Με τις «μητέρες πατρίδες» (σ.σ. την Ελλάδα και την Τουρκία) τα έβαλε χθες ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης, επισημαίνοντας τον αρνητικό ρόλο που διαδραμάτισαν στην Κύπρο και διαμηνύοντας ότι είναι η ώρα για αποκοπή του ομφάλιου λώρου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει σεβασμός στην εθνική καταγωγή.
Ο Νίκος Αναστασιάδης, όπως σημειώνει ο ιστότοπος philenews.cy, χθες, μίλησε για το Κυπριακό στέλνοντας πολλά μηνύματα ως προς τις στοχεύσεις του ιδίου στις διαπραγματεύσεις αλλά και την κατεύθυνση που θα πρέπει να κοιτάξουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, τονίζοντας ότι λαμβάνει υπόψη και δεν παραγνωρίζει τις ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων.
Ιδιαίτερη αίσθηση, όμως, προκάλεσαν οι αναφορές του Προέδρου Αναστασιάδη σ’ ό,τι αφορά τον ρόλο των «μητέρων πατρίδων» -Ελλάδα και Τουρκία- στην Κύπρο, κυρίως στο παρελθόν. Σε κάποιο σημείο της ομιλίας του ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αναφέρθηκε στα λάθη που έγιναν από όλους και «που οδήγησαν στην περιφρόνηση του ενός έναντι του άλλου», επισημαίνοντας την ίδια ώρα ότι «χείριστο ρόλο διαδραμάτισαν σε ένα περιορισμένο βαθμό αρχικά οι “μητέρες πατρίδες”». Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης προσπάθησε να διαχωρίσει το βαθμό ευθύνης της κάθε μιας από τις δύο «μητέρες πατρίδες», σημειώνοντας ότι η μια διαδραμάτισε στα αρχικά στάδια ενώ η άλλη συνέχισε, παραπέμποντας στο ρόλο που έπαιξαν Ελλάδα και Τουρκία πριν από την εισβολή αλλά και στην τουρκική πολιτική μετά το 1974. Οι αναφορές αυτές επαναφέρουν στο προσκήνιο παλαιότερες δηλώσεις που είχαν γίνει από τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος είχε επίσης μιλήσει για τις ευθύνες των δύο «μητέρων πατρίδων», δεχόμενος έντονες επικρίσεις από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Συνεχίζοντας ο κ. Αναστασιάδης εξέφρασε την ελπίδα ότι «κάποια στιγμή, όπως μετά την καταστροφή του ’74, έχουμε απεξαρτητοποιηθεί και ανεξαρτητοποιηθεί και λειτουργούμε επιτέλους ως κράτος. Κατά τον ίδιο τρόπο να επιτευχθεί και η αποκοπή του ομφάλιου λώρου με την όποια άλλη πατρίδα. Βεβαίως σεβόμαστε την εθνική μας καταγωγή, αλλά τουλάχιστον θα εργαζόμαστε μαζί ως συμπολίτες, ως κάτοικοι αυτής της νήσου που ο Θεός μας ευλόγησε να ζούμε εδώ».