απόλυτης θηλυκότητας το Chanel No 5 γεννήθηκε το 1920 μάγεψε και συνεχίζει να μαγεύει εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Ασυναγώνιστα πολυτελές και απείρως σαγηνευτικό, το άρωμα του βυθίζει στον μύθο της θρυλικής σχεδιάστριας.
Chanel συνέχεια στη δόξα
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο επέστρεψε στο Παρίσι (βρισκόταν στην Ελβετία- όπου εξορίστηκε, εξαιτίας της σχέσης με έναν ναζιστικό ανώτερο υπάλληλο) και στη δόξα.
Το 1947 ο οίκος Chanel αγοράστηκε από τον προσωπικό της εχθρό Πιερ Βερτχάιμερ, με την σχεδιάστρια να δίνει πλέον τον χρόνο της στους σταρ του Χόλιγουντ, την δεκαετία του 50 και του 60.
Τα σχέδια της γρήγορα έγιναν τα αγαπημένα των αστέρων με την Coco να ντύνει την Audrey Hepburn και η Anne Baxter.
Le Fin
Μετά από έναν κυριακάτικο περίπατο, μακριά από όλους και απ' όλα, «έσβησε» στην σουίτα της στο «Ritz» με την καμαριέρα να της κλείνει τα μάτια στα 88 της χρόνια.
Συμβουλές από την Coco Chanel
«Μία γυναίκα που δεν φοράει άρωμα δεν έχει μέλλον»
«Δεν με ενδιαφέρει τι σκέφτεσαι για εμένα. Δεν υπάρχεις στη σκέψη μου καθόλου»
«Η ζωή μου δεν με ευχαριστούσε, οπότε τη δημιούργησα όπως ήθελα»
«Μία γυναίκα πρέπει να είναι κομψή, υπέροχη και να γνωρίζει δύο πράγματα: ποια είναι και τι θέλει»
«Δεν καταλαβαίνω πως μία γυναίκα φεύγει από το σπίτι της απεριποίητη. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα συναντήσεις το πεπρωμένο σου και τότε θα πρέπει να είσαι όσο το δυνατόν πιο όμορφη γίνεται»
«Η αλαζονεία είναι σε ό, τι κάνω. Είναι στις χειρονομίες μου, στην τραχύτητα της φωνής μου, στη λάμψη των ματιών μου, στο νευρώδες, βασανισμένο μου πρόσωπο»
«Οι γυναίκες κάνουν τα ρούχα, όχι τα ρούχα τις γυναίκες»
Με πληροφορίες: Wikipedia