Για τις ανάγκες των ημερών οι ξένοι δημοσιογράφοι μαθαίνουν ελληνικές λέξεις για να μπορούν να μπουν στο... πετσί του ρόλου τους. Ειδικά για εκείνους που μεταβαίνουν στην Αθήνα για να καλύψουν τις εξελίξεις.
Ο Ντάνιελ Χάουντεν του Guardian, ερχόμενος στην ελληνική πρωτεύουσα έσπευσε να μάθει την εξής φράση την οποία αντέγραψε με... άψογα greeklish στο άρθρο του: «Telos pia ta psemata». Και θέλοντας να την εξηγήσει στους Βρετανούς αναφέρει: «Αυτή είναι η φράση που με κομψά ελληνικά μεταφέρει την αυταπάτη και την εξαπάτηση που δεν δέχεται κάποιος να υφίσταται. Σε αυτό το σημείο έφτασε η Ελλάδα την Κυριακή όταν ανακοινώθηκε πως οι τράπεζες δεν θα ανοίξουν και ότι οι καταθέτες δεν θα μπορούν να ανασύρουν όσα χρήματα θέλουν από τους λογαριασμούς τους».
Ο Χάουντεν καταγράφει τις ατέλειωτες ουρές στα ΑΤΜ και την τεταμένη κατάσταση στην Αθήνα και σημειώνει: «Όλα ξεκίνησαν από τις Ευρωεκλογές του 2014 όταν ο συντηρητικός συνασπισμός που τότε βρισκόταν στην κυβέρνηση ηττήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο ήταν το καθοριστικό momentum όπου το πολιτικό κατεστημένο στην Ελλάδα και την Ευρώπη κατάλαβε πως κάτι αλλάζει. Εκείνη η στιγμή ολοκληρώθηκε με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Μια νίκη που στηρίχθηκε σε ένα ψέμα ότι μπορεί να προσφέρει μια νέα συμφωνία με τους εταίρους δίχως τα βάρη της λιτότητας των προηγούμενων. Τώρα, αυτό το ψέμα κάνει τον κύκλο του και ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείπει την ευθύνη για τα δικά του λάθη», αναφέρει στο άρθρο του.
Το... ωμό «όχι»
Στη συνέχεια αναφέρεται με σφοδρότητα κατά του δημοψηφίσματος. «Έχει σχεδιαστεί με έναν ωμό τρόπο από την κυβέρνηση ζητώντας από τους Έλληνες να ψηφίσουν ''όχι'', χωρίς καμία συζήτηση για το τι σημαίνει αυτή η απόφαση. Με άλλα λόγια, η ελληνική κυβέρνηση πραγματοποιεί μια εκστρατεία όπου ρίχνει τη δική της αποτυχία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, στους ανθρώπους που θα πληγούν περισσότερο. Και υπάρχει πιθανότητα να πετύχει η εξαπάτηση».
Και συνεχίζει: «Είναι σαφές ότι η Ελλάδα είχε μπροστά της δύο άσχημες επιλογές για το μέλλον. Είτε θα γινόταν κάτι σαν την Πορτογαλία, μια υποβαθμισμένη οικονομία του νότου, είτε μια Σερβία, ένα περήφανο έθνος που φαντασιώνεται τη ρωσική διάσωση. Τώρα, αυτό το τεμπέλικο ψέμα της ελληνικής εξαίρεσης, ρέει σαν δηλητήριο στο δυσλειτουργικό, εθνικιστικό σύστημα της χώρας. Η πτώχευση, η ρήξη και η απομόνωση θα καλωσορίσουν την απύθμενη και ανόητη υπερηφάνεια. Αυτό το δεύτερο ''Όχι'' των Ελλήνων δεν θα ηρεμήσει τα πράγματα.
Το άρθρο καταλήηει ως εξής: «Η επιστροφή στη δραχμή θα φέρει μόνο δυστυχία. Θα υπάρξει υποτίμηση, ανεξέλεγκτος πληθωρισμός, ελλείψεις σε τρόφιμα και φάρμακα, ενώ η κυβέρνηση θα κατηγορεί για τα πάντα τους ξένους. Πολλοί κριτικοί της λιτότητας που έχουν άγνοια της ελληνικής ιδιαιτερότητας, όπως ο Κρούγκμαν ή ο Μέισον, είναι πρόθυμοι να δουν την Ελλάδα να γίνεται η εμπροσθοφυλακή κατά του καπιταλισμού. Όταν, όμως, δεν υπάρχει καφές στην αγορά –σε μια χώρα με τόση ηλιοφάνεια, όπως η Ελλάδα-, τότε θα έχουμε φτάσει στο καθοριστικό σημείο. Τότε, δεν θα υπάρχει τέλος στα ψέματα».