Ασφυκτικές είναι οι πιέσεις στην ελληνική αντιπροσωπεία από τη στιγμή που πάτησε το πόδι της στις Βρυξέλλες και μόνο τυχαίο δεν χαρακτηρίζεται ότι το μοναδικό σημείο της πρότασης των δανειστών που διέρρευσε στο ξένο Τύπο αφορά στο σκληρό πυρήνα του προγράμματος. Τη λιτότητα.
Βασικός στόχος της Αθήνας ήταν και παραμένει μια συμφωνία που θα βασίζεται σε μικρότερα, ρεαλιστικά και βιώσιμα πρωτογενή πλεονάσματα, που δεν θα «πνίγουν» τις προοπτικές ανάπτυξης και δεν θα επιβάλλουν λιτότητα διαρκείας.
Εξ ου και η πρόταση της ελληνικής πλευράς είναι για πρωτογενές πλεόνασμα 0,8% φέτος και 1,5% του χρόνου, έναντι 3% και 4,5% αντιστοίχως που προβλέπει το Μνημόνιο. Ωστόσο η πρόταση της άλλης πλευράς κινείται σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση, επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες που αναφέρουν ότι στην πραγματικότητα επιχειρείται συγκερασμός των απόψεων του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων ως προς τη βιωσιμότητα του χρέους.
Οπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές, εάν το ΔΝΤ αποδεχόταν πολύ χαμηλότερα πλεονάσματα θα ήταν σαν να συνυπογράφει τον εκτροχιασμό του σχεδιασμού του για τη βιωσιμότητα του ελληνικού Χρέους, το οποίο βασίζεται στην παραδοχή πλεονασμάτων 4,5% ως το 2022 και ρυθμών ανάπτυξης 3% κατά μέσο όρο για την επόμενη 7ετία.
Η θέση του Ταμείου είναι δεδομένη και φαίνεται ότι ελήφθη υπόψιν από την Ανγκελα Μέρκελ και το Φρανσουά Ολάντ που επιθυμούν την παραμονή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα: αν μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα, θα πρέπει να «κουρευτεί» το ελληνικό χρέος. Κι επειδή δεν υπάρχει η παραμικρή διάθεση να ανοίξει καν συζήτηση για το ελληνικό χρέος στην παρούσα φάση, ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα σκληρό πακέτο λιτότητας τουλάχιστον ως το 2018.
Ερχονται σκληρά μέτρα
Με βάση το σχέδιο των δανειστών, το 2016 η Ελλάδα πρέπει να πετύχει διπλάσιο πλεόνασμα από φέτος (2%), ενώ το 2017 και το 2018 ο πήχης ανεβαίνει σε απαγορευτικά για την ελληνική πλευρά επίπεδα (ως 3,5%). Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι η Αθήνα θα πρέπει να υιοθετήσει σκληρά μέτρα άμεσης απόδοσης αλλά και μόνιμου χαρακτήρα, «φωτογραφίζοντας» έτσι τη φορολογία φυσικών προσώπων, το φόρο ακινήτων και τις συντάξεις.
Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς τεχνοκρατών, για να υλοποιηθούν οι συγκεκριμένοι στόχοι πρωτογενών πλεονασμάτων, θα πρέπει να μπουν στο συρτάρι τα σχέδια για ελαφρύνσεις, όπως η επαναφορά του αφορολογήτου και η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, ενώ και οι περικοπές στις συντάξεις θεωρούνται αναπόφευκτες, με βάση νέους συντελεστές αναπλήρωσης ή/και πλαφόν στο άθροισμα κύριων- επικουρικών συντάξεων.