Προθεσμίες, αδιέξοδα, προσωπική εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις, πολιτικές σκοπιμότητες. Όλα αυτά είναι η μια πλευρά της μακράς συζήτησης που διεξάγει η Ελλάδα με τους δανειστές της. Κατά τον Μπόρις Τζόνσον, υπάρχει και μια άλλη πλευρά.
Ο δήμαρχος του Λονδίνου και στενός συνεργάτης, πλέον, του Ντέιβιντ Κάμερον, αρθογραφεί στην Telegraph και κάνει λόγο για ελληνική καταστροφή και για την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας που προϋποθέτει η συμμετοχή στο κοινό νόμισμα, δίχως όμως το αντίτιμο να είναι επαρκές.
«Υπάρχει ένα γιγαντιαίο συμπέρασμα από όλο αυτό και μόνο κάποιος κρετίνος δεν θα το έβλεπε. Δεν θα υπήρχε καμία διαφορά αν στην κυβέρνηση της Ελλάδας βρίσκονταν νεομαρξιστές με δερμάτινα και μηχανές ή μια χούντα από τραπεζίτες της Φρανκφούρτης. Δεν έχει νόημα αν το όλο πράγμα καταρρεύσει αύριο, επόμενο μήνα ή τον επόμενο χρόνο. Μπορεί κανείς να μεταθέτει το πρόβλημα ή να βλέπει το όλο πράγμα να καταπατάται από τη λογική των αγορών. Μπορούν να κρατήσουν τους Έλληνες κλειδωμένους για πάντα στα προκρούστεια βασανιστήρια του ευρώ ή μπορεί να τους επιτρέψουν να εκτυπώσουν δισεκατομμύρια νέες δραχμές στο πίσω μέρος των πακέτων δημητριακών».
Η βασική αλήθεια
Κατά τον Τζόνσον, η ουσιαστική και κύρια αλήθεια του ελληνικού προβλήματος είναι ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε ποτέ να είχε ενταχθεί στο ευρώ. Κατά την άποψή του, ήταν τρελό που άφησαν την ελευθερία και τη σιγουριά του δικού τους νομίσματος για να καταλήξουν σε αυτή την αυξανόμενη ανθρώπινη τραγωδία. Στο σημείο ότι μειώνεται το προσδόκιμο ζωής, που αυξάνονται οι αυτοκτονίες, που η ανεργία είναι μαζική, όπου τα φάρμακα δεν φτάνουν, όπου οι εγχειρήσεις ακυρώνονται και όπου, τελικά, η ελπίδα εξαφανίζεται.
Τι μας αποκαλύπτει η Ελλάδα
Από την άλλη, το παράδειγμα της Ελλάδα, «η καταστροφή της» όπως αναφέρει ο Τζόνσον, ξεδιπλώνει την κεντρική πρόταση της ΕΕ γύρω από το θέμα της ολοκλήρωσης της. Και αυτή είναι ότι η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και του πολιτικού ελέγχου είναι πάντα ένα τίμημα που αξίζει κανείς να πληρώνει για το συνολικό οικονομικό κέρδος.
Αυτό είναι που «εμπορεύεται» η ΕΕ, αυτή είναι και η φαουστική πλευρά της. «Παραδίδεσαι σε κάτι πολύ ακριβό, προσφέρεις στην εθνική αυτονομία σου με τη λογική ότι όλοι να γίνουν πιο πλούσιοι. Φυσικά, αυτό δεν λειτούργησε στην Ελλάδα. Η απώλεια της νομισματικής ανεξαρτησίας είναι η βασική αιτία για τον πόνο, την ταπείνωση και τη δημοσιονομική υποτέλειά της. Το ότι έχασαν την κυριαρχία τους ήταν μια καταστροφή για τους Έλληνες».