Τους λόγους που η Γερμανία θα έχει τελικά μεγαλύτερο συμφέρον να βοηθήσει την Ελλάδα αντί να την αφήσει να βγει από το ευρώ και να χρεοκοπήσει εξηγεί το αμερικανικό Fortune.
Ο οικονομικός αναλυτής S. Kumar υποστηρίζει στο άρθρο του ότι «αν η Γερμανία θέλει να προστατέψει τη μελλοντική σταθερότητα της ευρωζώνης, θα πρέπει να είναι πολύ περισσότερο συμπονετική στην κακή κατάσταση των Ελλήνων».
Κατά τον Αμερικανό αναλυτή, τώρα πια μοιάζει «αναπόφευκτη» μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, ιδίως μετά το συντριπτικό 61% στο δημοψήφισμα της Κυριακής, και «η μοίρα της Ελλάδας γίνεται όλο και πιο αβέβαιη μέρα με την ημέρα».
Ετσι, λοιπόν, απομένουν δύο πιθανά σενάρια για το τι μέλλει γενέσθαι αναφορικά με την ελληνική υπόθεση, ενώ κατά τον συντάκτη του Fortune για τη Γερμανία ένα είναι εκείνο που «προφανέστατα προστατεύει τα συμφέροντά της».
Πρώτο σενάριο
Το πρώτο σενάριο θέλει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αρνείται τη βοήθεια στην Ελλάδα. Ετσι, η χώρα θα αναγκαστεί να βγει από την ευρωζώνη. Αν συμβεί αυτό, η Ελλάδα προκειμένου να στηρίξει τις αφερέγγυες τράπεζές της, θα τυπώσει το δικό της νέο νόμισμα. Αυτό συνεπάγεται κι άλλα δεινά για την ελληνική οικονομία, όπως τον υψηλότερο πληθωρισμό, την αδράνεια των οικονομικών δραστηριοτήτων και άλλα.
Κατ' επέκταση, με την τόσο υποτιμημένη νέα δραχμή έναντι του ευρώ και την απουσία της στήριξης από την ΕΚΤ, η Ελλάδα θα σταματήσει να πληρώνει τους ξένους δανειστές.
Αυτό όμως, κατά τον δημοσιογράφο του Fortune, θα ήταν μια «φρικτή συνέπεια για τη Γερμανία», η οποία τελικά θα πάρει «αν είναι τυχερή, μόνο ένα ελάχιστο μέρος των χρημάτων που η Ελλάδα χρωστά, ή ίσως, στην χειρότερη, και απολύτως τίποτα».
Δεύτερο σενάριο
«Από τη άλλη πλευρά, αν η Γερμανία συμφωνήσει να δείξει στην Ελλάδα λίγο μεγαλύτερη συμπόνοια, συγχωρώντας της (σ.σ. διαγράφοντας) ένα μέρος του χρέους της και αναδιαρθρώνοντας τους όρους αποπληρωμής αυτού που θα απομείνει, θα βοηθήσει ίσως την Ελλάδα να ξανακερδίσει την οικονομική της ισχύ και σε αντάλλαγμα να αποπληρώσει σταδιακά τους πιστωτές της».
Βέβαια, ο Kumar, επισημαίνει πως η όποια διαγραφή η ελάφρυνση χρέους θα πρέπει να γίνει υπό τον όρο η Ελλάδα να «εφαρμόσει λογικές μεταρρυθμίσεις».
Με το δεύτερο σενάριο, ο Αμερικανός αναλυτής αναγνωρίζει πως «αυτό θα απαιτούσε από τη Γερμανία να διπλασιάσει το ρίσκο της, αλλά θα ήταν μόνο προσωρινό», επειδή έτσι, η Γερμανία θα αποπληρωνόταν έστω και σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. «Αλλωστε, το μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα της Γερμανίας οφείλεται εν μέρει και στην ανακούφιση του χρέους της» το 1953.
Ο Kumar αναγνωρίζει ταυτόχρονα, «η Μέρκελ ακολουθεί τους κανόνες» που δεν επιτρέπουν τη διαγραφή χρέους προς την ΕΚΤ, «αρνούμενη να υποκύψει στην πίεση των Ελλήνων ψηφοφόρων αναφορικά με το θέμα της λιτότητας και πιθανόν φοβάται ότι θα δημιουργήσει ένα κακό προηγούμενο που θα μπορούσε να ενθαρρύνει άλλα κράτη με προβλήματα, όπως την Ιταλία και την Ισπανία, να υψώσουν και αυτά το ανάστημά τους στην ευρωζώνη.
»Ωστόσο, κάνοντάς το αυτό, θα ήταν για εκείνη μια λάθος επιλογή να παραβιάσει μια βασική αρχή της καπιταλιστικής φιλοσοφίας, η οποία απαιτεί τη μεγιστοποίηση των αποδόσεων σε μια δεδομένη κατάσταση ανεξάρτητα από το αν συνάδουν απόλυτα με την ηθική. Δεν έχει σημασία αν η Γερμανία έχει δίκιο ή άδικο. Το μόνο ερώτημα για τη Μέρκελ θα πρέπει να είναι με ποια προσέγγιση θα προστατέψει καλύτερα τα δάνεια της Γερμανίας και τη μελλοντική σταθερότητα της ευρωζώνης. Με το να σπρώξει την Ελλάδα στον γκρεμό, δεν θα πετύχει τίποτε από τα δύο».
